เมื่อฉันเตรียมใจไปปั่น..และปลูก

แม่มดใจร้าย

จากวันที่เห็นโครงการปั่นจักรยานเพื่อสุขภาพ (โดยยังไม่รู้ระยะทาง) และปลูกป่าชายเลนลดโลกร้อน..

ฉันเอ่ยปากชักชวนพี่ ๆ น้อง ๆ ที่หน่วยงาน หลายคนรับปากจะไปแต่ผลสุดท้ายหลายคนก็ติดภาระ..

ใครหลายคนที่เห็นโครงการตามทักถามว่า..จะไหวหรือ

ใครบางคน..บอกว่าไปออกกำลังกายสักหน่อยก็ดีนะ เพราะระยะทางไกลอยู่

ฉันบอกไปว่า..ไม่เป็นไร ถ้าเป็นลมก็ขึ้นรถพยาบาล..555




จากวันนั้นจนถึงวันเดินทาง..ที่ฉันเฝ้ารอ เราทุกคนเตรียมพร้อมด้วยความสนุกสนาน และพร้อมความหวั่นใจ

จากจุดหมายเริ่มต้นเดินทาง..จนถึงจุดหมายเริ่มต้นปั่น

จักรยานที่เตรียมพร้อมสำหรับสมาชิกทุกคน บางคนนำจักรยานมาเอง บางคนให้เช่าจักรยานให้ (รวมถึงตัวเอง)

ระยะทางเริ่มต้นหกกิโลแรก..ที่ใครบางคนบอกว่าชิว ชิว อาจจะไม่ชิวแล้วก็ได้ แต่พวกเราก็ปั่นกันจนถึงจุดหมาย..นั่นคือ

สถานีพัฒนาทรัพยากรป่าชายเลนที่ 6 (เพชรบุรี)

ที่มีน้ำเย็น ๆ ไว้คอยต้อนรับผู้มาเยือน มีวิทยากรตัวน้อย ๆ คอยนำทางหลังจากฟังวิทยากรรุ่นใหญ่แนะนำสถานที่..




เส้นทางศึกษาธรรมชาติที่วิทยกรตัวน้อยพานำชม พร้อมคำอธิบายเป็นระยะ ๆ (แต่แบบว่าไม่ค่อยได้ฟัง)

เหตุเพราะมัวแต่สนใจปลากระจัง ปลาตีน และฟังเสียงเจ้ากุ้งดีดขัน..

หลังจากเดินชมธรรมชาติป่าชายเลน..ที่อาจจะกระชั้นชิดไปหน่อยสำหรับพวกเราที่มีโปรแกรมต้องปั่นจักรยานต่อ..

แต่..ก่อนปั่น ก็ปลูกป่าซะก่อน ว่าแล้วก็ลงมือถอดรองเท้าเหยียบย่ำโคลน แล้วก็ช่วยกันปลูก ปลูก และปลูก..

แม้จะเป็นเพียงเล็กน้อย..แต่ก็สุขใจที่อย่างน้อยก็มิได้เป็นผู้ทำลาย




จากปลูกป่า..เพื่อลดโลกร้อน 

ข้าวกล่องก็เตรียมพร้อมสำหรับการปั่น..อิ่มท้องเพื่อให้มีแรงปั่นต่อในระยะทางยี่สิบกิโลจากสถานีพัฒนาฯ จนถึงหาดเจ้าสำราญ..

ธรรมชาติข้างทางสดใส..รอยยิ้ม และความสงสัยจากคนรายทางมีเป็นระยะ ๆ

เฮ้! ยูมาจากไหน เสียงทักทายจากเด็ก ๆ 

มาจากกรุงเทพฯ คือคำตอบจากฉัน

ไปไหนกัน คำถามจากผู้ใหญ่

ไปหาดเจ้าค่ะ คือคำตอบ




ระหว่างทางปั่น..พบเจอกับกลุ่มนักปั่น

หวัดดีครับ

หวัดดีค่ะ

หวัดดีครับ

หวัดดีค่ะ

มีเกือบตลอดเส้นทางที่ผ่านกัน





จากจุดเริ่มปั่น..จนถึงจุดหมายในวันแรก

ใคร ๆ ถามเหนื่อยมั้ย..

เหนื่อยค่ะ แต่สนุก 

พี่ ๆ หลายคนถามว่าไหวมั้ย สู้มั้ย 

ไหวค่ะ สู้ค่ะ



แล้วคืนนั้นพวกเราก็สลบ..พร้อมกับบางคนที่ถอดใจ ไม่ปั่นต่อในวันรุ่งขึ้น จากเจ็ดคนในกลุ่มคงเหลือเพียงสอง..

เส้นทางการปั่นในวันรุ่งขึ้นที่พี่ ๆ บอกว่าแค่ยี่สิบห้ากิโลจากหาดเจ้าสำราญไปหาดชะอำนั้น พี่มาบอกทีหลังว่าเป็นการคำนวณผิดพลาด หลังจากที่เราปั่นไปได้ ยี่สิบสองกิโล

คำถามไหวหรือไม่ยังคงมีมา

คำตอบตามเดิมคือไหว

และแล้วฉันก็ปั่นจักรยานจนถึงหาดชะอำเป็นที่เรียบร้อย..

ว่าแล้วก็หิว หิว หิว..

อาหารทะเลตบท้ายสำหรับความสุขของทุกหัวใจ




ทริปหน้าพี่ ๆ บอกว่าจะไปศรีสัญชนาลัย..

ดินแดนของพ่อขุนรามคำแหงมหาราช

ฉันก็คงไม่พลาดตามเคย..