22 กันยายน 2552 10:53 น.
แสงเพชร
ฝากจดหมายปลายทางถึงบางใคร
จากนี้ไปไม่กวนชวนปวดหัว
ขอเก็บร้าวหนาวใจไว้กับตัว
คอยมืดมัวหมองไหม้ในจ่อมจม
ที่ประสบพบกันดั่งฝันไว้
ห้องหัวใจใสสว่างอย่างสุขสม
ได้เติมรักภักดีมีภิรมย์
สานอารมณ์พรมไปในทุกกาล
เก็บอารมณ์จมไว้ในวันวาน
ยังตระการก่อให้ใจฝันหวาน
แม้สัมผัสเพียงนิดจิตชื่นบาน
สุขสำราญนานไปในรักเรา
แต่นี้ไปใจนั้นคงฝันค้าง
ต้องอ้างว้างหวาดไหวในวันเหงา
เก็บอารมณ์ขมขื่นคว้างเคว้งเบา
นั่งซึมเซาเศร้าซมตรมฤทัย
บางอดีตลึกซึ้งจึงห่วงหา
บางอดีตไขว้คว้าคราหวั่นไหว
บางอดีตกรีดรักชักพาใจ
บางอดีตดูไปได้น้ำตา
ด้วยบุญน้อยด้อยค่าราคาดิน
กับถวิลวาดหวังรั้งบุปผา
มิเจียมเนื้อเจียมตัวมัวคว้ามา
เจ้าช่างกล้าเกินจริงสิ่งเป็นไป
จะเก็บรักเก็บใจไว้แอบซ่อน
ซุกใต้หมอนนอนซมจมหวั่นไหว
คงคิดถึงซึ้งรักที่หักไน
สุดอาลัยให้ต้องร้องไห้ตรม
สุดท้ายนี้ที่ฝากออกจากใจ
คงห่วงใยไปนานในโฉมฉม
และคิดถึงซึ่งวันอันรื่นรมย์
จะเก็บบ่มชมไว้ให้นิรันดร์
:+ แสงเพชร +:
รัตติกาล
๒๑ กันยายน ๒๕๕๒
21 กันยายน 2552 16:27 น.
แสงเพชร
ดิ่งอารมณ์จมลึกนึกตามภาพ
ต้องพังพาบเพียงคำที่ย้ำถาม
ค้นหารักหนักไหมในนิยาม
พยายามยื้อไว้ให้สุดแรง
เรื่องของรักซักไซ้ให้มากจินต์
หากถวิลหวังเพียงพอมีแสง
แค่ริบหรี่รอดได้ดั่งแมลง
ยังอยากแฝงฝากตัวตามเข้าไป
อาจเจ็บมั่งครั้งให้ไข้ใจจับ
มิอาจดับดินคว้าหาดาวใส
ขออาจเอื้อมเชื่อมรักสกาวไกล
พร้อมจะให้หามตัวไม่กลัวตาย
รักคือภักดิ์หนักแน่นเหนือชีวิต
ขออุทิศทั้งใจไปจุดหมาย
สละชีพช่วงชิงเชิงของชาย
มิยอมพ่ายหน่ายหนียอมพลีตน
ละครรักเรื่องราวอาจหนาวร้อน
ดูยอกย้อนตอนจบจนสับสน
จะมีทุกข์สุขสมตรมระคน
ร้าวกมลบนทางของหว่างใจ
เจ้าความรักมักย้อนมาหลอนหลอก
ตามคำบอกเบี่ยงเบนเน้นสั่นไหว
กระหน่ำโหมโถมช้ำกับบางใคร
ต้องเสียใจให้เขาเศร้าฤดี
ละครใดใครสร้างทางชีวิต
ใช่ลิขิตของฟ้าอย่าป้ายสี
ทุกคติผลิดอกดวงชีวี
สิ่งเหล่านี้มีผลค้นหากัน
แต่รักนั้นฝันกันก่อสดใส
พาสุขใจให้เราเริงสุขสันต์
แค่ได้รักหนึ่งใครในทุกวัน
ก็มิหวั่นอันใดให้น่ากลัว ๐๐
:+ แสงเพชร +:
๒๑ กันยายน ๒๕๕๒
20 กันยายน 2552 17:30 น.
แสงเพชร
ใจสบใจให้หลงพะวงหวัง
เกิดพลังร้อยเท่าเงาความฝัน
เติมชีวิตจิตใสในทุกวัน
ก่อสัมพันธ์ครรลองของความจริง
จากสัมผัสเพียงนิดที่จิตรับ
ความฝันจับคลั่งไคล้ในแม่หญิง
ยามห่างหายห่วงหามาแอบอิง
นั่งมองนิ่งพิงหมอนร้อนใจคอย
จากกันเพียงพักเดียวเปลี่ยวใจนึก
ตกผลึกลึกล้ำน้ำตาผล็อย
เศร้าใจนักรักเขาเราสำออย
ทำตาลอยคอยได้ในทุกครา
นั่งนิ่งไปในใจให้คิดถึง
ต้องรำพึงเพลงแผ่วแนวห่วงหา
สำเนียงพร่าพลิ้วไหวไล่น้ำตา
หลั่งรดมามากจนล้นไหลนอง
ความคิดแล่นโลดไปด้วยใจรัก
ยากห้ามหักห้วงจิตพิษสนอง
ฤทธิ์แผ่ซ่านหวานไหวในเนื้อทอง
รอนวลน้องตรองจิตคิดยินดี
กลัวเพียงว่ามาบอกหลอกให้ช้ำ
พอถลำลงลึกนึกหน่ายหนี
ใจคงร้าวหนาวจมห่มฤดี
ต้องหลีกลี้รักไปให้ไกลตา
หากใจสบพบฝันอันวันหวาน
พิษรักซ่านผ่านตาพาหรรษา
อยากถึงวันวาดหวังดั่งพรรณนา
รวมเคหามาปลื้มดื่มด่ำใจ
ใจหนอใจใยเจ้าเฝ้าออดอ้อน
เจ้าบังอรตอนนี้อยู่ที่ไหน
ทำซึมเศร้าเฝ้ารอเขาต่อไป
ง้อเข้าไว้ให้อ่อนก่อนพบกัน๐
:+ แสงเพชร +:
๒๐ กันยายน ๒๕๕๒
19 กันยายน 2552 12:56 น.
แสงเพชร
อยากมีรักฝากคนทั่วบนโลก
บันดาลโชคช่วยเขาเฝ้ายิ้มสรวล
ให้ปลอดภัยไร้ทุกข์สุขทั้งมวล
ทุกท่านล้วนเริงรื่นชื่นอุรา
อยากเห็นคนบนโลกมิโศกเศร้า
จับมือเขาเข้ากันยิ้มหรรษา
หยุดฆ่าฟันหันหาพาหวานตา
เลิกรบราห้ำหั่นกันต่อไป
อยากเห็นเด็กเดินไปด้วยรอยยิ้ม
ทานของอิ่มอบอุ่นกรุ่นใจใส
ตั้งหน้าเรียนเขียนอ่านงานเร็วไว
เติบขึ้นไปใหญ่โตโก้เสียจริง
อยากเห็นยิ้มพริ้มพรายจากชายหนุ่ม
คอยโอบอุ้มเอื้อเฟื้อเผื่อผู้หญิง
ตามช่วยเหลือเมื่อภัยใกล้มาอิง
ทำทุกสิ่งจริงใจให้ส่วนรวม
อยากเห็นนักการเมืองเฟื่องหัวคิด
คอยใช้สิทธ์ผลิตกฎฯลดหละหลวม
หยุดความโลภโกกเกกทำกำกวม
มิใช่สวมหัวใจไพร่กาลี
อยากเห็นหญิงจริงใจให้ชายบ้าง
แล้วรวมสร้างสิ่งดีที่สุขี
ให้ทั้งโลกโชคชัยบรรดามี
ทุกชีวีหวานไว้ในสำราญ
อยากเห็นฟ้าทาทาบฉาบสีใส
มองขึ้นไปไร้หม่นจนสงสาร
คนงานเล็กงานใหญ่ไม่ตกงาน
เริงสำราญสานใจให้ครอบครัว
อยากเห็นสาวคราวเคียงมาเรียงร้อย
สลักถ้อยคล้อยนำคำชวนหัว
สร้างสีสันปันสวยช่วยหายกลัว
วันมืดมัวหัวใจไร้คนแล
:+ แสงเพชร +:
๑๙ กันยายน ๒๕๕๒
(โกกเกก=คดโกง)
18 กันยายน 2552 15:06 น.
แสงเพชร
หากปลูกรักผูกจิตดีดลูกคิด
เพียงฝันชิดพันไว้ในวันหวัง
แม้เหงาหงอยเศร้าสร้อยร้อยเงาบัง
ยามเผลอนั่งเหม่อลอยคอยเพ้อตาม
เป็นนิยามผลิรักจักริลอง
แม้เศร้าหมองเฝ้ารอขอเร้าถาม
ให้รู้หนาวรู้ร้อนก่อนรู้งาม
มิเคยคร้ามเปรยเหน็บเจ็บเสยมา
ขอเพียงรักเคียงไว้ได้เรียงร้อย
จะไม่ถอยใจรอขอใฝ่หา
รอยความฝันตามไปให้งามตา
หมั่นรักษาภักดีนี้พักใจ
เพียงดวงจิตล่วงรู้ดูห่วงหา
กาลเวลาเห่กล่อมมิเฉไฉ
ขอได้รักไว้ชิดคิดใส่ใจ
เมื่อวันใดฝันเคลิ้มเสริมมั่นคง
จากหน่อรักก่อร่างทางต่อฝัน
คงใกล้วันใจเราเคล้าใหลหลง
ดั่งสายรุ้งปลายฟ้ามาคลายลง
ทอดเส้นตรงเย็นตาตามเป็นไป
ตะวันเฝ้าฝันคอยเคล้าจันทรา
เมื่อไรหนาให้เห็นเย็นใจใส
ต้องติดตามชิดไว้ในสิทธิ์ใด
ดวงรำไพร่ำไห้ให้ช้ำทรวง
นรชาติตระหนักรักจะฝัน
ทุกคืนวันชื่นใจให้ตื่นหวง
แม้ร้าวรอนหนาวร้อนผ่อนคราวลวง
กาลเลยล่วงเผยตัวกลัวเอ่ยคำ
แค่ได้รักใจนั้นพลันไร้ทุกข์
เอ่อล้นสุขค้นหาบ้าจนขำ
เพียงเสพรักเทพใดให้เก็บจำ
ขอถลำคละเคล้าเจ้าจะใจ
บันทึก ๑๘ กันยายน ๒๕๕๒
:+ แสงเพชร +: