7 สิงหาคม 2549 18:14 น.
แม่มดใจร้าย
เหม่อมองสายน้ำสายหนึ่ง
ช่างซึ้งตรึงใจนักหนา
ดูเงียบเหมือนไร้วิญญา
เหมือนข้ายามนี้เศร้าตรม
ชีวิตหนอใครลิขิต
ให้คิดถึงวันสุขสม
บางครั้งก็ต้องทุกข์ตรม
เพราะคนเขาไม่จริงใจ
6 สิงหาคม 2549 21:49 น.
แม่มดใจร้าย
ฉันเป็นผู้หญิง..
จริงจริงก็มีหัวใจ
บางครั้งก็ร้องไห้
กับหัวใจที่ยับเยิน
บางครั้งก็กล้าแกร่ง
จึงไม่แสดงและเปิดเผย
กับหัวใจที่เกินเลย
จึงเป็นความเฉย
ในสายตาคนทั่วไป
6 สิงหาคม 2549 19:51 น.
แม่มดใจร้าย
ท้องฟ้ากว้างห่างไกลกว่าไปถึง
ช่างติดตรึงยามฟ้าสง่าศรี
เปรียบเช่นรักสดใสยามราตรี
ไม่อาจมีสิ่งใดมาทำลาย
แต่ยามฟ้าหมองหม่นจนดูเศร้า
ก็เปรียบรักของเราดูหมองหมาง
เราทั้งสองช้ำตรมจนร้าวราน
ไม่อาจหาญประสานใจให้เหมือนเดิม
6 สิงหาคม 2549 19:31 น.
แม่มดใจร้าย
ฤ จะเป็นรอยกรรมในอดีต
เข้ามาขีดกำหนดกฎเกณฑ์ไว้
ให้มาชดใช้กรรมที่ทำไป
กับเธอไซร้ฉันจึงตรมระทมรอ
ถ้าเป็นจริงเช่นนั้นฉันก็คิด
อโหสิแก่กันและกันหนอ
ใจก็หวังว่าเธอไม่รั้งรอ
อโหสิให้ฉันหนอขอลาที
ไม่หวังให้เกิดกรรมแก่กันอีก
อยากหลบหลีกให้หลุดพ้นวิถี
ทั้งชาตินี้ชาติหน้าไม่รอรี
พอกันทีเป็นมนุษย์สุดจะทน
ทั้งความรักความโลภความโกรธหลง
ตัดให้พ้นวัฏสงสารหนอ
หวังใจนิ่งใจสงบก็เพียงพอ
ไม่รั้งรอขอทำแต่กรรมดี
4 สิงหาคม 2549 22:52 น.
แม่มดใจร้าย
คิดถึงคนอยู่ไกล
คิดถึงใจที่ใฝ่หา
คิดถึงด้วยศรัทธา
คิดถึงว่าเมื่อไหร่เจอ
คิดถึงด้วยความรัก
คิดถึงนักอยากจะเจอ
คิดถึงเธอเสมอ
คิดถึงเธอชั่วนิรันดร์