14 มีนาคม 2545 22:04 น.
แว่นหนา
ถึงเธอจะเกลียดฉัน
ก็ขอให้เราเป็นเส้นขนานกันจะได้ไหม
ไม่มีวันพบบรรจบกันก็ไม่เป็นไร
ระยะห่างเท่าเดิมตลอดไปก็ตามที
คำพูดของฉันอาจทำเธอสงสัย
ว่าแล้วมันดียังไงล่ะทีนี้
มันก็เพียงเหตุผลเดียวที่มี
คือยังดีที่มันไปทางเดียวกัน
13 มีนาคม 2545 19:26 น.
แว่นหนา
เหตุผลข้างข้างคูคู
ฟังก็รู้ว่าแค่คิดจะหนี
เมื่อไม่รักก็บอกมาในทันที
บอกว่าฉันคนนี้ ดีเกินไป
นี่ล่ะน้าหัวใจใครบางคน
แค่เหตุผลได้ฟังก็หมั่นไส้
ชอบคนเลว?...ก็ได้!...จะตามใจ
อยากถูกเตะส่วนไหน
...ก็บอกมา
12 มีนาคม 2545 14:24 น.
แว่นหนา
โปรดช่วยฉันด้วย ฉันแอบชอบใครบางคนอยู่
แต่ฉันมิอาจบอกเขาได้
เพราะเขาเองก็มีใครบางคนอยู่ในใจ
ฉันไม่ต้องการจะได้เขามาครอบครองหรอกนะ
เพราะฉันไม่ต้องการทำให้ใครต้องเสียใจหรือสูญเสีย
ชีวิตของฉันทุกวันนี้ก็มีความสุข
แม้ว่าจะะเหงาไปบ้าง เพราะไม่มีเขาอยู่ข้าง ๆ
แต่เขาก็อยู่ในหัวใจของฉันเสมอ
สำหรับเขา...
ฉันเป็นเพียงแค่คนรู้จักคนหนึ่ง
ไม่มีสิทธิ์อะไรมากนัก
ด้วยเหตุผลที่ฉันบอกคุณไปแล้ว
แน่นอน...ว่าฉันไม่สามารถบอกความในใจของฉันแก่เขาได้
จริง ๆ แล้ว ฉันไม่สามารถจะพูดอะไรได้เลย
แต่หากจะมีสักโอกาสหนึ่ง
ที่ฉันสามารถจะบอกอะไรแก่คนที่ฉันรัก
หากมีสักครั้งที่เขาจะได้รับฟัง
นี่คือสิ่งที่ฉันอยากจะบอกกับเขา
ฉันดีใจที่บนโลกนี้มีคุณ
อยากให้คุณจำไว้เสมอว่า...
ในโลกนี้ยังมีคนอีกคนหนึ่งที่ศรัทธาในตัวคุณ
และคอยเป็นกำลังใจให้คุณเสมอ
ไม่ว่าวันนี้ หรือวันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร
โลกนี้จะมีคน ๆ หนึ่ง
ที่คอยอวยพรให้คุณโชคดีกับชีวิตในทุก ๆ วัน
เพราะฉันเป็นเพียงคนที่หลงรักคุณ
และไม่ได้ต้องการสิ่งใดตอบแทน...
ถึงคุณผู้ได้รับจดหมายฉบับนี้
ไม่ว่าใครจะส่งมันถึงคุณ
โปรดรู้ว่าคุณคือคนที่มีความหมายต่อเขา
ไม่ว่าเขาจะเป็นผู้เขียนมันขึ้นมาเองหรือไม่ก็ตาม
ใจความของมันย่อมไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
ฉันขอให้ผู้ที่ได้รับจดหมายนี้
ช่วย forward
มันต่อไปยังคนที่มีความหมายต่อคุณ
จะเป็นกี่คนก็ได้
เพราะฉันมิอาจส่งมันโดยตรงถึงคนที่ฉันรักได้
หากจดหมายฉบับนี้ถูก forward กลับมายังฉัน
ฉันก็อาจจะส่งมันให้เขาคนนั้นได้ง่ายขึ้น
หรือสักวันหนึ่งฉันอาจจะได้รับจดหมายฉบับนี้บ้าง
จากใครสักคน...
และสิ่งสุดท้ายที่ฉันอยากจะบอกแก่คุณที่ได้รับจดหมายฉบับนี้
*****บางที คุณอาจจะเป็นคน ๆ นั้น
ที่ฉันตั้งใจเขียนถึงก็ได้..
**I Miss You**
10 มีนาคม 2545 19:55 น.
แว่นหนา
ไม่ได้น้อยใจนะ...จะบอกให้
แค่น้อยใจเมื่อเธอคุยกับใครก็เท่านั้น
เพียงแค่มองเห็นเธอกับเขาเดินใกล้กัน
เกิดอาการรำคาญไม่รู้ทำไม
เธอสองคนคุยล้อหัวร่อกัน
เห็นแค่นั้นเกิดอาการว่าหมั่นไส้
ไม่อยากรู้ไม่อยากคิดไม่อยากเข้าใจ
คงจะเป็นความผิดปรกติทางกาย...
...รึทางใจ ก็ช่างมัน!
5 มีนาคม 2545 12:28 น.
แว่นหนา
รู้มั้ยกว่าจะแต่งได้เท่านี้
ต้องคิดคำคิดวจีมากแค่ไหน
แต่ไม่รู้เห็นหน้าเธอทีไร
มือก็เขียนกลอนไปได้ทันที
เพราะฉะนั้นอยู่ข้างฉันจะได้ไหม
จะได้เขียนกลอนได้ง่ายแบบนี้
ได้โปรดนะ...นะจ๊ะ...นะคนดี
ยินดีจะเลี้ยงดูเธอฟรีฟรี..
...ทั้งปีและทั้งต่อต่อไป
หน้าส่วนตัว
577
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแว่นหนา
