7 มกราคม 2547 20:16 น.
แว่นหนา
ในวันนั้น เธอเอง ที่ไม่สน
มองข้ามฉัน ทั้งคน ไม่ไว้หน้า
แล้ววันนี้ เธอจะเดิน กลับเข้ามา
พูดจาดี ทีท่า ว่าสนใจ
หวานคารม คมมีด อาบพิษรัก
เธอมันซา ดิสม์นัก พ่อตัวร้าย
ไม่จริงจัง ก็เชิญ เดินออกไป
อย่ามาเติม เชื้อไฟ ..........ค น จ ะ ลื ม
3 มกราคม 2547 15:03 น.
แว่นหนา
เพราะเจ็บช้ำจนไม่อยากจะรักใคร
ปิดประตู หัวใจ ไว้แน่นหนา
ไม่ยอมเปิด รับใคร ให้เข้ามา
ทั้งขู่ไล่ เป็นยายบ้า ให้วุ่นวาย
แต่คุณ...เพียงแวบแรก ที่คิดถึง
ประตูเปิด อีกครั้งหนึ่ง รู้บ้างไหม
เหลือเพียงรอ ให้คุณ ตัดสินใจ
จะทำเมิน หรือเดินเข้าไป...เท่านั้นเอง
3 มกราคม 2547 14:58 น.
แว่นหนา
อย่าโกรธเลยอย่าทำเฉยได้หรือเปล่า
กลับเป็นเพื่อนกันอย่างเก่าคงดีกว่า
ใจเย็นเย็นลงหน่อยค่อยพูดจา
เพ่งพินิจพิจจารณาฉันให้ดี
แล้วสุดท้ายเธออาจ จะได้รู้
หากมองดู ฉันบ้าง ในครั้งนี้
คนใจร้ายที่หักอกเธอดนดี
แอบคิดถึงอยู่เต็มที...ไม่รู้ทำไม