23 กันยายน 2550 22:49 น.

บ้านสองหลังบนโลกไซเบอร์

บ้าน..คือสถานที่ ที่รวมทุกสิ่งทุกอย่างไว้รวมกัน ไม่ว่าจะเป็นความสุข ความทุกข์ ความอบอุ่น รวมถึงมิตรภาพของคนในครอบครัว.. ในชีวิตจริงฉันมีบ้านสองหลัง หลังหนึ่งไว้สำหรับพักอาศัย เนื่องจากเช้าก็ออก เย็นก็กลับ ฉันแทบจะไม่ค่อยได้อยู่บ้าน เพราะชีวิตแทบจะเดินทางตลอดเวลา บ้านหลังนี้จึงเป็นเหมือนที่นอน บ้านอีกหลังคือบ้านที่รวมของครอบครัว ทุกคนจะอยู่พร้อมหน้ากันที่นี่ทุกวันหยุดสุดสัปดาห์ ถ้า..ฉันไม่ได้เดินทางไปไหน..

แต่บ้านสองหลังที่ฉันกำลังพูดถึง ไม่ใช่บ้านที่ฉันกล่าวข้างต้น แต่เป็นบ้านที่ใช้สำหรับท่องเที่ยว อย่างเพลิดเพลินบนโลกไซเบอร์...

บ้านหลังแรกฉันเข้ามาอยู่ด้วยความบังเอิญ และบัดนี้ฉันอยู่อาศัยมาครบ 1 ปี 21 วัน ตลอดเวลาที่อยู่ในบ้านหลังนั้น ได้พบความรัก ความเอื้ออาทร ความอบอุ่น ฉันท์ญาติพี่น้อง อาจมีบ้างบางครั้งที่เรามีการทะเลาะกัน อาจมีบ้างบางครั้งที่เราต่างงอนกัน น้อยใจซึ่งกันและกัน แต่ทุกครั้งและทุกวันเหตุการณ์เหล่านั้นก็จะผ่านไปด้วยดี..

บ้านหลังนี้เป็นบ้านที่รวมไปด้วยความอ่อนหวาน ความสุข ความทุกข์ ความเข้มแข็ง ความอดทน และเป็นที่รวมอีกหลายสิ่งหลายอย่าง ที่ทุกคนในบ้านหลังนี้ล้วนจะสรรหามาเล่าสู่กันฟัง ตามประสาพี่ น้อง เวลาที่พี่ น้องคนไหนมีความสุข ทุกคนจะมีความสุขตามไปด้วย และเมื่อใดที่ใครคนใดคนหนึ่งมีความทุกข์ เราทุกคนจะช่วยกันปลอบโยนเพื่อให้ความทุกข์นั้น คลายจากคนในครอบครัวไปอย่างรวดเร็ว เพราะมิฉะนั้นพวกเราจะทุกข์ตามไปอย่างมากมาย วันนี้ฉันได้รับข่าวดี จากคนในบ้าน เพราะบ้านหลังนี้ได้รับการยอมรับจากบุคคลภายนอกมากมาย...

บ้านหลังที่สองที่ฉันพึ่งเริ่มเข้ามาอยู่นั้นฉันก็เข้ามาด้วยความบังเอิญอีกเช่นกัน ฉันคิดอยู่นานว่าฉันจะเข้าไปอยู่บ้านหลังนี้ดีหรือไม่ ฉันยังไม่รู้ถึงความอบอุ่นของบ้านหลังที่สอง เหมือนบ้านหลังแรก แต่ฉันคิดว่าฉันมีความสุขกับบ้านหลังที่สองเช่นเดียวกับบ้านหลังแรก เพราะอย่างน้อยบ้านทั้งสองหลังก็ให้ฉันได้พักพิงยามอ่อนล้าหรือเหนื่อยจากสภาพรอบข้าง

ขอบคุณบ้านทั้งสองหลังที่ให้ที่พักพิง..

www.thaipoem.com

www.oknation.net

1345

love

comment

21 กันยายน 2550 20:10 น.

การเดินทางที่มีวันสิ้นสุด

แม่มดใจร้าย

เส้นทางที่ไม่มีที่สิ้นสุด ภาพนี้ถูกถ่ายเมื่อมีโอกาสเดินทางไป ดินแดนสุดขอบฟ้า หรือที่เรารู้จักกันในนามว่า แชงกรีลาฉันถ่ายภาพตามทางไปเรื่อย ๆ เมื่อเอาภาพนี้มาลงเพื่อเก็บไว้นั้นชอบมาก ถนนสายนี้ถูกใช้ในการเดินทางทั้งไปและกลับ ภาพที่ถูกถ่ายออกมาเหมือนถนนเส้นนี้ไม่มีที่สิ้นสุด เหมือนถนนสายนี้ทอดยาวเป็นเส้นตรงไปสุดสายตา แต่ในความเป็นจริง ถนนสายนี้คดเคี้ยวไปมา มิได้เป็นเส้นตรงอย่างที่เห็น..

จะบอกว่าภาพนี้หลอกสายตาก็คงจะใช่อยู่ เหมือนกับชีวิตคนเรา สิ่งที่เห็นมักไม่ใช่ สิ่งที่ใช่มักจะไม่เห็น เหมือนกับคำกล่าวของ หลวงปู่ดุลย์ ที่ท่านกล่าวว่า "สิ่งที่เห็นน่ะเห็นจริง แต่สิ่งที่ถูกเห็นน่ะไม่จริง" อ่านแล้วก็ให้คิดว่าเป็นจริงอย่างที่ท่านกล่าว สิ่งรอบกายที่เราเห็นกันอยู่ทุกวัน และหลงเชื่อว่ามันจริง มันใช่ แต่เมื่อมองให้ดี ๆ แล้ว จะเห็นว่าสิ่งนั้นหลอกตา หลอกความคิด พวกเราอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

ไม่ว่าจะเป็นทรัพย์สิน เงินทอง ความรัก ลาภ ยศ สรรเสริญ ที่เราหลงติดอยู่ในวังวนของมัน หลงว่ามันคือของเรา มันเป็นของเรา แล้วสุดท้ายเมื่อความจริงมาถึง เราเองที่เป็นผู้ที่ยอมรับไม่ได้ในสิ่งที่เป็นความจริง ทุกวันนี้ข่าวการฆ่าตัวตายจากความผิดหวัง ฆ่าคนที่เรารักเพราะผิดหวัง เกิดขึ้นมากมายเพราะเรายึดติดในสิ่งนั้น แต่ถ้าเมื่อใดที่เรารู้เท่าทันมันแล้ว และไม่เกิดการยึดติดนั้น ชีวิตของเราจะมีความสุขจากการเดินทาง

เพราะไม่ว่าทางเดินนั้นจะยาวไกลสักเท่าใด จะคดเคี้ยวหรือต้องเจอขวากหนามสักเท่าใด เราก็สามารถที่ฝ่าฟันมันไปได้ทุกเส้นทาง พร้อมรอยยิ้มกับความคิดในใจว่า ฉันรู้ ฉันเห็น และฉันรู้ว่า สิ่งที่ฉันรู้ และเห็นนั้น ไม่จีรังยั่งยืนแม้แต่ชีวิตฉันเองที่ไม่ยั่งยืน

เส้นทางของถนนสายนี้จะไปสิ้นสุด ณ ที่ใด อยู่ที่ว่าเราตั้งไว้ว่าเราจะไปหยุด ณ ที่ตรงไหน ถนนสายนี้อาจจะยาวไกลออกไปมากนัก แต่การเดินทางของเราทุกชีวิต ทุกผู้ ทุกนาม ย่อมมีสิ้นสุด เมื่อวันนั้นมาถึง...