3 กันยายน 2545 19:43 น.
แว่นหนา
คงเป็นเพราะเธอ
ที่ทำให้ฉันต้องมองเหม่อเพ้อเจ้อกับท้องฟ้า
และคงเป็นฉันที่ทำให้เธอเอือมละอา
จึงต้องมานั่งคิดกลอนเหมือนคนบ้า คิดมา เขียนไป
กลอนมันเศร้าลงทุกที
ดูสิบทนี้ยังเป็นไปด้วยเลย...เห็นไหม
แม้เธอไม่รัดไม่แคร์ไม่แยแสไม่ใส่ใจ
ก็ขอร้องได้โปรดเห็นใจ...ฉันแต่งกลอนหวานไม่ได้...
...ช่วยที
2 กันยายน 2545 18:17 น.
แว่นหนา
ใกล้กันแค่เอื้อมมือ
แต่ความจริงคือเราเหินห่าง
ความรักมันเลือนลาง
เพราะถูกสร้างจากหัวใจบางบางเพียงดวงเดียว
โดยฉันผู้มีแต่ให้
กับเธอที่ไม่ใส่ใจ...ไม่เคยแลเหลียว
คงไม่ใช่รักของเราแต่เป็นรักเศร้า ของฉันคนเดียว
คนที่มีแต่ให้กลับได้ร้องไห้เปล่าเปลี่ยว...
...ตลกดี