24 มีนาคม 2553 19:47 น.
แสงเหนือ
(กลบทกบเต้นต่อยหอย)
ภาษาไทยไพศาลถ้อยร้อยเรียงร่ำ
คล้ายลำนำคำล้วนนวลชวนศึกษา
สินเด่นลักษณ์ศักดิ์เด่นล้ำย้ำปัญญา
ควรรักษาค่ารังสรรค์นิรันดร์กาล
เผ่าประยูรพูนปัญญาตรากำหนด
จึงปรากฏจดปกรณ์วอนสืบสาน
ส่งเสริมรักษ์ศักดิ์ศรีเราให้เนานาน
ใช้ถูกกาลชาญทุกกิจห่อนบิดเบือน
จะดำรงจงดำริพิทักษ์เถิด
ช่วยชูเชิดเฉิดฉายชื่นชื่นใดเหมือน
ภาคภูมิจิตพิศภูมิใจไทยไม่เลือน
เอ่ยฝากเพื่อนเอื้อนฝากพารักษาไทย ฯ
23 มีนาคม 2553 23:22 น.
แสงเหนือ
(กลบทกบเต้นกลางสระบัว)
ร้อยคำร่ำความนิยามร้อย
ศิลป์ฐานสานถ้อยมาร้อยศิลป์
รินรายร่ายเรียงเป็นเสียงริน
ยลจินต์ยินจารตระการยล
ช่องวางช่างเว้นดูเด่นช่อง
ผลกรองผองกานท์ละลานผล
กลบทกฏระเบียบดูเปรียบกล
วางยลวนย้อนอักษรวาง
ถ้อยสลักถักเสลาขัดเกลาถ้อย
ร่างรอยร้อยเรียงเทียบเคียงร่าง
พลางเสริมเพิ่มสรรพลิกผันพลาง
เพียรทางพลางทวนสำนวนเพียร
ฝึกกลฝนกานท์โวหารฝึก
เขียนนัยไขนึกค่อยฝึกเขียน
เวียนค้นวนคว้าตำราเวียน
เพลินเรียนเพียรรู้อ่านดูเพลิน
เริ่มจากรากใจมาใฝ่เริ่ม
เขินเติมเคลิ้มต่อไม่ท้อเขิน
เดินมุมดุ่มมั่นบากบั่นเดิน
กลอนเชิญเกริ่นชักมารักกลอน ฯ
(เป็นกลบทผสมระหว่าง กลบทกบเต้นต่อยหอย + กลบทครอบจักรวาล แต่จะใช้บาทละ 7 คำ)
26 พฤศจิกายน 2551 09:18 น.
แสงเหนือ
๑
ณ แดนดินดิ่งด้าว.........ธรณี
ทางโล่งล้วนประตูมี.......เปิดใกล้
เข้าง่ายสะดวกฟรี..........พาสปอร์ต ท่านเอย
กิตติมศักดิ์ตราประทับไว้...ติดพื้นใจทราม ฯ
๒
คือโอฬารด่านด้าว......นรกานต์
คือระอุแดงเดือดธาร...ประทุต้อน
อึกทึกคุครวญขาน......เสพโศก
มิคสัญญีร้อน.............สัตว์ล้วนครวญกรรม ฯ
๓
อกุศลดลเกิดกลั้ว....กองเพลิง
ทุจริตคิดระเริง.......เล่นล้อ
แพรวพราวพลิกชั้นเชิง...ชาญฉลาด
เมินผิรู้นั่นข้อ.........ประมาทแท้หมิ่นธรรม ฯ
๔
เพลงเพลิงเริงร่ายล้วน....เพลงกรรม
โถมถั่งโหมลำนำ..........ค่ำเช้า
สุมสาปบาประยำ........ใครก่อ
เพลงโอดจึ่งวิโยคเร้า....โศกเคล้าเพลงเพลิง ฯ
๕
โหยหวนมวลสัตว์แห้ง.....หิริ
ครวญคร่ำผลกรรมผลิ...เผ็ดร้อน
เชื้อบาปสาดเปลวปริ...ลามลวก
มากสัตว์อกสะท้อน....ห่อนรู้อายุกาล ฯ
๖
โน่นอีกแดนด่านด้าว...โลกันต์
มืดกว่ามืดเกินสรร.....เสกอ้าง
โพ้นไกลสุดดาวปัน...แสงส่อง
จวบพุทธองค์อุบัติหล้าง...จึ่งจ้าโพธิญาณ ฯ
๗
เป็นเวิ้งกรดยะเยียบใต้....หินผา
ปวงสัตว์ไร้พสุธา..........เหยียบยั้ง
ห้อยโหนห่วงกรรมหนา...เกินกัป
กรรมกอบโกงชาติรั้ง......วิบากไร้แผ่นดิน ฯ
๘
อกาลิโกลิขิตล้ำ..........ธรรมคุณ
สรรพสิ่งปรับสมดุล.....คลุกเคล้า
ดีชั่วสั่งสมทุน............ธุรจิต
ธรรมประสิทธิ์ขลังค่ำเช้า...ไป่ม้วยชรากาล ฯ
12 กันยายน 2551 23:09 น.
แสงเหนือ
๏ ห้วงน้ำยามหยดย้าย....หยาดกระเด็น
แตกซ่านซานกระเซ็น....หยดคว้าง
ปลิวไกลห่างห้วงเย็น......ย่านสมุทร
ไปหลุดสาครกว้าง.........จักยั้งเย็นไฉน ฯ
๏ หยดน้ำเมื่อห่างห้วง.........สาคร
กระเด็นหยดตกสู่ดอน.........แหล่งแล้ง
แปลกเปลี่ยวปลีกจากจร......จักอยู่ เย็นฤา
ท้ายสุดปุดเหือดแห้ง...........ห่อนรั้งรอนาน ฯ
๏ ฉันนั้นอันบุรุษผู้.............ห่างธรรม
จุดจบต้องกลืนกรรม..........ก่อไว้
เลยละจริยธรรม.................เป็นเหตุ ท่านเอย
ย่อมเสื่อมพลันเพราะไร้......สติใช้เตือนตน ฯ
๏ จริยธรรมนำสุขสร้าง.......สังคม
เสริมส่งสานเกลียวกลม........ก่อกู้
เสริมแบบอย่างยามสม-......ควรแก่ การณ์นา
เสริมเกียรติเกิดแก่ผู้...........ไป่ร้างลืมธรรม ฯ
20 สิงหาคม 2551 14:00 น.
แสงเหนือ
หมดเวลาเที่ยวจรวอนกราบไหว้
ผ่านเวลาเปิดไวน์ได้ฉลอง
เสียเวลาพูดพร่ำร่ำทำนอง
เป็นเวลานาทีทองได้ครองเมือง
หมดเวลาเคาะประตูดูถึงบ้าน
ได้เวลาดันแผนการอันปราดเปรื่อง
เสียเวลาไม่ได้หมายรุ่งเรือง
ธุรกรรมลือเลื่องการเมืองไทย
ทิ้งปัญหาสารพันอันเร่งด่วน
ธรรมชาติแปรปรวนชวนหวาดไหว
ข้าวของแพงแซงรายรับคับแค้นใจ
สามัคคีภายใน ไม่อาทร
ทั้งปัญหาเยาวชนที่พ่นพิษ
การกีฬาไม่สัมฤทธิ์ช่วยคิดก่อน
การศึกษาประวัติศาสตร์ที่ขาดตอน
ไม่อาทรเร่งรัดปัดพ้นไป
ไปเร่งสร้างรัฐสภาให้อ่าโอ่
กลางกรุงโก้ริมน้ำย่านอาศัย
ไล่ตะเพิดชุมชนให้พ้นไป
จราจรจะบรรลัยไม่นำพา
หมดเวลา ประชาธิปไตย ไปนานแล้ว
ยินเสียงแว่วขานกู่ในคูหา
กลายเป็นซากเสียงร้องของประชา
ในสภาคือเสียงใคร ไหนบอกที.ฯ
หน้าส่วนตัว
1785
