18 ธันวาคม 2544 17:02 น.
แยมผลไม้
นั่งมองโทรศัพท์
ตั้งใจรอรับสายของเธอคนดี
นั่งรอจนนานเต็มที่
แต่ก้อไม่เห็นมีวี่แววเสียงโทรศัพท์ดัง
ทำไมนะเธอถึงไม่โทรมา
คงมีปัญหาที่ทำให้โทรไม่ได้
นี่แหละคือคำพูดที่คอยปลอบใจ
เตือนตัวเองไม่ให้ฟุ้งซ่านวุ่นวาย
ในใจก้อหวั่น หวั่น
กลัวเธอทิ้งฉันไม่กลับมาหา
กลัวเธอมีใครคนอื่นที่ถูกชะตา
เธอรู้บ้างไหมว่า.... ฉันร้อนลุ่มใจ....
13 ธันวาคม 2544 19:55 น.
แยมผลไม้
สบายดีไหมเธอ
ไม่ได้เจอกันเลยพักนี้
ถึงเจอก็ไม่ได้คุยกันอยู่ดี
เมื่อไหร่โอกาสจะเปิดซะทีจะได้คุยกัน
อยากบอกว่าคิดถึง
แต่มีสิ่งนึงที่ใจอยากบอกเธอมากกว่า
คือถึงยังไงก็รักเธออยู่ตลอดเวลา
จำไว้แค่นี้แหละนะขอให้เชื่อใจ
เธอจะกินอิ่มหรือป่าว
เธอมีเรื่องเศร้าหรือคิดมากบ้างไหม
ถ้าเจอฉันก็บอกกันได้ไม่เป็นไร
เพราะฉันคือคนที่ห่วงใยเธออยู่ตลอดเวลา
11 ธันวาคม 2544 18:14 น.
แยมผลไม้
เธอคือหมายเลขหนึ่ง
คือคนที่หนึ่งที่ฉันฝันหา
คือคนที่หนึ่งที่ฉันคิดถึงตลอดเวลา
คือคนที่หนึ่งที่ฉันจะบอกว่า รักเธอ
ขอให้เชื่อใจนะ
ว่าที่พูดมาจะเป็นจริงเสมอ
รู้ไว้นะถ้าเธอไม่มีใครฉันจะอยู่ข้างเธอ
และอยากให้จำไว้เสมอว่าเธอจะเป็นคนสุดท้ายในหัวใจ
11 ธันวาคม 2544 18:00 น.
แยมผลไม้
นั่งคิดอยู่นาน
ว่าเราเป็นคนที่น่ารำคาญมากแค่ไหน
คิดว่าวันนี้ที่เธอเองมาขอจากไป
มันเป็นเพราะว่าเธอหมดใจหรือฉันไม่ดี
เอาใจใส่เธอทุกอย่าง
แต่กลับหยิบยื่นความอ้างว้างมาให้
ช่วยบอกกันบ้างนะว่าฉันทำผิดอะไร
ถึงทำให้เธอคนดีจากไปไม่หันกลับมา
8 ธันวาคม 2544 00:28 น.
แยมผลไม้
เบื่อใจตัวเอง
ทำอะไรก็ไม่ครื้นเครงเลยสักหน
คงเป็นเพราะแบ่งใจให้ใครหลายคน
จึงมีรถไฟวิ่งชนหลายขบวน
พอมาคราวนี้
อยากมีคนรักจริงกะเค้าบ้าง
ไอ้เราจะได้ไม่ต้องคอยวิ่งสลับราง
แต่ทำไมมองไม่เห็นหนทางเลยสักที
ไม่มีใครเชื่อใจ
ไม่รู้ทำไมมันถึงเป็นอย่างนี้
ขอร้องเถอะนะหนุ่มๆที่แสนดี
ต่อไปนี้ขอให้รู้ว่าเรา ...จริงใจ
หน้าส่วนตัว
670
