23 กุมภาพันธ์ 2546 12:16 น.
แวมไพร์น้อย
ไม่ได้ร้องให้ซะหน่อย
ก้อแค่เศษฝุ่นมันลอยเข้าตา
ไม่ได้เสียใจเพราะเธอหรอกนะ...คนเฉยชา
หยดน้ำตาของฉันมีค่ามากกว่านั้น
อย่าเข้าใจผิด
โปรดอย่าคิดว่าคนอย่างฉัน
จะเสียน้ำตาให้เธอ...คนไม่สำคัญ
ไม่ไได้แคร์อะไรกับคืนวันเหล่านั้นเลย
20 กุมภาพันธ์ 2546 13:43 น.
แวมไพร์น้อย
แต่งกลอนไม่เพราะจับใจ
เพียงแค่อยากระบายความในให้ใครฟัง
หลายครั้งความทุกข์ถาโถมเข้าประดัง
จนต้องกลับมานั่งครุ่นคิดตั้งมากมาย
บางครั้งความเหงาเข้ามา
ความเศร้า ความเหว่ว้าเข้ากรีดเฉือนร่างกาย
น้ำตาที่เคยแห้งเหือดกลับรินไหล
สิ่งต่างๆ รุมทำร้ายจนเจ็บเกินทน
แค่อยากให้มีใครรับฟัง
ถึงเรื่องราวที่พังใจเสียจน
เกือบมลายหายไปกับสายฝน
ในวันที่ความสับสน.......กัดกินหัวใจ
18 กุมภาพันธ์ 2546 18:31 น.
แวมไพร์น้อย
ไม่ได้ดีเหมือนใครเขา
ก้อแค่ผู้หญิงงี่เง่าไม่เอาไหน
ขี้แยขี้งอนเอาแต่ใจ
อ้อนไม่เก่งเหมือนใครใครเขานี่นา
ไม่น่ารัก ไม่น่าทนุถนอม
ใช้สิ ก้อแค่ตัวปลอมของเธอ ไม่มีค่า
สักวันตัวจริงของเธอกลับมา
คงถึงเวลาเดินออกมารักษาแผลใจ
15 กุมภาพันธ์ 2546 18:02 น.
แวมไพร์น้อย
ขอบคุณนะกับความรู้สึกดีดี
ขอบคุณนะกับทุกสิ่งที่มีให้
ขอบคุณนะที่แคร์ฉันมากกว่าใคร
ขอบคุณนะที่บรรจุฉันไว้ในใจเธอ
คงไม่มีสิ่งของมาตอบแทน
แต่มีเพียงอ้อมแขนโอบกอดให้ไออุ่น
ไหล่กว้างรองรับน้ำตา ถักทอความละมุน
และหัวใจคอยดูดซับความว้าวุ่นจากใจเธอ
9 กุมภาพันธ์ 2546 20:40 น.
แวมไพร์น้อย
นึ ก ถึ ง วั น เ ก่ า เ ก่ า
รู้ สึ ก เ ศ ร้ า ยั ง ไ ง ไ ม่ รู้
หั ว ใ จ ที่ เ ค ย ชื่ น บ า น ก ลั บ ห ด หู่
สิ่ ง ต่ า ง ๆ ที่ เ ค ย รั บ รู้ ก ลั บ เ ฉ ย ช า
ค ว า ม เ ศ ร้ า ย่ า ง ก้ า ว เ ข้ า ม า.. กั ด ก ร่ อ น
ค อ ย บั่ น ท อ น ค ว า ม รู้ สึ ก... ที่ ผ่ า น ม า
น้ำ ใ ส ๆ ก็ ริ น ไ ห ล เ ต็ ม ส อ ง ต า
อี ก น า น ไ ห ม ก ว่ า พ รุ่ ง นี้ จ ะ ม า...ท ด แ ท น (วั น เ ก่ า)
หน้าส่วนตัว
778
