23 สิงหาคม 2549 21:19 น.
แม่มดใจร้าย
เคยมีไหมใครเคยได้ข้ามภพ
ได้ประสบเรื่องจริงที่เหมือนฝัน
เป็นเรื่องจริงจากอดีตทุกสิ่งอัน
แต่เหมือนฝันข้ามผ่านกาลเวลา
เคยอยากย้อนเรื่องราวในอดีต
แต่มีขีดเส้นขั้นที่ปลายฟ้า
เป็นเส้นแบ่งแห่งอดีตกาลเวลา
ไม่อาจพาย้อนไปดังใจตน
ถ้าได้ข้ามเวลาแห่งอดีต
ที่เคยกีดกันใจให้สับสน
อยากจะรู้เรื่องราวเกี่ยวกับตน
ได้สักหนก็คงจะดีพอ
แต่จะรู้ทำไมใยกันเล่า
ในเรื่องราวที่ทำให้ใจท้อ
อดีตผ่านไปแล้วไม่รีรอ
อย่ามัวขอเห็นอดีตที่ติดใจ
23 สิงหาคม 2549 21:15 น.
แม่มดใจร้าย
ต้องอ้อนวอนทำไมตัดใจเถิด
หรือจะเกิดความคิดจิตสับสน
ถ้าเขาไม่อยากอยู่คู่เคียงตน
ปล่อยเขาไปให้พ้นคนเมื่อวาน
ปล่อยให้กาลเวลาที่ผ่านล่วง
พาคนลวงด้วยคำที่หวานหวาน
ให้ผ่านพ้นเป็นคนเมื่อวันวาน
ไม่ต้องกรานกราบง้อขอคืนดี
22 สิงหาคม 2549 21:21 น.
แม่มดใจร้าย
ในวัยเรียน วัยเล่น เห็นแต่เพื่อน ค่อยย้ำเตือน ถึงวัน อันสดใส
มีเพื่อนรัก มาคอย ปลุกปลอบใจ ก็แล้วใย เพื่อนกับ มากวนกัน
ชอบมายั่ว โมโห ฉันทุกสิ่ง ดูเหมือนลิง คิดไป ก็น่าขัน
มองหน้าเพื่อน เห็นอยู่ ทุกทุกวัน ช่างน่าขัน ดูไป ก็คล้ายลิง
มองมองไป ก็คิด ผิดถนัด หน้าเพื่อนรัก ดูคล้าย ดังผีสิง
มองอีกครั้ง ตัวฉัน ไม่ประวิง อยากจะวิ่ง หนีไป ให้ไกลกัน
22 สิงหาคม 2549 21:05 น.
แม่มดใจร้าย
ฝากเส้นรุ้งสดใสในท้องฟ้า
ช่วยนำพาไปถึงพี่ชายฉัน
พี่ที่จากกันไปชั่วนิรันดร์
ไม่มีวันได้กลับมาพบเจอ
พี่จากไปเพียงร่างไม่ห่างจิต
ด้วยใจคิดถึงพี่นี่เสมอ
พี่ที่ห่างกันไปไม่ได้เจอ
ใยนะเออใยพรากมาจากกัน
ยังจำได้ถึงวันไปรับพี่
กลับมาที่แผ่นดินถิ่นในฝัน
คือบ้านเกิดเคยอยู่พร้อมพร้อมกัน
บ้านเรานั้นเล็กไปแต่ใหญ่เกิน
บ้านของเรานั้นมีแต่ความรัก
เรารักกันด้วยใจไม่เก้อเขิน
ไม่ต้องมีคำรักมาหยอกเอิน
แต่เราเพลินรู้ได้ด้วยใจตน
ฝากเส้นรุ้งทอแสงที่ปลายฟ้า
ช่วยนำพาไปถึงพี่ชายฉัน
พี่ที่จากกันไปชั่วนิรันดร์
ว่าน้องนั้นคิดถึงพี่ไม่มีลืม
21 สิงหาคม 2549 21:05 น.
แม่มดใจร้าย
อยากฝันถึงพี่ชายตามที่เล่า
แต่ใจเฝ้าคิดถึงใครกันหนา
อยากจะมีพี่ชายในอุรา
แล้วจะมาเป็นพี่ชายได้ไงกัน
มองดวงจันทร์ฉันเห็นแต่กระต่าย
ไม่เห็นเหมือนพี่ชายที่หมายมั่น
จ้องอย่างไรก็เห็นเหมือนเหมือนกัน
เห็นกระต่ายตัวนั้นในจันทรา
โลกงดงามด้วยความฝันที่ใฝ่
ฝันในใจมีพี่ชายร่วมทางฝัน
จับมือร่วมทางเดินพร้อมพร้อมกัน
แสนสุขสันต์เหมือนสวรรค์นั้นมีจริง
ในทุกสิ่งที่คิดจะไขว่คว้า
หลงไปว่ามีพี่ชายที่หมายมั่น
ทางไม่มืดแต่ไม่มีจิตผูกพัน
เพราะตัวฉันไม่มีพี่ที่ห่วงใย