10 ธันวาคม 2544 09:50 น.
แว่นหนา
ขอชี้แจงก่อนนะคะ เรื่องนี้มันเกิดขึ้นก็เพราะว่าตอนไปเข้าค่ายมี
การเดินป่า แลเวช่วงนี้ก็เป็นช่วงเดินลงเขาที่ชัมากอ่ะนะ.....
ขู่เธอว่าอย่ามาแตะ
อย่ามากระแซะอยู่ใกล้
ฉันเดินลงเขาเองได้
ขอบใจ...ที่หวังดี
เธอบอกเธอเป็นห่วง
กลัวฉันร่วงล้มไปนี่
แต่ขาฉันยังมี
ยังเดินได้ดีไม่เป็นไร
เธอพูดไม่ขาดคำ
ฉันหน้าคว่ำลื่นไถล
เกือบกลิ้งตกเขาตาย
จากนี้จะไม่...วางฟอร์มแล้วเอย
8 ธันวาคม 2544 19:12 น.
แว่นหนา
เมื่อวันก่อนข้าพเจ้าไปเข้าค่าย
เหนื่อยแทบตายอดทนจนเจียนบ้า
ทั้งอาบเหงื่อคลุกดินต่างต่างนานา
ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเจอ...อะไรแบบนี้
พอทำผิดนิดหน่อยโดนทำโทษ
ครูฝึกโหดจนอยากจะวิ่งหนี
เกือบตกเหวตายไปตั้งหลายที
บังเอิญว่าพอดี...เพื่อนดึงไว้
ให้เวลาอาบนำแค่สิบวิ
คิดดูสิจะสะอาดสักแค่ไหน
นอนตีหนึ่งตื่นตีห้าง่วงจะตาย
ถ้าคราวหน้าต้องไป...
...แกล้งไม่สบายก็แล้วกัน
5 ธันวาคม 2544 10:48 น.
แว่นหนา
จะไป...ก็ไปสักที
หาคนดีดีมาให้ฉันทำไม
นึกว่าฉันหาใครไม่ได้รึไง
ถึงมายัดเยีดคนใหม่...ให้แบบนี้
จบแล้ว...ก็จบกัน
นานแล้วที่ใจฉันถูกย่ำยี
อีกทั้งศักดิ์ศรีฉันยังพอมี
ชิวิตฉันยังอยู่ดี...กรุณาอย่าชี้ให้ไปรักใคร
4 ธันวาคม 2544 19:55 น.
แว่นหนา
และแล้วความจริงก็ถูกเปิดเผย
ว่าฉันนั้นเคยรักเธอมากแค่ไหน
เธอก็นิ่ง อึ้ง ไม่พูดอะไร
เหมือนดังที่คาดไว้ก่อนหน้านี้
รู้นานแล้วว่าเธอรักใครอยู่
แต่มองดูแล้วรักเธอที่แสนดี
สงสัยฉันจะอกหักอีกแล้วซี
อกหักสักทีชีวิตยังมี...ไม่เป็นไร
3 ธันวาคม 2544 20:38 น.
แว่นหนา
เดินผ่านที่เดิมทุกวัน
เห็นเขาคนนั้นเสมอ
เดินผ่านกี่ทีก็เจอ
จึงเผลอแอบมองทุกที
ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร
ทำไมมานั่งตรงนี้
แต่มองแล้วเพลินตาดี
อยากไปคุยสักทีแต่...ไม่กล้า
วันหนึ่งเธอเดินมาใกล้
เอาเข้าแล้วทำไงดีหว่า
เธอเดินมาแล้ว...มาแล้ว...ใกล้เข้ามา
ใกล้กว่านี้ฉันคงบ้าแน่จริงเชียว
จากคนที่เคยแอบชอบ
เขาดันรักตอบมาแลเหลียว
ต่อจากนี้ฉันคงไม่อยู่คนเดียว
จบเรื่องราวของคนเปล่าเปลี่ยว
...สักที (ไชโย)