23 มิถุนายน 2550 14:35 น.
แรงใจพี่หลวง
เรื่องที่แสนเศร้าวันนี้ก็คือ
วันนี้เป็นวันที่
เหล่าทหารหาญ ต้องกลับบ้าน
มาหา พ่อ แม่ คนรัก
แต่เรื่องของเรา
มันแสนเศร้ามากค่ะ
เพราะว่า ในขณะที่เราสอบอยู่
ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
เราก็หยิบมันขึ้นมา แบบเกรงอาจารย์ จะว่า
เพราะว่ากำลังสอบอยู่
และแล้วมันก็ทำให้เรา ไม่มีแรง ไม่มีกำลังใจที่จะสอบ
เขาโทรมาบอกว่า เขาไม่ได้กลับค่ะ
เพราะว่ามีเหตุการณ์
ทำให้ต้องย้ายฐาน และต้องเปลี่ยนล็อค วันกลับ
ผลออกมา อ่านข้อสอบไม่รู้เรื่อง ทำข้อสอบแบบไร้สติ
45 วัน แห่งการรอคอย ที่ว่าแสนเนิ่นนาน
ไม่รู้ว่าจะนานไหม ที่เราสองคนจะได้เจอกัน
ฟ้าไม่มีตา ทำให้เราคู่กันแล้ว ทำไมต้องพลัดพราก เราสองคนด้วย
สุดท้ายอยากบอกค่ะว่า อยากให้เขาปลอดภัย
รักษาตัวเองดี ๆ คนแนวหลังจะรอค่ะ ถึงแม้จะนานเนิ่นนาน
นานเท่าไรก็จะรอค่ะ
19 มิถุนายน 2550 10:54 น.
แรงใจพี่หลวง
การที่คนเรารักกัน แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน คุณว่าทรมานไหม
และยิ่งคนที่คุณรัก เขาเป็นแนวหน้า คุณจะยินดี หรือ ยินร้ายกันค่ะ
เราเป็นคนหนึ่งที่รู้สึกทรมานทุกครั้ง ที่ได้ยินข่าวจากแดนไกล กลัวว่าจะร้ายแรงกับคนของเรา
ยิ่งสถานการณ์ความเลวร้ายยิ่งไปกันใหญ่ เมื่อถึงวันที่จะได้กลับบ้าน มาหาพ่อ แม่ และคนรัก แล้วไม่ได้กลับ เพราะมีเหตุการณ์รุนแรง
เป็นคุณจะรู้สึกอย่างไร การรอคอยที่นานแสนนาน เมื่อไรมันจะสิ้นสุดสักทีนะ ระยะเวลา 2 ปีคือเป็นการรอ รอ อย่างไม่หวังอะไรเลย อยากให้กลับมาหาเร็ว ๆ ค่ะ คิดถึงรอยยิ้ม คิดถึงไออุ่นรักของเขา
สุดที่จะทัดทาน
หน้าส่วนตัว
702
