6 สิงหาคม 2549 19:31 น.
แม่มดใจร้าย
ฤ จะเป็นรอยกรรมในอดีต
เข้ามาขีดกำหนดกฎเกณฑ์ไว้
ให้มาชดใช้กรรมที่ทำไป
กับเธอไซร้ฉันจึงตรมระทมรอ
ถ้าเป็นจริงเช่นนั้นฉันก็คิด
อโหสิแก่กันและกันหนอ
ใจก็หวังว่าเธอไม่รั้งรอ
อโหสิให้ฉันหนอขอลาที
ไม่หวังให้เกิดกรรมแก่กันอีก
อยากหลบหลีกให้หลุดพ้นวิถี
ทั้งชาตินี้ชาติหน้าไม่รอรี
พอกันทีเป็นมนุษย์สุดจะทน
ทั้งความรักความโลภความโกรธหลง
ตัดให้พ้นวัฏสงสารหนอ
หวังใจนิ่งใจสงบก็เพียงพอ
ไม่รั้งรอขอทำแต่กรรมดี
4 สิงหาคม 2549 22:52 น.
แม่มดใจร้าย
คิดถึงคนอยู่ไกล
คิดถึงใจที่ใฝ่หา
คิดถึงด้วยศรัทธา
คิดถึงว่าเมื่อไหร่เจอ
คิดถึงด้วยความรัก
คิดถึงนักอยากจะเจอ
คิดถึงเธอเสมอ
คิดถึงเธอชั่วนิรันดร์
4 สิงหาคม 2549 07:41 น.
แม่มดใจร้าย
กวีเอก เสกสรรค์ ช่างปั้นแต่ง
ให้สำแดง คำคม สมนักหนา
เป็นครูกลอน สอนสั่ง ทางวิชา
ศิลป์ภาษา คารม ท่านสมจริง
ขอฝากตัว เป็นศิษย์ ไม่คิดหนัก
ด้วยใจรัก เชิดชู วรรณ์ศิลป์
ฤทัยหวัง ท่านครู ผู้รู้จริง
จะติติง ศิษย์นี้ เป็นบางครา
3 สิงหาคม 2549 07:37 น.
แม่มดใจร้าย
อารมณ์ศิลป์พิณกวีที่มีอยู่
ให้รับรู้ยลยินในถิ่นฝัน
ร้อยความรักส่งสำเนียงเคียงคู่กัน
ให้เธอฉันอยู่คู่ฝันอันงดงาม