ในเย็นย่ำยามเงียบเลียบความเหงา หัวใจเศร้าสะท้อนดูอ่อนไหว ไร้แม้เสียงสำเนียงหรีดหริ่งใด พาหัวใจให้เศร้าเหงากมล แคร่พิมพ์ดีดสะท้อนดังกึกก้อง ดั่งป่าวร้องพาให้ใจสับสน หนึ่งชีวิตปวดร้าวกับตัวตน ดั่งไร้คนสนใจมาเหลียวแล ในเย็นย่ำยามเงียบเลียบความเหงา พาให้เศร้าในใจแม่ดวงแข โอ้ชีวิตผ่านไปให้ผันแปร อะไรแน่หามองมิเห็นมี