23 มีนาคม 2547 01:00 น.
แว่นดอย
.......พึงศรัทธาในการพบ...........
พึงศรัทธา ในกาล มาพานพบ
ผ่านประสบ บรรจบรัก สมัครมั่น
ส่งปรารถนาดี มีไว้ ให้ต่อกัน
เพียงเท่านั้น ก็พลัน ให้สุขใจ
อันนิยาม มิตรภาพ อันซาบซึ้ง
เป็นประหนึ่ง อมฤต วิจิตรใส
ชโลมจิต ลิขิตงาม ตามฝันใฝ่
ชุ่มฤทัย ไอละมุน กรุ่นโกมล
ลองตระหนัก ประจักษ์แจ้ง แถลงจิต
แห่งมิ่งมิตร ชิดใกล้ ในทุกหน
หลากหลายล้น ท้นพิภพ ทบสากล
มีกี่คน ที่คุณ รู้สึกดี
หากจะถาม ตามนิยาม ความรู้สึก
ที่รำลึก ตรึกตรอง ครองใจนี้
ณ ห้วงแห่ง แรงรัก บรรดามี
ทุกวิถี ที่ทายทัก สลักจินต์
ในยินดี แม้อาจเป็น ช่วงอันสั้น
นิจนิรันดร์ นั้นเนาคู่ มิรู้สิ้น
ใช้เพียงตัด คำลา ถลาบิน
หรือเทน้ำ ลงทรายหิน แล้วเหือดไป
แต่คุณค่า แห่งหทัย ในการพบ
แม้นมิจบอย่างเช่นเคยหวังไว้
หรือวาดฝัน ให้เป็น ดังดั่งได้
พึงภูมิใจ ในการพบ ประสบงาม
..............................................
6 มีนาคม 2547 12:15 น.
แว่นดอย
.........นิยายรัก...............
เพียงหวังวาดคำใจในนิราศ
เมื่อคราขลาดคืนวันอันหวั่นไหว
นิยายหวานผ่านม่านหฤทัย
อันหวนให้ใคร่ครวญทวนอารมณ์
เส้นทางรักสลักจิตลิขิตฝัน
เพลงรำพันโหมขึ้นด้วยสุขสม
ส่งฉากแรกแจกดาวพราวชื่นชม
ลมพัดพรมราวเทือกยะเยือกเย็น
ฉากค่อยเคลื่อนเลื่อนรับจับใบหน้า
อันโสภาผ่องประทับดับเดือนเด่น
ในตาคมผมยาวสกาวเพ็ญ
ระรื่นเล่นเย้าอยู่เคียงคู่ชาย
พร่ำเฉลยราวรักอันภักด์มั่น
วาดหวังวันวันหวังอันทอสาย
ดั่งรพีสาดส่องอันพริ้งพราย
ช่างระบายวันอรุณกรุ่นฝันงาม
ผ่านคืนวันฝากฝันอันฝันใฝ่
หมดเยื่อใยในรักที่ทวงถาม
ตอบตามแบบฉบับของชายทราม
อันนิยามรักคลายเธอง่ายเอง
เจ็บระกำช้ำชอกมาตอกย้ำ
มากระหน่ำด้วยคำถ้อยร้อยข่มเหง
นิยายรักฝากไว้ให้กลัวเกรง
อย่ารีบเร่งบรรเลงรักหักวิวาห์
..........................................
5 มีนาคม 2547 14:43 น.
แว่นดอย
..............ย้ำ..................
พร่ำเพียงเพื่อเพียงว่ารักค่าหมด
พร่ำรันทดรอยร้าวราวรักร่วง
พร่ำไปไยให้ใจเจ็บทั้งแดดวง
พร่ำก็เปล่าประโยชน์ปวงรักรวงโรย
รักก็เช่นนทีธารที่ผ่านไหล
จรรโลงให้แด่ใจผู้หิวโหย
รักก็เช่นสายลมอันพัดโชย
หอบกอบโกยปรารถนาแห่งฤดี
เหลือไว้คือ..กากซากใจให้ไหวหวั่น
ให้โศกศัลย์คืนวันอันปนปี้
เหลือทุกทุกข์ปวดอุราบรรดามี
ให้ชีวีสั่นสะทกวิตกภัย
แผลหัวใจตกสะเก็ดให้เข็ดรัก
ให้ห้ามหักหักห้ามตามวิสัย
อย่าเสียดายคืนวันอันฝันใฝ่
พึงรู้ไว้หากรักงามมิคร้ามคลาย
................................................
........ช้ำรัก...........
หากรักงามมิคร้ามคลายหน่ายในรัก
จะแน่นหนักสลักมั่นมิหวั่นไหว
แต่รักเพียงพัดมาแค่ผ่านใจ
ป่วยการให้หมดหทัยแห่งภักดี
หากรักงามตามคำอันเอื้อนเอ่ย
ตามเฉลยแห่งใจในวิถี
นิยามรักสลักจิตลิขิตดี
บรรดามีชีวีสุขคุคลุ้งทรวง
อันรักงามตามนิยามความประสบ
ใช่พานพบพบพานสานสุขสรวง
ใช่เจริญผลิดอกงอกออกรวง
แต่ลาล่วงลวงรักหักสัมพันธ์
อันรักงามตามวิสัยใครกำหนด
มาแทนทดรดใจให้สดสัน
จะรับไว้ด้วยศรัทธารักคงมั่น
รักนิรันดร์รรรรักสมัครงาม
........................................
1 มีนาคม 2547 19:28 น.
แว่นดอย
.....รักผลัดใบ....
ไม้ผลัดสลัดใบในยามแล้ง
ดั่งรักแห้งเหือดหายความสุขสม
ผลิงอกใหม่ให้ใครได้ชื่นชม
เช่นอารมณ์เธอเปลี่ยนเวียนรักวน
อันรู้สึกแห่งห้วงความเวิ้งว้าง
ยามเหินห่างพลิ้วลงตกจากต้น
ด้วยเวลาพัดพามาจำนน
จึ่งยอมทนข่มฝืนกลืนน้ำตา
ในยินดีแห่งกาลการครั้งนี้
เกินวจีเอื้อนเอ่ยความห่วงหา
ด้วยคุณค่านั้นยากจะกล่าวมา
รู้เพียงว่าพริ้มเปรมปรีด์ทั้งอาลัย
แม้สลัดลาล่วงดวงใจรัก
เกินจะหักห้ามจิตมิหวนไห้
จึ่งถมทับปรารถนาแห่งนี้ไว้
ให้อุ่นไอสายใยรักอันภักดี
11 กุมภาพันธ์ 2547 02:19 น.
แว่นดอย
....สารภาพ.....
สารภาพ...ว่าทำใจยังไม่ได้
บอกใครใครไปอย่างนั้นว่าไม่สน
แต่สุดท้ายก็ต้องยอมด้วยจำนน
หมดเหตุผลปฏิเสธเจตนา
สารภาพ...ว่าทุกครั้งที่พานพบ
ฉันตั้งใจให้บรรจบประสบหา
ใช่ทางผ่านดังเช่นเคยกล่าวมา
หรือประสา..บังเอิญคนคุ้นกัน
จะให้ฉันทำอย่างไรเล่าเธอจ๋า
ความศรัทธาในรักมิเคยผัน
ยังภักดีเพียงเราทุกวานวัน
เฝ้าจำนรรจ์ถวิลถึงเจ้ากลอยใจ
เธอจะทำอะไรหนอค่ำคืนนี้
เธอคนดีคิดถึงกันบ้างไหม
ส่วนตัวฉันคิดถึงเธอแทบขาดใจ
ตัดอาลัยยิ่งทดท้นทวี
ฝากกับดาวดวงหนึ่งที่ปลายฟ้า
ฝากไปว่าห้องหัวใจทุกพื้นที่
มอบแด่เธอหนึ่งเดียวแห่งฤดี
ชื่นชีวีที่มีเธอ.....ไว้ห่วงใย
.........................................
หน้าส่วนตัว
986
