28 มิถุนายน 2546 13:51 น.
แวมไพร์น้อย
เบื่อแล้วใช่ไหม
ที่ต้องเอาใจคนอย่างฉัน
ก็ตอนนี้เธอมีใครอื่นที่สำคัญ
ฉันจึงกลายเป็นคนน่ารำคาญในสายตา
บอกมาคำเดียว
จะไม่ข้องเกี่ยวให้เกิดปัญหา
จะแคร์ทำไมหากต้องเสียน้ำตา
มันก็เหมาะสมกันดีอยู่แล้วนี่นา
กับคนไร้ค่าอย่างฉัน
6 มิถุนายน 2546 11:50 น.
แวมไพร์น้อย
วั น นี้ อ า จ ต้ อ ง ห่ า ง
แ ต่ รั ก ไ ม่ เ ค ย จื ด จ า ง จ า ก ใ จ
ร ะ ย ะ ท าง แ ส น ไก ล จึ ง เ ห มื อ น ไ ก ล้
เ พ ร า ะ ทุ ก วั น หั ว ใ จ ฉั น มี เ ธ อ
ฟ า ก ฟ้ า เ พี ย ง กั้ น
ใ ห้ ส อ ง เ ร า ไ ก ล กั น ไ ม่ พ บ เ จ อ
แ ต่ ส า ย ใ ย แ ห่ ง รั ก จ ะ ค ง อ ยู่ เ ส ม อ
ผู ก พั น ฉั น แ ล ะ เ ธ อ ชั่ ว นิ รั น ด ร์
2 มิถุนายน 2546 19:37 น.
แวมไพร์น้อย
แปลกนะเมื่อไม่มีเธออยู่
ความเหงาเศร้าจู่ๆ ก็มาเยือน
เสียงหัวเราะที่เคยเป็นเพื่อน
กลับกลายเป็นน้ำตาเปื้อนแก้มในคืนเหงา
จากนี้คงต้องอยู่อย่างเดียวดาย
ไร้คนข้างกาย คอยเป็นเงา
ทิ้งไว้เพียงความเศร้าเหงา
กับฉันคนเก่า และโลกเหงาๆ ใบเดิม