15 มกราคม 2545 19:12 น.
แว่นหนา
ฉันมันแค่เด็กน้อยธรรมดา
ที่เธอมองว่าไร้ค่าไม่มีความหมาย
ไม่ได้ดีหรือสวยแต่อย่างใด
ก็จะขอให้มาใกล้...พิจารณา
จะสอนไว้นะ...รู้มั้ยบางที
คนเรานั้นมีสิ่งที่ดีกว่าใบหน้า
สิ่งสิ่งนั้นไม่อาจมองเห็นด้วยตา
ลองใช้ใจเธอค้นหาแล้วจะรู้ว่า
...ใจกับหน้าตาควรเลือกอะไร
13 มกราคม 2545 19:26 น.
แว่นหนา
I dont want to say goodbuy
เราไม่อยากจากเธอไปได้ยินไหม
ทางข้างหน้าไม่รู้จะเหนื่อยล้าสักเพียงใด
ไม่มีพวกเธอเคียงใกล้...มันก็หวั่นใจพิกล
พวกเธอ...ก็น่ารักมาถึงวันนี้
ไม่ว่าฉันจะดีจะร้ายสักกี่หน
พวกเธอนั้นก็ยังยอมอดทน
เป็นเพื่อนคนเอาแต่ใจเสมอมา
ถึงยังไงเรานั้นก็ต้องไป
พบกับสิ่งใหม่ใหม่ในวันหน้า
พยายามทำใจแล้วในวันอำลา
แต่น้ำตามันก็ไหลออกมา...ไม่หยุดสักที
12 มกราคม 2545 19:55 น.
แว่นหนา
หน้าตาต้องหมวย...สวยเต็มที่
การเรียนต้องดีต้องเด่น
ดนตรีก็ต้องเล่นเป็น
ใช่ไหม?...ผู้ชายจึงจะเห็นในสายตา
ส่วนฉันก็คงเป็นได้แค่นี้
เท่าที่มีเป็นผู้หญิงเอ๋ออ๋า
ป้ำป้ำเป๋อเป๋อแถมยังใส่แว่นตา
เพราะแบบนี้สินะ...ชีวิตถึงว้าเหว่พิกล
1 มกราคม 2545 12:28 น.
แว่นหนา
เธอหาว่าฉันนอกใจ
เพราะแค่คุยกับใครนิดหน่อย
ฉันเองก็ไม่ใส่ใจ...เรื่องเล็กน้อย
แต่เธอพูดบ่อยบ่อยชักรำคาญ
ในเมื่อเธอไม่ยอมเชื่อใจ
ก็เลิกกันไปเลยเอามั้ยแบบนั้น
ย้ายที่นั่งหนีเธอพัลวัน
สุดท้ายเธอมาขอโทษฉัน
...เลยนั่งข้างกันเหมือนเดิม