25 พฤษภาคม 2550 21:30 น.
แม่มดใจร้าย
ฉันอาจเหนื่อยเกินไปจนใจท้อ
หรือฉันท้อเสียจนใจหวั่นไหว
ฉันอาจทุกข์เสียจนฉันหวั่นใจ
หรือเพราะใจฉันนั้นไม่แข็งพอ
ฉันอาจล้าเกินไปจนใจหวาด
หรือฉันหวาดเกินไปนะใจหนอ
ฉันอาจเจ็บเสียจนใจขอพอ
หรือใจขอหยุดพักไม่รักใคร
ฉันอาจเหนื่อยเกินไปจนใจหวาด
หรือขยาดเรื่องรักยังสงสัย
แต่ตอนนี้ขอพักไม่รักใคร
เพื่อให้ใจเข้มแข็งแกร่งกว่าเดิม
24 พฤษภาคม 2550 16:05 น.
แม่มดใจร้าย
บนลานกวี...
เคยมีใครไม่เคยเศร้า
ไม่เคยอ้างว้าง
และไม่เคยเหงา..
บนลานกวี...
เคยมีใครไม่มีรอยยิ้ม
ไม่มีเสียงหัวเราะ
และไม่มีเสียงร้องไห้..
.....
ลานกวีแห่งนี้มีเรื่องเล่า
รวมเรื่องราวมากมายหลายความหมาย
ลานกวีแห่งนี้มิตรมากมาย
ต่างกันไปตามแห่งแหล่งที่มา
ลานกวีแห่งนี้ที่รวมมิตร
รวมความคิดจากจิตล้นคุณค่า
ลานกวีแห่งนี้ที่มุ่งมา
เพราะรู้ว่ามีรักคอยแบ่งปัน
21 พฤษภาคม 2550 08:15 น.
แม่มดใจร้าย
ร้าวแสนร้าวหนาวใจใครจะรู้
ดูสิดูใครทำช้ำหนักหนา
เจ็บแสนเจ็บเหน็บหนาวในวิญญา
รินน้ำตาร่วงหล่นจนท้นใจ
เจ็บในรักครั้งนี้มันร้าวลึก
เกินผลึกหัวใจจะทนไหว
ฝืนหน้ายิ้มน้ำตาปริ่มอยู่ข้างใน
โอ้หัวใจไยหนอต้องหมองตรม
ด้วยว่าใจดวงนี้คงช้ำหนัก
ช้ำในรักทำให้ใจขื่นขม
หนาวแสนหนาวร้าวใจให้ระทม
จะหักขมข่มใจได้อย่างไร
18 พฤษภาคม 2550 08:06 น.
แม่มดใจร้าย
อิ่มละมุน กรุ่นไอ ในความหวาน
แม้นน้ำตาล ยังด้อย ซึ่งความหมาย
ประจักษ์ค่า ในใจ อีกมากมาย
ใจละลาย เมื่ออ่าน ชายละมุน
เพียงบทแรก ความหวาน พาลประจักษ์
ไยหวานนัก หวานจน ต้องแอบลุ้น
ว่าความหวาน จะเพิ่ม เติมใจคุณ
ให้ใจอุ่น ในหวาน ผ่านสายตา
15 พฤษภาคม 2550 19:18 น.
แม่มดใจร้าย
ร้อยรสบทกลอนสุนทรหวาน
เจือจานหัวใจให้สุขี
ขีดเขียนคำคมปนกวี
ให้มีรอยยิ้มปริ่มกมล
เพื่อใคร่ค้นหาซึ่งความคิด
ถูกผิดเมื่อใจนั้นสับสน
ร้อยรสบทกลอนย้อนอารมณ์
ยามตรมหมองเศร้าเหงาหัวใจ
ขีดเขียนกลอนเศร้าร้าวในรัก
เพื่อทักหัวใจไม่หลงใหล
เตือนตนเตือนใจใครทั่วไป
เพื่อให้หลงใหลในกวี
ร้อยรสบทกลอนสุนทรหวาน
เจือจานหัวใจให้น้องพี่
ขีดเขียนคำคมปนกวี
ไมตรีมากมายหลายร้อยพัน