12 มกราคม 2545 19:55 น.
แว่นหนา
หน้าตาต้องหมวย...สวยเต็มที่
การเรียนต้องดีต้องเด่น
ดนตรีก็ต้องเล่นเป็น
ใช่ไหม?...ผู้ชายจึงจะเห็นในสายตา
ส่วนฉันก็คงเป็นได้แค่นี้
เท่าที่มีเป็นผู้หญิงเอ๋ออ๋า
ป้ำป้ำเป๋อเป๋อแถมยังใส่แว่นตา
เพราะแบบนี้สินะ...ชีวิตถึงว้าเหว่พิกล
1 มกราคม 2545 12:28 น.
แว่นหนา
เธอหาว่าฉันนอกใจ
เพราะแค่คุยกับใครนิดหน่อย
ฉันเองก็ไม่ใส่ใจ...เรื่องเล็กน้อย
แต่เธอพูดบ่อยบ่อยชักรำคาญ
ในเมื่อเธอไม่ยอมเชื่อใจ
ก็เลิกกันไปเลยเอามั้ยแบบนั้น
ย้ายที่นั่งหนีเธอพัลวัน
สุดท้ายเธอมาขอโทษฉัน
...เลยนั่งข้างกันเหมือนเดิม
31 ธันวาคม 2544 15:50 น.
แว่นหนา
เธอ...ช่างแสนดี
แต่เขาคนนี้ก็ดีเหมือนกัน
เธอ...ทำฉันไหวหวั่น
แต่เขาก็เช่นกัน...ทำฉันหลงใหล
เรื่องมันก็มีแค่นี้
แต่คิดกี่ทีก็เลือกไม่ได้
ก็ต่างคนต่างดีคนละอย่างไป
จะทำยังไง...ก็ดันมีใจให้ทั้งสองคน
29 ธันวาคม 2544 11:02 น.
แว่นหนา
วันนี้เป็นไข้ไม่สบาย
ฟังอาจารย์สอนไปแทบบ้า
แต่พอเธอเดินเข้ามา
ไข้หายวับไปกับตา...เอ๊ะ!แปลว่าไง
พอเธอเดินไปไกลฉัน
อาการเดิมนั้นก็กลับมาใหม่
เพื่อนมันเลยอาสาวินิจฉัย
ว่าสงสัยเป็นไข้ใจ...สลับกับไข้จริง
28 ธันวาคม 2544 20:38 น.
แว่นหนา
น้อยใจเธอมากรู้มั้ย
ของขวัญดอกไม้ไม่เคยได้สักครั้ง
คำพูดหวานซึ้งไม่เคยได้ฟัง
น่าน้อยใจจัง แต่ก็ยังทนต่อไป
วันนี้ตกใจเกือบเป็นบ้า
ก็เธอเดินเข้ามาแล้วส่งของขวัญให้
พอฟังเธอพูดแล้วอมยิ้มทันใด
เธอบอก สำหรับ คริสมาสต์ ปีใหม่ วาเลนไทน์
.....ผู้ชายอะไร...ขี้เหนียวจัง