"เด็กหญิงความรักกับนายรองเท้า"

แสงไร้เงา

แม่

แสงไร้เงา

ที่มา : หนังสือ good words good feeling  ( หลังไมค์มีไออุ่น ) 
ผู้แต่ง : ดีเจ นภาพร 

....แม่... 

ตอนนี้ยังนอนตักแม่อยู่รึเปล่าคะ? 

ความรู้สึกอุ่นๆที่สร้างความลำบากให้กับคนที่เป็นแม่เหลือเกิน คือ ถ้าเป็นเด็กตัวเล็กๆเนี่ย ขนาดศีรษะหรือน้ำหนักก็คงไม่มากเท่าไหร่  แต่ถ้าเป็นผู้ใหญ่ที่ตัวขนาดพอๆ กับแม่แล้ว แม่คงหนักตักเหมือนกัน แต่แม่ก็นั่งนิ่งๆ เอามือลูบหัวแล้วถาม ว่า ใครทำอะไรให้อีกล่ะ ... โธ่แม่ ต้องมีปัญหาทุกครั้งหรือไง...ถึงอ้อนได้ 

ความรู้สึกของเราเวลาที่ได้เป็นเด็กอีกทีก็ดีเหมือนกันนะคะ หลายอย่างที่เราได้ยินมา ไม่ว่าจะ ร้องไห้เป็นเด็กๆ.. 
เอาแต่ใจตัวเอง เหมือน เด็กไม่รู้จักโต หรือแม้แต่เลือกกินอาหารประเภทที่รสชาติไม่จัดจ้านก็ยังมีคนบอกว่า กินอะไรยังกับเด็ก... หลายอย่างที่ทำตอนเด็กเป็นเรื่องน่ารัก แต่พอเวลาผ่านไป มันเป็นเรื่องน่ารักเกียจไปได้ยังไงเนี่ยเวลาที่ถูกเทียบกับเด็ก ( ยกเว้นเรื่อง หน้าเด็ก จ้ะ ) 

แต่ทุกครอบครัวจะเหมือนกันอยู่อย่างคือ ไม่ว่าลูกจะโตขนาดไหนก็ตาม ลูกก็ยังเป็นเด็กอยู่ดี สำหรับ พ่อแม่ เพราะฉะนั้น บ้านจะเป็นสถานที่หนึ่งที่ดีเหลือเกินที่เราสามารถทำอะไรก็ตาม ที่เด็กทำได้ ....ร้องไห้เหมือนเด็ก หรือจะอ้อนแม่เหมือนเด็กๆ 
แม่เคยเล่าให้ฟังว่า ตอนแรกเกิด พอแม่รู้ว่าเป็นผู้หญิงปั๊บแม่ร้องไห้เลย  เพราะแม่อยากได้ลูกชายมาก ครอบครัวคนจีนส่วนใหญ่มักอยากได้ลูกชาย และแม่ก็เป็นสะใภ้คนไทย ในครอบครัวจีน อีกอย่างแม่อยากได้ลูกชายไว้ดูแลน้อง ๆ ซึ่งความหลังแม่คงพบว่า ผู้หญิงของแม่ เกือบจะคล้ายๆ ชายเหมือนกันนะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการดูแลน้อง หรือแม้แต่ เสียงที่ออกจะใหญ่ห้าว เกือบชาย สมใจแม่ 

จำได้ว่ามีครั้งหนึ่ง ตอนนั้นเป็นวันแม่ รายการต่างๆก็จะมีโปรแกรมสำหรับคุณแม่คุณลูก ที่ hot wave เอง วันนั้นก็มี  พี่จุ๋ม นพพร ( ซึ่งตอนนั้นยังจัดที่คลื่นร้อนอยู่) ก็ surprise ด้วยการกดโทรศัพท์ไปหาคุณแม่ของดีเจ แต่ละคน ปรากฏว่า แม่ดีเจคนอื่น ไม่อยู่บ้านกันเลย  ยกเว้นคุณแม่ของนภาพรค่ะ! 

ฟังเสียงแม่ออกอากาศ ตกใจมากเลย แม่ทำเสียง ดีเจ สุดฤทธิ์ ตอนนั้นพี่ดีเจ ถามว่า ลูกสาวเป็นยังไง บ้างคะอยู่ที่บ้าน? แม่ก็ตอบว่า  อ๋อ..เค้าก็เป็นแบบที่จัดรายการนั่นแหละค่ะ คุยอะไรต่อมิอะไรเต็มไปหมด แต่เค้าขี้ใจน้อย ร้องไห้ง่าย .. ตั้งแต่เล็กๆ แล้ว แต่เขามีอะไรก็เล่าให้ฟังนะ คุยกันได้หมด พี่ดีเจก็ถามต่อว่า คุณแม่เลี้ยงเค้าเหมือนเพื่อนๆใช่มั๊ยคะ ? แม่รีบปฏเสธเสียงสูง... ไม่ค่ะ...จะเป็นเพื่อนได้ยังไง เค้ารู้สักเด็ก รู้จักผู้ใหญ่ ค่ะ 

โถ...แม่ฉัน หมดกัน ไม่เคยฟังคุณแม่ดาราเค้า ให้สัมภาษณ์กันเลย...พี่จุ๋มหัวเราะลั่นเลย ...แล้วก็ถามว่า มีอะไรอยากบอกกับเค้ามั๊ยคะ...แม่ก็บอกว่า ก็อยากให้เขารักษาสุขภาพ..เค้าไม่ค่อยกินข้าว บางทีแม่ทำไว้ให้เค้าก็ไม่กิน ก็รักเค้าน่ะค่ะ 

พอฟังจบปั๊บเพิ่งรู้ว่าตัวเองน้ำตาไหลเลย ... ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ค่อย กินข้าว แต่ว่าจริงๆกินจากข้างนอกแล้วไง ก็เลยอิ่ม เพิ่งรู้ว่าเค้าน้อยใจ เวลาที่แม่ตั้งใจทำอะไรให้แล้วลูกไม่รับ แม่ของหลายๆคน คงเป็นเหมือนกัน ค่ะ ... อย่าลืมสังเกตให้ดีว่า คุณทำให้คุณพ่อคุณแม่ น้อยใจโดยไม่ตั้งใจหรือเปล่า... 

แม่จะมีลักษณะอีกอย่างหนึ่งคือ...แม่จะภูมิใจมากเวลาที่เล่าให้คนอื่นฟังว่า ลูกเป็นดีเจนะ จัดรายการวิทยุ ลูกสาวฉันเนี่ย เพื่อนดีเจ สมพลนะ คนที่ตลกๆ น่ะ...แต่เมื่อไหร่ก็ตามลูกจะพาแม่มาให้เพื่อนๆ รู้จักบ้าง แม่จะพยายามหนี หลบ แล้วให้เหตุผลว่า ไม่เอาลูก ...เดี๋ยวหนูอายเขา...จะอายทำไมเล่าแม่ ก็หนูเนี่ยผลผลิต ของแม่ ชัดๆ 

วิธีให้กำลังใจของคุณแม่เธอก็จะเก๋ ซะ...วันไหนเหนื่อยเหลือเกินตอนเช้าก็พยายามอิดออด ยังไม่อยากออกจากบ้าน แม่ก็จะเข้ามา  เอามือแตะหน้าผาก แล้วถามว่า ปวดหัวเหรอลูก ให้แม่ไปจัดแทนรึเปล่า ฮั่นแน่...เจ้านายหนูจะว่ายังไงนะ ถ้าแม่หนูมาจัดแทน ? 

อ๊ะ..เรื่องความรักเนี่ย ก็คุยกันนะคะ ....เอาเป็นว่าอกหักเมื่อไหร่คนที่ได้เห็นน้ำตาคนแรก ก็แม่นี่แหละค่ะ  ...เป็นอะไรนักล่ะลูก เดี๋ยวก็ร้องไห้ เดี๋ยวก็ร้องไห้ แล้วจะให้แม่รู้สึกยังไง ใครเค้าไม่รักแม่ก็ยังรักอยู่ไง  

แหม แม่จ๋า...มันคนละอย่างกัน 


แต่วิธีของแม่ได้ผลแฮะ อย่างน้อยเราจะรู้สึกว่า เราคือคนสำคัญเหลือเกินของครอบครัว แต่ต้องไปเป็นคนที่ไม่ค่อยมีคุณค่าเลย ของใครก็ไม่รู้ ที่เราก็เชื่อมาตลอดว่า เค้าสำคัญ...เพื่ออะไร? 

อย่างวันเกิดเนี่ยไม่ค่อยมีใครใส่ใจเรา เพื่อนลืม แฟนลืม นั่งรอโทรศัพท์อวยพรแต่ก็ไม่เห็นมีใครมา อวยพรซะที บางคนนั่งร้องไห้เลย โทรมาที่รายการบ่อยไป 

พี่ช่วยบอกเพื่อนหนูหน่อย วันนี้วันเกิดหนู ...แต่ความจริงวันแรกเกิดของเราเนี่ยเรามีความสุขหรือเปล่า เรายังรู้สึกไม่ได้เลย แต่พ่อคงลุ้นและดีใจสุดๆ แม่คงกำลังเหนื่อยอ่อนจากความเจ็บปวดและดีใจ เช่นกัน 

วันเกิดปีนี้ ฉลองกับครอบครัวซะหน่อยดีกว่า 
แล้วคุณจะได้รู้ว่า เมื่อตอนที่คุณร้องไห้จ้าในวันแรกเกิด 
คนในครอบครัวคุณมีความสุขกันขนาดไหน 


				

...คิดถึงแม่...

แสงไร้เงา

คิดถึงแม่

เคยได้ยินเขาพูดว่า "เวลามีทุกข์ถึงจะคิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อกับแม่"
แต่ฉันกลับไม่คิดแบบนั้นเลย
"มีความสุขก็คิดถึง มีทุกข์ก็คิดถึง "
บางทีมีความสุขกลับคิดถึงบ้านมากกว่า...
และบางที เวลาฉันมีเรื่องทุกข์ใจกลับอยากเก็บไว้คนเดียวซะอีก
ไม่เคยจะเล่าให้แม่หรือทางบ้านหรือคนอื่นฟังหรอก
กลับอยากเดินหนี ไม่อยากให้ใครรู้ว่าเรานั่นท้อแท้แค่ไหน
(ก็มีบ้างเป็นบ้างที ที่เราให้เพื่อน ๆ ฟังบ้าง 
ก็ขอบคุณมากนะคะ...ที่รับฟังเรื่องน่าเบื่อ)

ถ้าจะเล่าก็แต่ในสิ่งดี ๆ ที่เราพบเจอ
เล่าแต่ในสิ่งที่สวยงาม สิ่งแปลกใหม่
จะเล่าแต่ในสิ่งที่ทำให้ท่านดีใจ
หรือสิ่งไหน(ที่เรา)ไม่ดีหรือเรากำลังทุกข์ใจจะไม่ยอมเล่าเลย

ฉันกลับไม่เคยคิดจะเล่าให้ท่านฟัง
เพราะถ้าเล่าแล้วทำให้ท่านไม่สบายใจ จะเล่าไปทำไม
ฉันก็อยากให้ท่านสบายใจ
ลูกยิ่งอยู่ไกล ไม่อยากให้ท่านเป็นห่วง
แม่นะ ถ้าคิดอะไรมากแล้ว กินข้าวไม่ได้นอนไม่หลับ
แม่เป็นแบบนี้จริง ๆ เลย (ลูกสาวก็เป็นเหมือนกัน นิสัยนี้ได้มาจากแม่)

นี้ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันรู้จักความอดทน 
เรียนที่จะเป็นผู้ใหญ่ รู้จักการแก้ไขปัญหาด้วยตนเอง
ไม่ใช่มีเรืองอะไร จะโทรหาแม่ตลอด
ถ้าสักวันไม่มีท่าน .... แล้วใครจะช่วยแก้ปัญหาให้เรา

เวลามีเรื่องดีใจอยากโทรหาแม่ 
แต่ถ้าวันไหนเหงา ๆ
 เรากลับคิดถึงใครคนนั้นมากกว่าแม่อีก(บางทีนะ)
ก็เพียงอยากจะอ้อนบ้างเป็นที...
ว่าคนดีเป็นไง..ทำงานเหนื่อยไหม...
ก็ไม่ใช่จะเล่าให้คนนั่นฟังแต่เรื่องเหงาๆ นะ
ก็อยากเล่าเรื่องดี ๆ ให้ฟังเหมือนกัน..
..ก็อยากได้ยินสักคำว่า..คิดถึงกัน...ก็ยิ้มได้แล้ว..

ไม่คิดถึงแม่ก็เพราะไม่อยากให้ท่านได้รับรู้
ว่าลูกสาวคนนี้ของแม่ช่างอ่อนแอเหลือเกิน
ไม่ได้เป็นคนเก่งของแม่..อย่างที่แม่คิดเลย
ไม่เข้มแข็งอย่างที่แม่ไว้ใจ
อยากบอกแม่เหลือเกินว่าเหงา แสนเหนื่อย
ลูกคนนี้..ท้อแท้....เดียวดายแค่ไหนแม่รู้บ้างไหม
แต่ต้องเก็บเอาไว้เพื่อความสบายใจของแม่
ลูกสาวคนนี้ทำเพื่อแม่ได้ทุกอย่าง
อยู่ได้ก็เพราะมีกำลังใจจากครอบครัว
ยิ้มได้ทุกวันนี้ก็เพราะพวกเขา

แม่จะบอกลูกสาวว่า ..สู้ ๆ นะ ลูก แม่ เป็น กำ ลัง ใจ ให้ ...
แม่จะจับมือไว้ ลูบที่แก้มเบา ๆ รักลูกเสมอ...
แม่พร้อมที่จะเดินไปกับฉัน ..จนกว่าสิ้นลมหายใจ...


(ด้วยรักและคิดถึง)


รักแม่มาก ....				

16 อาชีพ

แสงไร้เงา

หนุ่มๆ 16 อาชีพที่สาวๆไม่ควรแต่งงานด้วย! 
> 
> 
> 1. หมอ เพราะหมอชอบบอกให้คนไข้ หายใจแรงๆ แล้วก็ร้องอา... 
ห์ยาวๆ ตลอดทั้งวัน ฟังบ่อยๆ แล้วมันคงดูโรคจิตพิกล 
> 
>2. ทหาร เพราะทหารตัวใหญ่ แข็งแรง อึด แถมชอบตะโกนเสียงดังว่า ยก...ก! อาวุธ แบกอาวุธ! และก้อเล็ง อาวุธ! เป็นบางทีก็ดีอยู่หรอก แต่ให้บ่อยๆ ห้องนอนมันจะกลายเป็นสนามรบเอา 
> 
>3. นักกีฬา เพราะว่านักกีฬาวันๆจ้องแต่จะทำลายสถิติอยู่บ้านเฉยๆ 
ก็สะกิดแล้วสะกิดอีก "หมู่นี้สถิติตกไปนะเธอ..มาทำลายสถิติ กันเถอะ...!! 
> 
>4. นักร้อง เพราะนักร้องบางคนชอบมี ไมค์ส่วนตัวหลายอัน 
> 
>5. แท็กซี่ เพราะชอบฝ่าไฟแดง แถมยังปาดซ้ายไปขวามา 
> 
>6. กระเป๋ารถ เมล์ เพราะแค่เริ่มเดินเครื่อง ก็ตะโกนสั่งว่า ชิด 
ในทันที! 
> 
>7. ผู้กำกับการแสดง เพราะผู้กำกับใหญ่ๆ เอะอะอะไรก้อ "เอาอีกเทค" 
> 
>8. ดารา เพราะดาราชอบร้องไห้ (ร้องทั้งวันทั้งคืน ก้อหมดอารมณ์กันพอดี 
>) 
> 
>9. นักเล่นกล้าม เพราะนักเล่นกล้ามหน้า อกใหญ่กว่าสาวๆ 
>กลายเป็นปมด้อยของสาวๆเข้าไป อีก 555 
> 
>10. นักเล่นหุ้น เพราะเดี๋ยวเกิดอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ตามหุ้น 
>วันไหนไม่พอใจก็อาจขายทิ้งซะ งั้น!! 
> 
>11. พ่อครัวเบเกอรี่ เพราะถึงแม้จะน่าติดใจในรสชาติขนม 
แต่สาว ๆ พึงคิดนิดนึง ว่าวันๆ พ่อครัวนั้น "ตีไข่" ไม่ 
รู้ตั้งกี่รอบ ตีอยู่ได้ทั้งวัน! 
> 
>12. ทนาย เพราะ เอะอะอะไรทนายก็จะพูดแทนเราทุกอย่าง 
> 
>13. ครู เพราะ พวกนี้จะชอบสอนเป็นวิสัย สอนเสร็จก็มักจะถามว่า 
>เข้าใจไหม ถ้าตอบว่าเข้าใจ ก็จะให้ " การบ้าน" ไปทำอีก แถมยังชอบบอกว่า "เก่งมาก เอาอีก เอา อีก" 
> 
>14. พนักงานแคชเชียร์ เพราะพวกนี้เวลากำลังยุ่ง ชอบบอกว่า 
>"เข้าช่องถัดไปได้ไหมครับ" 
> 
>15. พนักงาน รถไฟ เพราะรถของพวกเขาร้องว่า "ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ 
ช่าง" 
> 
>16. นักสนุกเกอร์ เพราะพวกนี้เล็งตั้งนาน แต่แทงทีเดียวลงหลุม! 				

....ใช่เลย...

แสงไร้เงา

ที่มา : หนังสือ good words good feeling  ( หลังไมค์มีไออุ่น ) 
ผู้แต่ง : ดีเจ นภาพร 

....ใช่เลย... 

เชื่อเรื่องพรหมลิขิตหรือเปล่าคะ? 
วันนี้มีคนถาม แล้วก็เลยอยากถามต่อ...ส่วนตัวเชื่อทั้ง พรหมลิขิต และ เราลิขิตค่ะ เพราะในบางเรื่อง รู้สึกมั๊ยคะว่าดูเหมือนเราไม่มีทางเลือกเลย เท่าที่ทำได้ก็คือยอมรับค่ะ ถึงได้มีคำถามเกิดขึ้นบ่อยๆ ว่า ถ้าเลือกได้จะทำอย่างนั้นมั๊ย  หรือ ถ้าเลือกได้จะติดสินใจทำยังไง แต่เพราะเลือกไม่ได้ เราจึงต้องยอมรับและทำให้ดีที่สุดในเงื่อนไขที่มีอยู่ 

โดยเฉพาะเรื่องของ ความรัก ค่อนข้างยกหน้าที่ให้กับพรหมลิขิตไป ล้วนๆ ในส่วนของการได้เจอใครซักคน แต่ เราลิขิต คงจะอยู่ในส่วนของการดูแลรักษาความรักนั้นไว้มากกว่า ที่เชื่อแบบนี้อาจจะเป็นได้ค่ะที่มักเจอ และเห็นประสบการณ์แบบนี้บ่อยๆ บางคนรักกันมานาน เป็น 10 ปี ไม่ลงเอยกันซะที พอต่างคนต่างไปเจอใคร ก็เริ่มมีเหตุผลว่า เจอคนที่ใช่กว่า ที่ผ่านมาอาจจะไม่ใช่ความรัก ....อื้อหือ...แล้วจะเรียกว่าอะไรดีล่ะ ในขณะที่บางคู่ ต่างชาติ ต่างภาษา คนละซีกโลก วันหนึ่งอะไรไม่รู้ทำให้ต้องมาเจอกันในลิฟท์ แล้วเค้าก็สามารถรักกัน เป็นคู่ชีวิตที่เหมาะสมกันที่สุดได้ 

ใครก็ตามที่มีคนรู้ใจอยู่แล้ว เคยถามตัวเองมั๊ยคะว่า  คุณรักเค้า หรือ รักเธอคนนั้น เพราะอะไร   คำตอบอาจจะมีต่างๆกัน  เพราะเค้าเป็นคนดี  เพราะเค้าน่ารักอบอุ่น เพราะเค้าสามารถดูแลตัวเองได้ และเป็นผู้นำที่ดี  แต่ถึงที่สุดแล้ว คนที่เป็นผู้นำ น่ารัก อบอุ่น ทุกคนก็ใช่ว่าคุณจะเลือกเค้าเป็นแฟนทั้งหมด...แต่ทำไมต้องเป็น คนนี้ 

สำหรับคนโสดบ้าง คุณเชื่อหรือเปล่า ว่า มีใครซักคนกำลังรอคุณอยู่ เค้าอาจจะกำลังตามหาคุณ เหมือนอย่างที่คุณกำลังตามหาเค้าก็ได้ ... มีหนังสือหลายเล่มที่มักจะแนะนำคนที่ยังไม่เจอคนรู้ใจให้เปิดตัวเอง...พบปะผู้คนตามสถานที่ต่างๆถึงขนาดมีการแนะนำว่า ต้องการแฟนแบบไหน ควรหาที่สถานที่แบบใด คนที่ทำตามอาจจะสมหวังบ้าง..แต่คงไม่ทั้งหมด บางคนอาจจะทำซะทุกข้อแต่ไม่ประสบความสำเร็จ...และแล้วก็เลยได้บอกกับตัวเองว่า เรื่องแบบนี้ยิ่งวิ่งตามก็ยิ่งเหนื่อย..อยู่เฉยๆ ถ้าจะมาเดี๋ยวก็คงมาเองแหละ  แหม...ถ้าเชื่อแบบนี้ตั้งแต่ต้นก็คงไม่เหนื่อยแบบนี้ เผลอๆ วิ่งตามไปตามมา เจอคนที่น่าเหนื่อยหัวใจ จะมาโทษตัวเองทีหลังว่า อยู่ดีไม่ว่าดี หาเรื่องแท้ๆ 

เวลาคุยกันในวงสาวๆ เนี่ย สิ่งที่มักอยากรู้กันเหลือเกินคือเรื่อง เสป็ค ชอบคนแบบไหน รูปร่าง นิสัยยังไง ..เพื่อนสาวคนหนึ่งเธอเป็นคนที่พูดเก่งมาก เธอเคยตั้งสเปคไว้ว่า  ฉันชอบผู้ชายเงียบๆ ขรึมๆ จะได้ไม่ต้องมาแย่งฉันพูด  พอเอาเข้าจริงชายหนุ่มของเธอเนี่ย คณะตลกมาเอง พูดเก่งเหลือเกิน มุขเยอะ แต่เพื่อนเรากลายเป็นสาวเงียบ เรียบร้อยผิดตา ( และผิดคำพูดด้วย) บางคนเจออย่างที่ตั้งสเปคทุกอย่าง พอเจอกันกลับไม่ชอบแล้ว ต้องมานั่งเปลี่ยนสเปคกันวุ่นวาย ... 

คำว่า คนที่ใช่ อธิบายยากจริงๆ ค่ะ มันสัมผัสด้วยความรู้สึก แล้วเราก็พยายามหาเหตุผลมาอธิบาย ใช่เพราะอะไร มันช่างมหัศจรรย์ จริงหนอ ธรรมชาติ เป็นความรู้สึกส่วนตัว ที่ตัดสินใจแทนกันไม่ได้ เพื่อนผู้หวังดีมักจะช่วยแนะนำให้เราเลือกคนที่ ดีกว่า เสมอ...แต่ไม่แน่ คนดีคนนั้น อาจไม่ได้เป็น คนที่ใช่  ของเราก็เป็นได้...มันเลยตอบยากไงคะเวลามีคนถามเราว่า ทำไมเธอไม่เลือกคนนี้ เค้าไม่ดีตรงไหน 

เอาประสบการณ์ มาแบ่งปันนะคะ ครั้งหนึ่งเคยเจอ  คนที่ใช่  คนหนึ่ง มีความรู้สึกที่ดีเหลือเกิน รักไปกลัวไป...คือกลัวเค้าจะจากเราไปนั่นแหละค่ะ ....พยายามบอกตัวเองอยู่เสมอ ลองซ้อมร้องไห้ดูบ่อยๆ ว่าถ้าเค้าจากเราไป จะเป็นยังไงน้า จะอยู่ไหวไหม  ... แล้ววันหนึ่ง เรื่องที่น่าเศร้า คือ ความรู้สึก ใช่ น้อยลงไปเรื่อยๆ ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งเหงามากขึ้น ตกลงเราเข้าใจผิดตั้งแต่ต้นว่า เค้าเป็นคนที่ใช่งั้นหรือ ... ไม่ค่ะ เค้าคือ คนที่ใช่ ณ วันนั้นแต่ไม่ใช่ในวันนี้...ยังนึกขอบคุณเค้าคนนั้นอยู่นะคะ อย่างน้อย การได้สัมผัสความรู้สึกว่า ใช่เลย เนี่ย มันวิเศษมากๆ............