6 มิถุนายน 2551 14:11 น.
แม่มดใจร้าย
ก้าวล่วงผ่านความจริงทุกสิ่งโศก
โลกทั้งโลกหม่นไหม้ก็ใจฉัน
ยึดติดไว้ทุกอย่างในวารวัน
ที่ผ่านผันมิปล่อยให้ลอยไป
ยึดติดมั่นในรักที่ไร้หวัง
ทำพลังสูญสิ้นจนหวั่นไหว
ปล่อยให้โลกผันผ่านทุกวันไป
ไร้แรงใจต้านทานจะสู้ทน
ปล่อยชีวิตนิ่งนิ่งมิวิ่งสู้
คนรอบข้างรับรู้จนหมองหม่น
ทำอย่างไรฉุดพ้นจากวังวน
มิปล่อยคนหนึ่งคนทนทุกข์ใจ
จะฉุดเธอให้พ้นจากสิ่งทุกข์
และจะปลุกใจเธออย่างไรได้
ถ้าใจเธอมิปลดทุกข์ทิ้งไป
แต่ยึดไว้สุดขั้วจนตัวตาย
4 มิถุนายน 2551 19:31 น.
แม่มดใจร้าย
โอ้อนาถวาสนาอาภัพนัก
เกิดมาพักตร์มิพริ้มเช่นใครเขา
หน้าตาแสนขี้เหร่นี่หรือเรา
ช่างน่าเศร้าหมองหม่นตรอมตรมใจ
เข้าตลาดยิ่งหม่นทนหมองเศร้า
เขาด่าเอามิให้มาเข้าใกล้
ตัวก็เหม็นฟันก็ดำน่าช้ำใจ
ใครต่อใครรังเกียจเดียดฉันท์เรา
ไปอำเภอเธอก็ว่าดูน่าโง่
โถโถโถเรื่องเล็กเล็กยังถามเขา
หัวสมองไม่มีเลยหรือเรา
เขาด่าเอาให้ช้ำระกำใจ
ไปที่ไหนแห่งใดใจยิ่งหม่น
มีแต่คนรังเกียจและขับไล่
หน้าก็เหี่ยวใจก็ดำน่าช้ำใน
มิมีใครหลงรักเลยสักครา
4 มิถุนายน 2551 09:11 น.
แม่มดใจร้าย
โอ้ละหนอเวทีแห่งชีวิต
ใครลิขิตขีดเขียนเพียรสรรสร้าง
เน้นรอยโศกเคล้าเศร้าในทุกทาง
มิเว้นวางห่างหายจากชีวี
ทุกเส้นทางก้าวย่างมิร้างโศก
ฤๅ ว่าโลกกำหนดวางวิถี
เพื่อสร้างรอยเข้มแข็งให้ชีวี
ให้ได้มีแรงต้านด้านหัวใจ
ฤๅ เส้นทางชีวิตลิขิตเขียน
สู่บทเรียนแห่งใจที่ยิ่งใหญ่
ก้าวต่อก้าวแม้ล้มสักเท่าใด
มิหวั่นไหวด้วยใจที่สู่ทน
โอ้ละหนอเวทีแห่งชีวิต
ผู้ลิขิตขีดเขียนอย่าสับสน
ขอจงสร้างรอยร้างหว่างผู้คน
ให้สู่ทนต่อโลกที่เสรี
2 มิถุนายน 2551 19:55 น.
แม่มดใจร้าย
ผ่านกาลมาจนป่านฉะนี้
ดั๊นดันมีคนกล่าววาจาว่า
ให้รีบรีบกันหน่อยนะเพื่อนยา
เดี๋ยวจะหาว่าหล่อนนั้นไม่เตือน
อายุได้สี่สิบรีบชะงัก
ให้รีบชักลบรอยอันเลื่อนเปื้อน
เหลืออายุตามที่เจ้าหล่อนเตือน
เพียงสิบสองมาเยือนเตือนอุรา
จึงต้องสรรมาใช้แล้วไงเล่า
ทั้งโอเลย์รีบเข้านะคุณขา
อีกทั้งพอนด์จอห์นสันล้วนสรรมา
ให้รีบทากลบรอยที่มากมี
ขอได้มั้ยอย่าให้ลดอายุ
เดี๋ยวอดไปละลุได้นะนี่
ก็อายุดั๊นเกินกว่าพอดี
เดี๋ยวคุณพี่อัลมิตรามิพาไป
เกิดมาจนป่านฉะนี้
ดั๊นดันให้ลดอายุเข้าอีกได้
ขอต่อรองสักคำจะเป็นไร
ขอขอไปเกิดใหม่ได้มั้ยเธอ
1 มิถุนายน 2551 20:40 น.
แม่มดใจร้าย
เขาประท้วงของเขาเราไม่เกี่ยว
ไม่มีเอี่ยวเลยนะแม่คุณเอ๋ย
แต่ฟังเขาด่าแล้วมันจังเลย
คำเอื้อนเอ่ยเจ็บแสบแปลบหัวใจ
นักการเมืองโกงกินล้วนปลิ้นปลด
ทั้งตอหลดตอแหลแหมพูดได้
กล่าววาจาสลายม๊อบแล้วเป็นไง
ประชาไทกรูหน้าท้าแล้วคุณ
นักการเมืองกินกันจนอิ่มหมี
ประชาชีผอมแห้งไร้แรงหนุน
เด็กตัวเล็กขาดคนมาเจือจุน
พวกท่านขุนยังสุขสบายดี
เขียนกลอนนี้สงสัยจะลำบาก
เดี๋ยวตลาดจะเกลื่อน ณ ที่นี่
เพราะของขึ้นองค์ลงมันไม่ดี
เดี๋ยวราคีติดตัวกลัวการเมือง
เขาประท้วงของเขาเราไม่เกี่ยว
ไม่มีเอี่ยวกับเขาเลยสักเรื่อง
แต่คอยดูคอยฟังอยู่เนืองเนือง
เพราะเป็นเรื่องอยู่ใกล้ใช่ไกลตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแม่มดใจร้าย
หน้าส่วนตัว
943
