28 พฤษภาคม 2546 08:27 น.
แว่นหนา
ช่วยเธอเคลียร์งานต่างต่างนานา
ฉันไม่เบื่อเลยนะรู้เอาไว้
แถมยังมีความสุขด้วยซ้ำไป
ที่เราได้ทำอะไรโดยช่วยกัน
ดีใจนะที่เธอจะนึกถึง
ยามต้องการใครคนหนึ่ง...นึกถึงฉัน
เป็นคนที่เธอยอมไว้ใจกัน
และฉันเองก็เช่นกัน เราสองคน
20 พฤษภาคม 2546 18:26 น.
แว่นหนา
ล้ออยู่ได้ว่าทอมบ้าหรือเปล่า
ก็บอกแล้วไงเล่าฉันไม่ใช่
เป็นผู้หญิงชอบเพลงแรพแล้วทำไม
ลินกิ้นพาร์คมันสะใจ ธรรมดา
แปลกตรงไหนเกลียดเอฟโฟ ดีทูบี
อีกทั้งยังกล้าดีเล่นกีตาร์
ทำอย่างไรก็ใจรักนี่นา
ถ้ายังล้อก็มามา ตัวต่อตัว
19 พฤษภาคม 2546 11:31 น.
แว่นหนา
คงไม่มีอะไรหรอกใจเย็นไว้
หญิงคนนั้นเธอคุยไป งานเท่านั้น
ฉันมันใจเธอคงไม่หักหลังกัน
แต่ทำไมใจหวั่นสั่นพิกล
อยู่อยู่ก็เกิดอาการน้อยใจ
หงุดหงิดได้ง่ายง่ายไร้เหตุผล
ไม่หึงหรอกฉันน่ะ คนอดทน
แต่ถ้าเห็นควงสักคน...โดนถึงตาย
18 พฤษภาคม 2546 20:21 น.
แว่นหนา
ให้ตายเถอะเธอจะทำฉันเป็นบ้า
ด้วยเสียงเพลงจากกีตาร์ที่เธอเล่น
โน้ตตัวแรกก็พาใจฉันกระเด็น
ไปตุบตุบเต้นเต้นอยู่ที่เธอ
โกรธแล้วนะคนบ้านิสัยไม่ดี
ใช้ดนตรีมาปล้นใจคนเผลอ
ไม่เป็นไรยกโทษให้ไม่ว่าเธอ
แต่รับใจฉันไว้ด้วยเออ!...ไม่งั้นเรื่องยาว
17 พฤษภาคม 2546 09:13 น.
แว่นหนา
อยากวิ่งเล่นกับเธอบนหาดทราย
จูงมือกันเดินไปอย่างเริงร่า
กระโจนใส่คลื่นทะเลที่ซัดมา
สาดน้ำเล่นอย่างเฮฮาอารมย์ดี
อยู่ในอ้อมแขนของกันและกัน
ใต้แสงจันทร์ ดาวดวงนั้น ดาวดวงนี้
ซบไหล่เธอให้เผลอหลับไปสักที
ได้แค่ฝันก็ยังดี...สุขเหลือเกิน