28 กุมภาพันธ์ 2552 17:36 น.

ศูนย์กลางจักรวาล

หลายครั้ง หลายหน เรื่องราวแห่งโลกอินเตอร์เน็ต ก็คงไม่พ้นการเอาข้อมูล บทกวี หรือวรรณกรรมของผู้อื่นมา โดยมิได้เอ่ยอ้างแหล่งที่มา จนเกิดเหตุการณ์ที่เป็นข้อถกเถียงกันมากมาย..

วันก่อนได้เขียนเรื่อง สะ-หมอง โดยที่มิได้รับรู้ว่าที่นี่เกิดอะไรกันขึ้น แต่เมื่อโพสข้อมูลเรียบร้อยแล้ว กลับได้รับรู้ข้อมูล ซึ่งอาจทำให้หลายคนเข้าใจไปในทางที่ไม่ถูกได้ แต่มิเห็นเหตุที่จะต้องแก้ต่าง เพราะอาจเหมือนกับแก้ตัว..

เหตุการณ์แบบนี้ เช่นนี้ คงเกิดขึ้นไม่รู้จักจบจักสิ้น ถ้าผู้ที่นำข้อมูลของผู้อื่นมานั้น มิได้มีการเอ่ยอ้างถึงแหล่งที่มา และเอ่ยอ้างถึงผู้เขียน ซึ่งถือเป็นการให้เครดิตอย่างหนึ่งสำหรับผู้ที่เขียนบทความ วรรณกรรมนั้น

จากความรู้สึกของตัวเองที่ผ่านมา เมื่อพบว่ามีคนคัดลอกเรื่องราวของตัวเองไปนั้น อดรู้สึกลึก ๆ ไม่ได้ว่า กว่าจะคิด กว่าจะเขียน ออกมาได้สักเรื่องหนึ่งนั้น ถึงแม้มันจะไม่ได้ทรงคุณค่ามากมายในสายตาใคร แต่มันเป็นคุณค่าทางใจสำหรับผู้เขียน

และเห็นใจในความรู้สึกของผู้ที่ถูกพาดพิง แต่เหตุบังเอิญสำหรับเรื่องราวการเขียน บทกวี บทความนั้น ถ้าจะพูดตามความจริง ซึ่งเป็นสิ่งไม่ตาย แต่คนพูดอาจจะตายได้ เพราะไม่ถูกใจใครหลายคนว่า..

การเขียนบทกวี บทความนั้น มันเป็นไปได้ยากยิ่งที่ แต่ละคนจะเขียนได้ละม้าย คล้ายคลึงกันจนแทบจะแยกไม่ถูก หัวข้ออาจจะตรงกันได้ แต่เนื้อในนั้นคงหาไม่

เรื่องที่เขียนในวันนี้ อาจไม่ถูกใจใครหลายคน แต่..อยากจะบอกว่า

อย่าเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาล..ในการตัดสินใจว่า ใครถูก ใครผิด เพราะบางครั้งเรื่องราวบางเรื่อง ไม่สามารถหาคำตอบได้ว่า อะไรเกิดก่อน อะไรเกิดหลัง และอย่าตัดสินด้วยเหตุเพราะว่า ฉันเป็นพวกเธอ และเธอเป็นเพื่อนฉัน เพราะเหตุว่า ถ้าวันหนึ่งเรื่องราวมันมาถึงตัวเองแล้ว มันคงเป็นอะไรที่ตัดสินลำบากยากยิ่ง

ปล. เขียนเรื่องนี้แล้ว ก็ไม่รู้จะโดนอะไรบ้าง สำหรับศูนย์กลางจักรวาล..แห่งโลกใบนี้

ขอบคุณสำหรับหัวข้อเรื่อง ที่เพื่อนเอ่ยออกมา และขอนำมาเป็นหัวข้อในการเขียน