17 มิถุนายน 2546 18:19 น.
แว่นหนา
เธอเกิดความไม่มั่นใจใช่ไหม
ถึงได้ถามอะไรฉันแบบนี้
เชื่อกันบ้างไม่ได้เลยหรือคนดี
หรือเห็นฉันเลวเกินที่จะไว้ใจ
เพราะแค่เพียงเราอยู่กันไกลตา
เธอก็หาว่าฉันหลงคนชิดใกล้
เห็นเดินด้วยกันหน่อย คิดไปไกล
ธรรมดาทั่วไป อะไรของเธอ
อุตส่าห์คุมใจไว้ไม่ให้หวั่น
เตือนตัวเอง เธอเท่านั้น ไม่ผันเผลอ
สิ่งตอบแทนคือความแคลงใจจากเธอ
โกรธไม่ลงหรอกเออ...แต่เสียใจ
6 มิถุนายน 2546 21:09 น.
แว่นหนา
มิตรภาพ บางบาง กลางสายฝน
ร่มหนึ่งคัน คนสองคน แสนหรรษา
ผลักก้านร่ม เคาะกันไป เขกกันมา
แกล้งงับกัด ขัดขา บ้าพอดี
ก็ทำตัว ติ๊งต๊อง ไปอย่างนั้น
บดบังความ ไหวหวั่น ตาคู่นี้
ก็มันใกล้ ควมคุมใจ ยากเต็มที
ขอเถอะนะ ฝนตกแบบนี้ อย่าหยุดเลย...^_______^
3 มิถุนายน 2546 17:59 น.
แว่นหนา
เพื่อนถามว่าทำไมถึงเลือกเธอ
หล่อเลิศล้ำล่ำเลิศเลอก็ไม่ใช่
ไม่ได้สอบท๊อปที่หนึ่งแต่อย่างใด
เออนั่นสิเลือกได้ไง นั่งนึกเอา...
ก็เป็นแค่ผู้ชายธรรมดา
ควงอวดใครไม่ไหวนะ แพ้แฟนเขา
แต่อย่างเดียวที่รู้ เธอห่วงเรา
เวลาเศร้าก็ปลอบเราอยู่ทุกที
จะคิดไปทำไมให้ปวดหัว
ขอตอบอย่างสุดชัวร์ เธอคนนี้
ที่ฉันเลือกคือคนรักที่แสนดี
เหตุผลหรือ ก็ไม่มี ช่างหัวมัน
28 พฤษภาคม 2546 08:27 น.
แว่นหนา
ช่วยเธอเคลียร์งานต่างต่างนานา
ฉันไม่เบื่อเลยนะรู้เอาไว้
แถมยังมีความสุขด้วยซ้ำไป
ที่เราได้ทำอะไรโดยช่วยกัน
ดีใจนะที่เธอจะนึกถึง
ยามต้องการใครคนหนึ่ง...นึกถึงฉัน
เป็นคนที่เธอยอมไว้ใจกัน
และฉันเองก็เช่นกัน เราสองคน
20 พฤษภาคม 2546 18:26 น.
แว่นหนา
ล้ออยู่ได้ว่าทอมบ้าหรือเปล่า
ก็บอกแล้วไงเล่าฉันไม่ใช่
เป็นผู้หญิงชอบเพลงแรพแล้วทำไม
ลินกิ้นพาร์คมันสะใจ ธรรมดา
แปลกตรงไหนเกลียดเอฟโฟ ดีทูบี
อีกทั้งยังกล้าดีเล่นกีตาร์
ทำอย่างไรก็ใจรักนี่นา
ถ้ายังล้อก็มามา ตัวต่อตัว