29 กุมภาพันธ์ 2551 20:09 น.
แม่มดใจร้าย
กรุ่นกลิ่นซึ้งคนึงหาค่าแห่งรัก
ด้วยตระหนักนักหนาค่าความหมาย
ใจสองดวงร้อยร่วมรวมใจกาย
ผูกสัมพันธ์มั่นหมายเป็นหนึ่งเดียว
ร้อยรวมรักพรักพร้อมน้อมคุณค่า
ผ่านเวลาแห่งกาลอันแน่นเหนียว
ผ่อนเรื่องร้อนผ่านเรื่องรักให้กลมเกลียว
แม้นน้ำเชี่ยวมิอาจขวางหนทางเรา
ถึงเป็นเพียงกรุ่นกลิ่นที่สิ้นหวัง
หัวใจยังคงมั่นมิอับเฉา
แม้หนทางแห่งรักเป็นเพียงเงา
จะโอบเข้าเป็นเงามิเหงาใจ
กรุ่นกลิ่นซึ้งคนึงหาค่าแห่งรัก
ด้วยตระหนักลึกซึ้งถึงความหมาย
เก็บแนบเนาว์เป็นเงามิห่างกาย
แม้วางวายกรุ่นกลิ่นซึ้งคนึงครวญ
28 กุมภาพันธ์ 2551 19:21 น.
แม่มดใจร้าย
ลิงตัวน้อยกำถั่วเพราะกลัวอด
มิคิดปลดปล่อยใจในสิ่งหวัง
จึงแบกกล่องใส่ถั่วเพียงลำพัง
เหมือนถูกขังบนโลกอยู่ดายเดียว
เฝ้าหาใครรายรอบขอบฟ้ากว้าง
แสนอ้างว้างเหมือนเดินบนทางเปลี่ยว
มิคิดปล่อยแม้ถั่วสักเม็ดเดียว
แม้นคมเคี่ยวลุกโรมโถมฝ่าฟัน
จึ่งสังเวยชีวิตที่ติดแน่น
เพียงหวงแหนถั่วในมือที่ถือมั่น
ถ้าไตร่ตรองสักนิดชีวิตมัน
คงฝ่าฟันพ้นภัยในคมเคี่ยว
14 กุมภาพันธ์ 2551 13:04 น.
แม่มดใจร้าย
ระหว่างทางความฝันและความหวัง
ด้วยพลังแรงใจที่สร้างสม
หวังเชยชิดเคียงใกล้ให้ภิรมย์
ทุกสิ่งสมมิใช่ให้ภินพัง
ระหว่างทางความฝันเคยหวังวาด
คงขยาดเหลือเพียงความวาดหวัง
รอยยิ้มชื่นมิเคยมั่นจีรัง
เหลือเพียงรอยชิงชังฝังในใจ
ระหว่างทางความหวังที่ฝันฝาก
คงลาจากห่างจิตมิสงสัย
ความผูกพันมั่นคงสิ้นลงไป
เหลือเพียงรอยอาลัยในทรงจำ
4 กุมภาพันธ์ 2551 00:01 น.
แม่มดใจร้าย
ณ ราตรีไร้ดาวพร่างพราวฟ้า
ความเหว่ว้าโอบล้อมพร้อมเคลื่อนไหว
หมู่เมฆเหงาเป็นเงาอยู่ข้างใจ
รอบางใครโอบเอื้อเจืออาทร
ณ ราตรีแห่งนี้ที่มีเหงา
คอยเป็นเงาข้างใจให้ทอดถอน
หนาวหัวใจไร้ใครเอื้ออาทร
ให้สะท้อนหวั่นไหวในอุรา
ณ ราตรีแห่งนี้ที่พำนัก
ขอหยุดพักหัวใจแห่งตัวข้า
รอบางใครสักคนเจือเมตตา
โอบเอื้อมมือไขว่คว้ายามล้าใจ