24 กันยายน 2547 11:35 น.
แว่นดอย
..แค่รู้สึกว่ารักอยู่ที่ใด
ก็งดงามยิ่งใหญ่ในใจนี้
ไม่คิดข้ามถึงฝั่งฝันอันอยากมี
เพียงเท่านี้รู้สึกดีก็เพียงพอ
ไม่เคยถามถึงวันหนึ่งวันวันนั้น
ไม่เร่งถึงวันที่ที่ร้องขอ
เพียงสะกดจิตสกิดใจที่ไหวรอ
ไม่ให้ทุกข์สุขท้อทรมา
เมื่อได้รักก็จะรักภักดีมั่น
ไม่ไหวหวั่นไปกับแรงปรารถนา
รักจะยังงดงามทุกจินตนา
ขอบคุณโชคชะตาพาพบเธอ....
รักแสนรักภักดีมิมีเปลี่ยน..
แม้กาลเวียนผ่านผันมั่นเสมอ
ด้วยศรัทธาพรพรหมได้มาเจอ
ให้ใจเพ้อพร่ำหวนถึงแววดาว
แม้มองฟ้าไร้แสงชโลมจิต
ยามมืดมิดแห่งฤดูอันเหน็บหนาว
แม้ดวงใจที่เพียรหวังจักปวดร้าว
ทุกเรื่องราวในรักเรายังจดจำ
ยังคงยิ้มอิ่มงามกับเงาเงียบ
ในมุมเชียบห้วงหทัยของคืนค่ำ
ยังคงร่ำรินใจเป็นลำนำ
ร้อยถ้อยคำสัมพันธ์ถึงนวลนาง
ฝากสายลมหอบไปถึงน้องเจ้า
บทกวีคนเหงาเนาเคียงข้าง
ปลอบขวัญใจด้วยรักมิเคยจาง
มิร้างห่างจากกมลจนนิรันดร์
.................................
ทะเลสีน้ำเงิน
ยอดหญ้า
24 กันยายน 2547 11:29 น.
แว่นดอย
ณ ที่ซึ่งดวงตามีดวงดาว
สุกสกาวส่องกมลบนฟ้ากว้าง
ใจกวีนั่งนับดาวพราวพร่าง
ให้หวนคิดถึงเนื้อนางแม้ห่างไกล
เคยนอนเรียงเคียงคู่มองดูฟ้า
ท่ามกลางหมู่ดารากระจ่างใส
ระเรื่อยิ้มพริ้มแย้มสาวเจ้ายองใย
งามวิไลรัตติกาลนั้นจดจำ
แม้ยามนี้ดวงแสงฉายยังแสนรัก
เฝ้าเพียรภักดิ์คู่นภาในคืนค่ำ
แต่ตัวพี่กลับมีดวงใจช้ำ
และถ้อยคำกวีเหงาเคล้าอารมณ์
อารมณ์เปลี่ยวเดียวดายอันรู้สึก
จากส่วนลึกห้วงหทัยที่เข็ดขม
ข่มเก็บไว้ในกมลคนระทม
อย่างตรอมตรมจมใจด้วยรักเธอ
........................................
ทะเลสีน้ำเงิน
ยอดหญ้า
8 กันยายน 2547 00:32 น.
แว่นดอย
........เมื่อไหร่จะผ่านไปเสียที
กับวันนี้ที่ดูช่างอ้างว้าง
ในชีวิตอยู่ลำพังบนเส้นทาง
ความฝ้นพลันเลือนลางจากความจริง
ภาพความหวังห่างไกลจากที่หวั่ง
หมดกำลังไม่มีเหลือเผื่อทุกสิ่ง
สุดหทัยจักไขว่ขว้าการประวิง
เพราะนั่นยิ่งทำให้ช้ำกล้ำระทม
ถึงเวลาการยอมรับแม้ปวดร้าว
บางเรื่องราวและย่างก้าวอันขื่นขม
เจ็บเพียงใดหากเยื้อยื้อยิ่งตรอมตรม
เขาจักสมน้ำหน้าให้ใจไม่เจียม
ส่วนความรักจักเก็บไว้ในส่วนรัก
ที่แน่นหนักสลักมั่นอันเต็มเปี่ยม
ด้วยใจพังยังมิทันได้ตระเตรียม
เก็บบทเรียนไว้เสี้ยมสอนตอนรักซา
.............พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว
คงคลาดแคล้วจากใจที่ห่วงหา
คงไม่มีหรอกนะรอยน้ำตา
ให้เธอสาสมใจในกระทำ
เสียใจด้วยหากไม่เป็นดั่งคาดคิด
อย่างตั้งจิตตั้งใจกระหน่ำซ้ำ
อย่าสงสาร ! ไม่ต้องการแม้ถ้อยคำ
อันพึงพร่ำรำพันจำนรรจ์ลา
....................................................
6 กันยายน 2547 23:06 น.
แว่นดอย
มองจันทร์งามอาบแสงแรงกระจ่าง
ดังสรรค์สร้างนิมิตฝันอันหรรษา
ส่องสาดรับจับภาพทาบดวงตา
ทรงสง่าค่าควรชวนใจปอง
ไห้ถวิลกลิ่นสไบอาลัยเจ้า
นวลนงเยาว์เย้ายิ้มพริ้มแก้มสอง
อิ่มหทัยไอรักทุกหอห้อง
มอบไว้คล้องครองในฤดีกาล
ละเลียดถ้อยร้อยรสพจนารถ
ร่ายลินลาศศาสตร์อักษรอ้อนคำหวาน
ประกาศห้วงหฤทัยใฝ่สราญ
สื่อกลอนสารจารใจแด่เพ็ญจันทร์
ด้วยเพียรภักดิ์สมัครมั่นจำนรรจ์รัก
พิสุทธิ์ศักดิ์สมัครแน่มิแปรผัน
เสนาะเนื้อรจน์ลำนำคำประพันธ์
หลากเสกสรรนั้นเพียงเสี้ยวจากหนึ่งนัย
...............................................................
1 กันยายน 2547 14:52 น.
แว่นดอย
....................................มิ่งมิตร
...หุ่นหวานสราญจิต
พรหมลิขิตให้รักให้ใฝ่ฝัน
ยิ้มเธองามหวามใจยามแย้มปัน
พิภพพลันสดใสให้ใยยอง
ณ..วันนี้จอมบุญล่วงลาลับ
อัจกลับชีวินจินต์หม่นหมอง
ให้อาลัยใฝ่หาพระเนื้อทอง
พระลอยล่องสู่ฟ้าอุราครวญ
..เมรุแก้วเมรุทองจะรองรับ
คณานับมาลีที่หอมหวน
แตรสังข์ฆ้องกลองชัยจะคร่ำครวญ
กล่อมขบวนศพเจ้าไม่เหงางัน
โลงทองป้องศพเมื่อพลบค่ำ
จะรินร่ำน้ำหอมรดจอมขวัญ
กระถางธูปควันเทียนจะเปลี่ยนพลัน
เปลี่ยนทุกวันมิให้หมองเนื้อทองนอน
..หน้าจอมบุญจะซับให้ถ้าไหลเปรอะ
น้ำเหลืองเลอะจะลูบไล้เหงื่อไคลถอน
จะเผยชมศพเจ้าไม่ร้าวรอน
ถึงม้วนมรณ์เปี่ยมภักดีไม่มีคลาย
..ขอยาใจไปรอที่ปรโลก
อย่าวิโยคโศกศัลย์หรือขวัญหาย
รอสักวันเมื่อวิญญาณพรากจากกาย
จะมุ่งหมายไปเคียงข้างไม่ห่างเธอ
................................................
......................................แว่นดอย
จักมุ่งหมายไปคียงข้างมิห่างเจ้า
จักแนบเนาเฝ้าภักดิ์รักถนอม
ลิ้นไรเหลือบแลนางมิได้ตอม
นวลพยอมจอมใจโปรดได้รอ
รอดวงใจรักข้าพ้นบาศบ่วง
หลุดกงห้วงแห่งกรรมกระหน่ำล้อ
รอวิญญาอันพิสุทธิ์ซึ่งถักทอ
ที่ร้องขอละอองามตามจำนรรจ์
หากห่างพี่ยอดชีวีเจ้าเหงาเงียบ
อารมณ์เชียบเทียบทักให้โศกศัลย์
ฟังนะเจ้าพระพายยย้ายพลัน
โสตสัมผัสมิ่งขวัญยินทำนอง
ยินทำนองเพลงพิณถวิลรัก
อันเพียรพักฝากใจที่ร่ำร้อง
ประพันธ์พจน์รจนาเรียงร้อยกรอง
อนงค์น้องประคองใจไว้รอคอย
หากเนื้อทองตื่นตระหนกวิตกหวั่น
คำปลอบขวัญคือเสียงใจที่เต้นคล้อย
เป็นจังหวะผ่อนคลายให้ปลดปล่อย
พระนิ่มน้อยกลอยใจของพี่เอย
พี่ส่งเจ้าได้เพียงนี้นะน้องเจ้า
งามพริ้มเพราฟังคำพร่ำเฉลย
อีกไม่นานพี่ติดตามนะทรามเชย
ฤดีเอ๋ยเผยไว้ให้สัญญา
.................................................
หน้าส่วนตัว
1696
