11 มกราคม 2546 23:31 น.
แว่นหนา
ไม่ชอบนะที่เธอทำชาเฉย
ทำเดินเลยแม้ว่าฉันจะหันค้อน
มัวแต่คิดไม่ได้กินไม่ได้นอน
จำต้องตามหลอกหลอนเธอร่ำไป
พูดมาเถอะ ส่งฉันกลับลงหลุม
นอนแก้กลุ่มแล้วตื่นมาหาคนใหม่
หรือพูดมาให้ซึ้งว่า...เธอมีใจ
อะไรก็ได้ แบบนี้ไม่ไหว...
...คาราคาซัง
3 มกราคม 2546 17:49 น.
แว่นหนา
ก่อนอื่น ต้องอ่าน 1 ก่อนนะ ถ้ายังไม่ได้อ่านก็นี่ค่ะ
http://www.thaipoem.com/web/poemdata.php?id=27741
กลอนนี้เป็นภาคต่อของกลอนแรกค่ะ
น่ารักจังนะ ผู้ชายขี้อาย
เธอบอกฉันมามากมาย โดยเธอไม่รู้
ฉันน่ะเห็นนะว่าเธอชอบเหลือบมาดู
แล้วฉันก็รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ได้จากแววตา
แต่ทุกครั้งที่ฉันมองกลับไป
เธอชอบซ่อมแก้มแดงนั่นไว้ ด้วยการหลบหน้า
แล้วเธอจะรู้ไหม ว่าฉันคิดอะไร ถ้าเธอไม่หันมา
เพราะฉันเองก็บอกบางอย่างไปทางสายตา...
....ว่าฉันน่ะ คิดเหมือนเธอ!
2 มกราคม 2546 17:36 น.
แว่นหนา
ผู้ชายมัก พบรัก ด้วยสายตา
มองไปเฮ้ย น่ารักนี่หว่า จีบซะดีไหม
หันไปอีกที โอ้ยเธอคนนี้ ก็สวยโดนใจ
หันมาหันไป เพลินจิตเพลินใจ ไปได้ทั้งวัน
แต่หญิงมักพบรักได้ทางหู
ดูดู๊ดู เสียงน่าฟัง แถมยังปากหวาน
คารมเป็นต่อรูปหล่อเป็นรอง ใช้ได้อีกนาน
คำพร่ำคำรัก กร่อนใจสะท้าน...สาบานว่าเรื่องจริง
30 ธันวาคม 2545 13:47 น.
แว่นหนา
ความรักที่มีให้เธอมากมาย
แสนมั่นใจว่าไม่มีใครรู้
ทุกทุกครั้งบางเวลาที่แอบดู
ก็ทำเหมือนเธออยู่นอกสายตา
เพื่อนทั้งหลายยังไม่รู้อยู่ดี
ว่าเธอนี้คือคนที่ฉันห่วงหา
แต่แค่เพียงเธอหันมองกลับมา
สิ่งที่ฉันซ่อนไว้ในแววตา...
...หลุดออกมาหมดเลย
(ง่ะ...เสียฟอร์มจังเรา)
29 ธันวาคม 2545 08:22 น.
แว่นหนา
ตำแหน่งเพื่อนสนิท ฟังดูดี
เป็นแค่เพียงเพื่อนซี้ก็รับไหว
แม้เคยคิดอยากชิดเป็นหวานใจ
แต่ตอนนี้ไม่เป็นไร...ธรรมดา
ภูมิใจมากถึงมากที่สุด
ได้เป็นมนุษย์คนที่เธอจะเดินมาหา
ยามเธอทุกข์ใจร้องไห้เสียน้ำตา
แม้บางเวลาต้องแอบหลบหน้า...
...ซับน้ำตาให้ตัวเอง