7 พฤษภาคม 2545 13:24 น.
แว่นหนา
จากที่ฉันได้คิดทบทวนมา
พึ่งรู้ว่ารักเธอมากแค่ไหน
ก็ตอนที่ฉันต้องเสียเธอไป
ให้กับใครที่เธออยากคู่เคียง
ไม่รู้จะพูดอะไรในตอนนั้น
เพราะเวลากระชั้นต้องขึ้นเขียง
คำบอกรักเธอก็มีรายเรียง
แต่ก็เหมือนตะเกียงที่ไม่มีไฟ
แค่คำว่าฉันรักเธอก็พูดไม่ออก
แค่คิดว่าจะบอกน้ำตาก็ไหล
เรื่องเกิดจากฉันไม่รับความจริงในใจ
ว่ารักเธอมากกว่าใคร จนอะไรอะไรมันสายเกิน
6 พฤษภาคม 2545 14:54 น.
แว่นหนา
วันนี้ปริศนาก็ถูกไข
ว่าทำไมเธอกวนฉันเสมอ
แกล้งกันได้ทุกครั้งที่พบเจอ
วันนี้เธอยอมเอ่นปากบอกมา
เธอบอกว่าเธอชอบแบบนั้นไง
เพราะแบบนี้จึงได้สร้างปัญหา
ชอบเห็นฉันร้องไห้เสียน้ำตา
ชอบความโกรธในแววตา ดูแล้วน่ารักดี
เธอมันแย่ แย่มากเลยรู้ไหม
ใจทั้งใจเอาไปเล่นแบบนี้
โกรธเธอจนไม่รู้จะพูดอะไรดี
งั้นจะงอนให้ดูอีกที ก็แล้วกัน
26 เมษายน 2545 09:36 น.
แว่นหนา
เธอกล้าดียังไง
เข้ามาอยู่ในใจใครแบบนี้
ขออนุญาตสักคำก็ไม่มี
อยู่ดีดีก็มีภาพเธอขึ้นมา
ไม่อยากรักเธอนะรู้ไหม
เพราะเธอเอาแต่ใจชอบแต่สร้างปัญหา
แต่แค่เพียงครั้งแรกที่สบตา
เธอก็เดินเข้ามาอยู่ในหัวใจ
ก็ได้ ฉันจะไม่โกรธ
เพราะฉันก็ไม่ใช่คนโหดรึนางยักษ์ใจร้าย
จะไม่ทำโทษรุนแรงใดใด
แต่ขอฉันอยู่กลางใจเธอบ้าง
...ได้มั้ยเธอ
25 เมษายน 2545 09:36 น.
แว่นหนา
ฉันเองก็ไม่ใช่นางฟ้า
รึเทวดาจากสวรรค์ชั้นไหน
ก็แค่คนธรรมดาทั่วไป
ที่ภายในใจมีแต่รักจริง
อาจไม่ได้รักชั่วฟ้าดินสลาย
แต่ทั้งใจพร้อมจะให้ทุกสิ่ง
ยอมให้เธอหนุนตักได้พักพิง
ฉันมันแค่ผู้หญิงที่มีทุกสิ่ง
...ธรรมด๊า ธรรมดา
24 เมษายน 2545 09:21 น.
แว่นหนา
วันนี้เธอนั่งคุยกับฉัน
หลังจากคุยกันเธอก็ร้องไห้
บอกฉันว่าเขาคนนั้นไม่มีใจ
บอกฉันว่าเขามีใครก่อนเธอมา
แล้วเธอรู้บ้างไหม
ว่าใครคนนี้ที่เธอปรึกษา
ต้องแอบหันหน้าไปเช็ดน้ำตา
เพราะตลอดมาเขาก็แอบรักเธอ