2 มกราคม 2547 08:36 น.
แว่นดอย
เจ็บแล้วจำช้ำคำรักสมัครมั่น
เคยผูกพันพันผูกกลับหน่ายหนี
ได้แต่สวดอวยพรให้โชคดี
ต่อแต่นี้หมดสิ้นซึ่งเยื่อใย
เก็บทุกภาพความทรงจำไว้ย้ำจิต
ว่ามิ่งมิตรก่อนเก่าเนาชิดใกล้
บัดเดี๋ยวนี้สัมพันธ์เราเปลี่ยนไป
กลับเป็นใครที่แค่เข้ามาพักกาย
เก็บหทัยระทมระบมรัก
มาพิงพักสมานแผลความแพ้พ่าย
สลักไว้ตรึงตรามิเสื่อมคลาย
รู้เมื่อสายได้แต่ฝืนกล้ำกลืนกิน
.........................................
....เก็บราวเรื่องงำเงียบมานานนับ
ความลึกลับแห่งใจใคร่ถวิล
ช่วยขานไขข้าเถิดเจ้าชีวิน
ว่าในจินต์คิดสิ่งใดให้เจรจา
.......................................
อย่าใส่ใจฉันเลยนะคนดี
มีสิ่งที่ให้เธอทำมากหนักหนา
ฉันเพียงแค่ท้อแท้บางเวลา
ใช่ปัญหาอะไรอันมากมาย
........................................
....เปล่าเลยเจ้าดวงหทัย
หากสิ่งใดใกล้เธอมาทำร้าย
ทำตัวเธอหมองเศร้าทั้งใจกาย
มิแหนงหน่ายห่างหายเลยแก้วตา
....จะยินดีเสมอถ้าเธอนั้นมีสุข
ยามเธอทุกข์พร้อมร่วมแก้ปัญหา
เพื่อเธอ..ฉันทำได้ทุกเวลา
หากเหนื่อยล้าอยู่เรียงเคียงข้างกัน
................................................
ขอบคุณสำหรับความห่วงใย
กับแรงใจที่มีมาให้ฉัน
ขอบคุณสำหรับความผูกพัน
ที่คงมั่นในวันฉันอ่อนแอ
......................................
ก็ว่าจะไม่รักแล้วนะใจ
หาอย่างไรก็ไร้ซึ่งข้อแม้
มีเพียงเธอคนนี้ที่ฉันแคร์
และยอมแพ้ในความปรารถนาดี
.....ก็ว่าจะไม่รัก
แต่ยากนักจนเหตุผลในทุกที่
จะให้ตอบอย่างไรว่าไม่รักเธอคนนี้
เธอคนดีคนที่ฉันภาคภูมิใจ
.....ก็ว่าจะไม่รัก
จะห้ามหักดวงจิตคิดไฉน
ก็เธอนั้นคือกาลแห่งหนึ่งฤทัย
จำนนใจให้เธอได้ไว้ครอง......
..........................................
/b>
27 ธันวาคม 2546 23:58 น.
แว่นดอย
...ถึงเธอคนดีที่คิดถึง
ยินคำซึ้งพลอยเศร้าเฝ้าห่วงหา
เพลงรักกล่อมทำนองกลอนก่อนเคยมา
โอ้อุรารานระทมข่มอาลัย
จับปากกาลิขิตถ้อยร้อยคำรัก
แด่จอมภักดิ์สลักจิตพิสมัย
ปรารถนาถึงเจ้าจากห่วงใย
อุ่นละไมไอถวิลอาบอิ่มทรวง
ฟังเพลงหวานแว่วผ่านสะท้านจิต
คนึงนิตย์วันวานอันผ่านล่วง
ซึมแทรกซ่านซานซาบถึงแดดวง
อนาถรวงพวงรักมาหักพลัน
อนิจจารักเราแต่ก่อนเก่า
มิเคยเหงาทุกวันมีเธอฉัน
ต่อกลอนกานท์ขับขานผสานกัน
ช่างสุขสันต์อิ่มเอมเปรมปรีดา
ถึงวันนี้ก็คงได้แต่เพียงหวัง
ว่าเธอยังรำลึงถึงในคุณค่า
ขอห้วงหนึ่งแห่งใจนึกหวนมา
จำนรรจาอย่างคราเราคุ้นเคย
..............................................
26 ธันวาคม 2546 01:47 น.
แว่นดอย
.........คิดถึงเธอนะคนดี
แม้วันนี้จะไม่มีเธอเคียงข้าง
อุ่นไอรักของเราไม่เคยจาง
ยังคงสร้างความหวังให้ฉันรอ
อบอุ่นในทุกครั้งที่คิดถึง
เพียงซาบซิ้งอิ่มใจไม่ร้องขอ
ได้สุขใจแค่นี้ก็เกินพอ
มิเคยท้อในวันที่ต้องลา
ฉันทนได้กับรักที่ปร่าปวด
แม้ร้าวรวดใจนั้นยังมีค่า
อย่างน้อยน้อยมีน้ำตาช่วยเยียวยา
รินหลั่งมาล้างแผลรักสลักจินต์
ความเดียวดายก็มีมาเยือนบ้าง
มิเหินห่างในเวลานึกถวิล
ถึงที่รักก่อนเคยคู่ชีวิน
เดี๋ยวนี้สิ้นเยื่อใยไร้ไมตรี
แม้หมดทางวันคืนคืนหวนกลับ
ก็ยังจับจองดาวที่พราวศรี
ฝากบอกข่าวถึงเจ้าดวงฤดี
คนทางนี้ห่วงใยใฝ่ถึงเธอ
ฝากดูแลตัวเองนะที่รัก
ฉันคอยจักส่งใจให้เสมอ
ถึงตัวเราห่างไกลไม่พบเจอ
ยังพร่ำเพ้อขอให้เธอจงปลอดภัย
สุขแค่นี้แหละคนดีที่มีอยู่
เป็นเพื่อนคู่ยาใจอัชฌาศัย
ส่งปรารถนาแห่งรักอย่างจริงใจ
ให้คนไกลที่ฉันยังเฝ้ารอ
.....................................
18 ธันวาคม 2546 22:37 น.
แว่นดอย
................................................
สุดใจรัก..ประจักษ์แจ้งแถลงจิต
จึ่งลิขิตอักษราภาษาสาร
ฝากแด่เจ้าเนาแนบในดวงมาลย์
สื่อกลอนกานท์สายใยสายสัมพันธ์
ฝากหทัยไออุ่นละมุนรัก
พิสุทธิ์ศักดิ์สมัครแน่มิแปรผัน
คงคุณค่าแห่งกาลทุกวานวัน
นิจนิรันดร์มั่นภักดิ์..รักสุดใจ
.................................................
15 ธันวาคม 2546 20:43 น.
แว่นดอย
>>อย่าร้องเลยตาจะช้ำเปลืองน้ำตา
ขอร้องเถอะร้องให้ใจได้รู้เจ็บ
แล้วจะเก็บงำเงียบความขื่นขม
เก็บความเหงาความเศร้าที่ตรอมตรม
ความระทมกับรักที่ฝังรอย
เก็บให้เป็นบทเรียนไว้เตือนจิต
อย่าได้คิดเชื่อในวจีถ้อย
คำที่กล่าวสัญญาอย่างเลือนลอย
สุนทรพล่อยพ่อร้อยรักสลักจินต์
จะจดจำไปถึงปรโลก
ถึงรอยโศกร้อยร้าวมิรู้สิ้น
เจ็บครานี้จะฝืนกล่ำกลืนกิน
ขอหลั่งรินรารดเพื่อทดใจ
........................................
หน้าส่วนตัว
820
