22 เมษายน 2550 22:16 น.
แม่มดใจร้าย
เพราะวันนี้หัวใจแสนเหนื่อยหนัก
อยากหยุดพักให้ใจหายอ่อนไหว
ขอร่ำลาจนกว่าฟ้าอำไพ
ขอลาไปพักใจนะเพื่อนยา
ขอลาแล้วลาก่อนดวงแก้วเอ๋ย
ไม่ละเลยหัวใจเพื่อนดอกหนา
รู้ว่าเพื่อนห่วงใยอยู่ทุกครา
ทุกเวลารู้ว่าห่วงใยกัน
ขอร่ำลาจนกว่าฟ้าหายโศก
เมื่อใดโลกเปิดทางกว้างให้ฉัน
จะกลับมาพบมิตรสนิทกัน
จะพาฝันสวยสดมาพบเธอ
19 เมษายน 2550 19:09 น.
แม่มดใจร้าย
ความพอดี อยู่ไหน ใครรู้หนอ
จะช่วยขอ ให้บอก หน่อยได้ไหม
ความพอดี ตัวตน เป็นเช่นไร
จะมีใคร นั้นช่วย บอกฉันที
ความพอดี เรื่องรัก ไม่มีแน่
เห็นจะแย่ แน่ฉัน ในคราวนี้
มีคนรัก คนชอบ เกินพอดี
แต่ไม่มี ที่ฉัน รักสักคน
ความพอดี มีคำตอบ อยู่หรือไม่
แล้วอยู่ไหน อยากรู้ ดูสักหน
หาคำตอบ ของคำ ที่วกวน
ฉันสับสน กับคำ ความพอดี
17 เมษายน 2550 21:07 น.
แม่มดใจร้าย
ก้มกราบพระ ขอพร สิ่งศักดิ์สิทธิ์
ให้ดวงจิต หมดทุกข์ สุขหรรษา
เดินทางไกล ปลอดภัย ทั่วพารา
ทุกข์ผ่านมา ให้มลาย สลายไป
ให้เดินทาง ท่องเที่ยว อย่างปลอดจิต
ขอมิ่งมิตร ทั่วหล้า จงสดใส
น้ำที่สรง องค์พระ อย่างตั้งใจ
ขอช่วยให้ หัวใจ เย็นใสจริง
4 เมษายน 2550 19:56 น.
แม่มดใจร้าย
เจ้าน้องเอ๋ยเหนื่อยใจหรือไรหนา
จึงมาหาพี่ยาน่าสงสัย
บอกพี่จ๋าเขียนกลอนหน่อยเป็นไร
น้องอยากได้อ่านกลอนของพี่ยา
เจ้าเหนื่อยกายหรือใจนะน้องเอ๋ย
ขอให้เอ่ยออกมานะน้องจ๋า
พี่คนนี้จะคอยรับฟังนา
โอ้น้องจ๋าพี่จะคอยเฝ้าปลอบใจ
3 เมษายน 2550 18:27 น.
แม่มดใจร้าย
โอ้ยามนี้น้องหมองตรอมใจนัก
ด้วยว่ารักสิ้นลงมิคงมั่น
ใจพี่ชายที่เคยผูกสัมพันธ์
มาทิ้งกันให้หวั่นในดวงใจ
มาทิ้งร้างให้ใจนั้นไหวหวั่น
ความสัมพันธ์สิ้นลงน้องสงสัย
ใจพี่ชายนั้นทำได้อย่างไร
จึงทิ้งให้น้องนี้ต้องตรอมตรม
น้องต้องใช้เวลาสมานแผล
ที่มันแย่ให้ฟื้นไม่ขื่นขม
ขอรักษาหัวใจให้หายตรม
หายระบมจากใจที่ปรวนแปร