3 ตุลาคม 2545 22:18 น.
แว่นหนา
เมื่อคุณมีความรัก เป็นไปได้ที่คุณ...จะบ้า
หยิบไม้กวาดมาเป็นกีตาร์ดีดงั้นดีดงี้
เห็นกะละมังเป็นกลองชุดก็ไปขุดเอามาตี
เป่าก้านผักบุ้งแทนเป่าปี่...ทั้งที่ไม่มีเสียงอะไร
นั่งจ้องตากับโทรศัพท์
ไม่มีคนโทรมาให้รับ...ก็ไปนั่งคุยกับดอกไม้
หยิบสมุดกลอนระบายความบ้า...มั่วมา มั่วไป
เราไม่ได้บ้านะ เรามั่นใจ...ลบร้อยเปอร์เซ็น
2 ตุลาคม 2545 07:41 น.
แว่นหนา
อยากแต่งตัวให้มันน่ารัก
เข้าไปทักอย่างที่เคยทำเสมอ
ประสานสายตาแล้วพูดว่า...ฉันรักเธอ
แต่มันยากที่สุดที่เคยพบเจอ...ไม่รู้จะทำได้อย่างไร
แค่อยากให้ดูหวานโรแมนติค
แต่ฉันซนเป็นลิงขยุกขยิก...จะทำไงไหว
จึงได้แต่ก่อกวนเธออยู่ร่ำไป
โดยหวังว่าเธอจะเข้าใจ...
...ความหมายที่แฝงไว้ในการกระทำ
1 ตุลาคม 2545 08:00 น.
แว่นหนา
หากคิดถึง ห่วงหา ห่วงใย
ยอมให้อภัย เข้าใจ อยากเป็นส่วนหนึ่ง
อยากเป็นคนที่เธอคิดคร่ำคำนึง
แล้วมันจะหมายถึงฉันรักเธอแบบบริสุทธิ์ใจ
งั้นฉันก็รักเธอแล้วล่ะคนดี
รักเธออยู่ทุกวินาทีก็ว่าได้
รักเธอมากจนยากจะอธิบาย
แล้วเธอล่ะ จะรักฉันบ้างไหม...
...อย่าโกหกใจ กรุณาตอบตามตรง
29 กันยายน 2545 12:44 น.
แว่นหนา
กลัวว่าถ้าไปบอกเธอว่ารัก
เธอจะหัวเราะคิกคัก....ล้อกันหนักนะวันนี้.
ที่เคยสนิทกันมันคงมากเกินพอดี
จนวันนี้เธอเห็นว่ารักที่ฉันมี เป็นเรื่องตลกไป
รวบรวมความกล้าบอกรักเธอ
แต่คำตอบที่ได้เจอ...เออ...หยุดล้อเล่นสักทีได้ไหม
แค่นั้นเองหมดสิ้นแล้ว....กำลังใจ
จะให้สาบานปฏิญานเลยมั้ย...
...เชื่อสักที
27 กันยายน 2545 16:56 น.
แว่นหนา
เป็นแค่เด็กเฮ้ว เฮ้ว ห่าม ห่าม
ที่คอยจ้องจะวิ่งไล่ตามถามหาความฝัน
ชีวิตเรียบง่าย สบายสบายไปวันวัน
อยากมีคนผูกพัน ดูแลกันและกันตลอดไป
ไม่ใช่เจ้าหญิง
ในความเป็นจริงสิ่งที่หวังจึงเป็นไปไม่ได้
ก็แค่เด็กกะโปโลธรรมดา ใครจะมาสนใจ
ถึงรู้ว่ามันไม่มีทางเป็นไป...
...แต่ขอเก็บไว้ฝันใฝ่ก็พอ