26 กุมภาพันธ์ 2545 09:36 น.
แว่นหนา
คนมารักเธอก็ตั้งมากมาย
มาเรียงรายให้เธอได้เลือกสรร
เธอก็มองไม่รู้กี่ร้อยกี่พัน
แต่ไม่เห็นมองฉันเลยสักที
ถามจริงเถอะ...ตัวฉันเล็กมากมั้ย
เธอถึงได้มองผ่านคนคนนี้
ช่วยพินิจคิดเรื่องฉันหน่อยคนดี
จากนั้นเธอจะรักหรือวิ่งหนี...
...อันนี้ไม่ว่าอัน
24 กุมภาพันธ์ 2545 18:28 น.
แว่นหนา
ไม่เข้าใจเลยจริงจริง
ไม่เข้าใจทุกสิ่งที่เป็นไป
ว่าทำไมจึงมีเธอเป็นหวานใจ
ทั้งทั้งที่คนมากมายอีกเป็นล้านเป็นพัน
ฟ้าส่งเรามาคู่กันรึไง
ไม่มีในวิทยาศาสตร์นะแบบนั้น
คิดด้วยเลขภาษาไทย...ยังไงของมัน
งั้นวันนี้ไม่วิชาการหนึ่งวัน...
...แค่เรารักกันแค่นั้นพอ
20 กุมภาพันธ์ 2545 20:09 น.
แว่นหนา
พยากรณ์หัวใจในวันนี้
คาดว่ามีความวุ่นวายยกใหญ่
เนื่องจากเกิดพายุร้ายทำลายใจ
ไม่ใช่ใครถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเธอ
เธอนั่นแหละเข้ามากลางใจฉัน
เธอทำให้ใจหวั่นหลงพร่ำเพ้อ
มาทำให้ทุกคืนตื่นละเมอ
ต้องรับผิดชอบนะเออ...
...เป็นเพราะเธอคนเดียว!
17 กุมภาพันธ์ 2545 16:33 น.
แว่นหนา
บาดเจ็บนิดหน่อย
เพื่อนก็คอยรุมห่วงหา
มาให้กำลังใจมาพูดจา
แต่ทำไมน้า....ไม่เห็นจะดีใจ
แต่พอเธอเดินเข้ามา
เพียงแค่ส่งสายตาแล้วก็ยิ้มให้
ความเจ็บเหล่านั้นหายไปทันใด
จากเจ็บกลายเป็นอาย...
...จะขาดใจตายแล้วเอย
16 กุมภาพันธ์ 2545 19:12 น.
แว่นหนา
ไม่ได้อยากจะเป็นเจ้าของเธอ
แค่อยากเจอทุกวันใหหวั่นไหว
แค่อยากคุยให้ได้ชุ่มชื่นใจ
แค่อยากมองใกล้ใกล้ก็เพียงพอ
รู้อยู่แล้วว่าเธอมีใครอยู่
รู้ทั้งรู้ก็เลยไม่เคยขอ
ไม่ได้ฝันไม่ได้เพ้อไม่ได้รอ
แต่งกลอนไปน้ำตาคลอ...
...เอ๊ะ...ยังไง?