20 เมษายน 2552 19:41 น.

เหตุผลของคนชอบอ้าง

เหตุมาก่อนผล..
ผลตามมาจากเหตุ..
เอ...หรือจะมีใครเถียงหว่าว่าไม่ใช่
แต่ละคนย่อมมีเหตุและผลเป็นของตนเอง..
เหตุในการที่จะทำอย่างนั้น อย่างนี้ และอย่างโน้น ..
จนก่อให้เกิดผลตามมาหลากหลายประการ..
การจะเปลี่ยนแปลงใครมิให้กระทำการใดที่ก่อให้เกิดผลเสีย..
เพื่อที่จะได้ไม่ก่อให้เกิดเรื่องราวต่างๆ
และตามมาด้วยข้อโต้แย้งนานับประการ..
หรือข้ออ้างที่ว่า..ฉันไม่รู้ ฉันไม่ทราบ และฉันไม่ได้ทำ
รวมทั้งข้ออ้างที่ว่า..ใคร ๆ ต้องการให้ฉันเปลี่ยนแปลงตัวเอง
หรือเที่ยวกล่าวว่า..มีบุคคลที่เป็นประเภทต้องการให้คนอื่นเปลี่ยนแปลง
ทั้งที่ไม่ดูว่า..สิ่งที่ตนเองทำนั้นเป็นสิ่งถูกต้องหรือไม่
การที่จะกล่าวหาบุคคลอื่น..
โดยมิได้ดูถึงพฤติกรรมของตนเองใครก็มักกล่าวได้..
ฉันเป็นคนดี..
ฉันเป็นทุ่มเทให้กับสังคม..
ฉันเปิดเผยตัวเอง..
ใคร ๆ ก็รู้จักฉัน..
เธอละเป็นใคร..
นอกจากคนที่ไม่เปิดเผย..5555
เหตุและผลของคนชอบอ้างมีร้อยแปดพันประการ..
ฉันไม่รู้ ฉันไม่ทราบ และฉันไม่ได้ทำ
นี่คือเหตุผลของคนชอบอ้าง..
และมักโทษบุคคลอื่นว่าเป็นคนชอบให้คนอื่นเปลี่ยนแปลง..
โดยลืมเปลี่ยนแปลงตัวเอง..
แต่..หารู้ไม่ว่าตนเองนั่นแหละที่ไม่ยอมเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมที่กระทำ

1099

love

comment

10 เมษายน 2552 21:12 น.

เมื่อดอกท้อบาน

แม่มดใจร้าย


ดอกไม้เปรียบได้กับความงามในหัวใจ.. 

ยามดอกไม้บานก็พาให้หัวใจเบิกบานตามไปด้วย สีสันของดอกไม้เป็นส่วนประกอบหนึ่งที่ทำให้ใจสดชื่นตาม แต่ดอกไม้สีขาว ที่คนได้ยินชื่ออาจพาให้ใจท้อ แต่ความสวยสดใสของดอกไม้มิอาจทำให้ใจท้อตามชื่อ.. 

ดอกไม้จากสถานที่หนึ่ง..อาจนำพาประสพการณ์มากมายมาให้ 

ประสพการณ์จากการเดินทาง.. 

ประสพการณ์จากผู้ร่วมทาง.. 

ทำให้คิดถึงการเดินทางครั้งแรก ๆ 

การเดินทางไม่ว่าจะเป็นด้วยการเดินทาง จากรถเมล์ รถไฟ รถประจำทาง เรือ เครื่องบิน จากจุดหมายหนึ่งไปอีกจุดหมายหนึ่ง ล้วนต้องรู้ถึงรายละเอียด ไม่ว่าจะเวลา สถานที่.. 

บ่อยครั้งไปที่พลาดการเดินทาง จากความเผลอเรอ ไม่ดูเวลาให้ดี ทำให้การเดินทางต้องคลาดเคลื่อน.. 

การเดินทางไม่ว่าจะกี่ครั้ง ก็นำพามาซึ่งการเรียนรู้ จากสถานที่ จากข้าวของเครื่องใช้.. 

บ่อยครั้งที่การเดินทางทำให้พบเรื่องเครียด ๆ และกลายมาเป็นเรื่องขำขันในเวลาต่อมา.. 

การอำผู้ร่วมทาง การปล่อยไก่..(ไม่ใช่นำไก่ไปปล่อยในที่นั้น ๆ)หมายถึงการเปิ่นกับสถานที่ 

เปิ่นกับความไม่รู้ แล้วทำเป็นอวดดี.. 

แต่ทุกเรื่องราวล้วนเป็นประสพการณ์ที่น่าจดจำ.. 

หาใช่ความท้อไม่.. 

ดอกท้อสีขาว..บานสดใส แต่หาให้ได้ทำให้ท้อแบบชื่อไม่ 

(ขอบคุณ..ภาพจากพี่คนหนึ่งที่เดินทางไปปักกิ่ง)

1430

love

comment

26 มีนาคม 2552 21:07 น.

แล้วเราจะก้าวข้าม กับ นิยามคำว่า..ท้อ

แม่มดใจร้าย

กว่าชีวิตจะเดินมาถึงจุด ๆ หนึ่ง อาจต้องพานพบอะไรมามากมาย ไม่ว่าจะเป็นสุข ทุกข์ ผิดหวังและสมหวัง ซึ่งมักมาเป็นของคู่กันเสมอ..

ทางเดินในบางครั้ง..อาจไม่ได้เป็นเส้นตรง และบางครั้งอาจไม่ใช่ทางราบเรียบ

เดินมาถึงจุดหนึ่ง..อาจพบกับเส้นทางโค้ง ลับมุมไปจะเจอกับอะไรบ้าง ใครจะไปหยั่งรู้

แต่อยู่ที่ว่า..ใครจะเตรียมใจไว้อย่างไร

บางคน..มิได้ตั้งรับ

เจอกับสุขก็รับเอาเสียเต็มที่..ความทุกข์เข้ามาสะกิดนิดหน่อยก็จ๋อยรับประทาน จนพาลทำใจท้อ เหนื่อยที่จะสู้ เหนื่อยที่จะรับรู้

กว่าจะผ่านพ้น..เรื่องราวที่ร้ายกับจิตใจ ก็ทำเอาชีวิตแทบไม่รอด

บางคน..ตัดสินชีวิตด้วยเวลาเพียงชั่ววูบ

เพราะคิดแต่ว่า..ชีวิตนี้หมดสิ้นแล้ว ไม่มีอะไรเหลืออีกแล้ว

จนลืมเลี้ยวดูคนรอบข้าง..ที่อยู่ในครอบครัว

ใจ..เป็นตัวการสำคัญ พอ ๆ กับ

สมอง..ที่เป็นคนสั่งการ

และหัวใจไม่ใช่สมอง..

บางครั้ง..ใจจึงท้อกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น

การเตรียมใจตั้งรับกับเรื่องราวต่าง ๆ ที่เข้ามาในชีวิตจึงเป็นเรื่องสำคัญ

สุขก็ให้รู้ว่าสุข..

ทุกข์ก็ให้รู้ว่าทุกข์..

ท้อ ผิดหวัง สมหวัง ก็ให้รู้เท่าและทัน..

ไม่แบกรับสิ่งใดสิ่งหนึ่งจนเกินไป..

แล้วเราจะก้าวข้าม กับ นิยามคำว่า..ท้อ

1055

love

comment

19 มีนาคม 2552 18:02 น.

บ้านสวนหลังนี้ที่เธอผวา

แม่มดใจร้าย

ความขึมและขลังของบ้านสวนใกล้ทะเลขนาดเนื้อที่ 7 ไร่ ทำเอาใครบางคนขวัญผวา..
บ้านเก่าหลังใหญ่ที่ฉันพึ่งมาเพียงครั้งแรก..
แต่..ใครบางคนจะรู้บ้างหรือไม่ว่า ฉันเคยเห็นมันมาแล้วในความฝัน
บ้าน..ที่เมื่อฉันเหยียบย่างครั้งแรก ฉันสัมผัสถึงความเย็นยะเยือก
ยิ่งเมื่อพี่เปิดห้อง ๆ หนึ่งให้ดูนั้น ฉันยิ่งสัมผัสถึงความผิดแปลก
ของทุกอย่างยังคงอยู่เหมือนยังมีใครอยู่
ภายในบ้านมีอุปกรณ์ที่เรียกว่าเกือบจะครบครัน..
ไม่ว่าจะเป็น ตู้เย็น โทรทัศน์ พัดลม เครื่องมือทำกับข้าว
แม้นว่าด้านบนจะเป็นห้องโล่งสองห้องไม่นับรวมห้องกลางใหญ่
ที่ฉันคิดว่าสามารถจุคนได้เกือบห้าสิบคนในบ้าน
รอบบ้าน..มีต้นมะม่วงนับสิบต้น ที่ใครบางคนเดินตามพี่ต้อยๆๆๆ
ในขณะที่ฉันนั่งเฉย สลับกับการเดินดูโน่น ดูนี่เป็นบางครั้ง
แล้วก็สอบถามพี่ ที่นาน ๆ ถึงจะเจอกัน..5555
ถึงของที่พบอยู่ภายในบ้าน รวมถึงรื้อและค้น จนพบว่า...
เจ้าของบ้านเดิมนั้น..น่าจะชื่อพ่อลับ ที่ล่วงลับไปแล้ว
ต้นสาเก..ต้นใหญ่ที่ฉันชอบลำต้นมันนักหนา
สวยแปลกตา และเย็นแปลกใจ...
ทำไมเจ้าของเดิมปลูกต้นสาเกเสียมากมายขนาดนั้น
ต้นขนุนต้นเล็กที่มีลูกเรี่ยติดดิน..
บ้านสวนใกล้ทะเลหลังนี้เย็นนักหนา..
ร่มรื่น น่าอยู่
แต่..ใครบางคนบอกว่า
กลับเช้าเลยนะถ้าเป็นไปได้
แล้วเราก็ได้กลับมาบ้านหลังนี้กันตอนเช้าจริง ๆ ด้วยเหตุบางประการ
ฉันได้พินิจพิจารณาบ้านหลังนี้ใหม่..
บ้านหลังใหญ่..เนื้อที่กว้าง
หน้าบ้านมีต้นมะม่วงต้นใหญ่ที่เต็มไปด้วยกาฝาก..
ต้นมะม่วงยืนต้นตาย..ที่สร้างความเข้มให้กับตัวบ้านยามค่ำคืน
มิหนำซ้ำต้นมะม่วงต้นนี้..ยังมีโซ่คล้องไว้ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าคล้องทำไม
จึงยิ่งทำให้บ้านหลังนี้น่ากลัวในยามค่ำ..
แต่..ฉับกับชอบบ้านหลังนี้
บ้านที่เย็นแม้ในเวลากลางวัน..
บ้านที่ดูลึกลับในเวลากลางคืน..
ฉันคงมีโอกาสได้กลับไปบ้านหลังนี้ใหม่..
บ้านสวนหลังนี้ที่เธอผวา..

1099

love

comment

3 มีนาคม 2552 18:52 น.