2 ธันวาคม 2549 09:12 น.
แม่มดใจร้าย
สะดุดรักพักใจใครคนหนึ่ง
คนที่ซึ่งหวังดีมีเสมอ
ยามอ่อนล้าแสนล้าถ้าได้เจอ
ใจฉันเอ่อท่วมท้นด้วยรักจริง
เขาคนนี้มีรักให้ตลอด
ไม่เคยหลอกหัวใจให้กลอกกลิ้ง
รักของเขาให้ฉันไม่ประวิง
รักนั้นจริงแท้แน่ในอุรา
ในวันนี้เขาห่างฉันไปแล้ว
แต่ดวงแก้วยังอยู่ให้ห่วงหา
ยามอ่อนล้ายังมีซึ่งสายตา
เธอมองมาให้ฉันนั้นทุกที
ขอบอกว่าฉันรักเธอที่สุด
ใจสะดุดรักเธอทุกครานี่
เธอคนนั้นคือพ่อที่แสนดี
เธอคนดีหลับนะให้สบาย
ไม่ต้องห่วงลูกลูกคนไหนไหน
เพียงดวงใจ ณ ขอบฟ้า ไม่ห่างหาย
แค่มองมาทุกครานะดวงใจ
รักยิ่งใหญ่จากใจพ่อมั่นคง
1 ธันวาคม 2549 23:33 น.
แม่มดใจร้าย
(ตอนที่ 1 )
แค่ไม่ถึงครึ่งทางของซำแฮก
เอะเอะแปลกร่างกายเป็นไฉน
ทำไมเหนื่อยอ่อนล้าแทบขาดใจ
ปั่นป่วนในท้องไส้หวั่นอุรา
ก็ตัวเราไม่เคยเป็นเช่นนี้
แล้ววันนี้ทำไมแปลกนักหนา
เหนื่อยแสนเหนื่อยแค่เดินครึ่งทางนา
บอกเพื่อนว่าไม่ไหวแล้วละตู
ขอพักเหนื่อยข้างทางตรงนี้หน่อย
แล้วค่อยค่อยนั่งลงอย่างคุดคู้
เริ่มอยากอ้วกออกมาแล้วละตู
สงสัยสูอดนอนเมื่อคืนมา
ได้พักเหนื่อยอ่อนล้าระอาแล้ว
เริ่มเจื้อยแจ้วเดินต่อกันเถอะหนา
เพื่อนมีแรงแล้วนะเหล่าเพื่อนยา
รีบรีบมาเดินต่อกันเถอะเรา
รีบรีบจ้ำจนถึงซึ่งซำแฮก
เป็นซำแรกแสนเหนื่อยสุดจะเฉา
รีบแวะเพิงข้างทางกันเถอะเรา
แล้วสั่งเข้ารีบเอาสไปร์ทมา
ใส่เกลือหน่อยค่อยค่อยดื่มเถอะเพื่อน
เพิ่มแรงเตือนหัวใจยามอ่อนล้า
มีแรงแล้วเดินต่อนะเพื่อนนา
เพื่อนอย่าว่านะเพื่อนถ้าทิ้งกัน
จากซำแฮกซำแรกถึงซำสอง
คือซำของใบบอนหรือไงนั่น
ก็เห็นเขียนซำบอนวอนแล้วกัน
ช่วยบอกฉันกันหน่อยนะเพื่อนยา
จากซำบอนจนถึงซำกกกอก
เหมือนถูกหลอกให้เดินเพลินขึ้นหนา
เดินเพลินไปจนถึงซำสามนา
รีบตามมาให้ทันนะพวกเธอ
จากซำสามฉันเดินเพลินเลยนั่น
เดินไปนั้นหัวใจก็ฝันเพ้อ
เมื่อไหร่หนาจะถึงซะทีเออ
รีบหยุดเพ้อนะเธอเพื่อนบอกมา
เดินกันไปจนถึงซึ่งซำสี่
ชื่อซำนี่ไม่ต่างกันหรอกหนา
ซำกกซางสงสัยจังเพื่อนยา
มีไหร่นาถึงมาตั้งชื่อกัน
1 ธันวาคม 2549 12:40 น.
แม่มดใจร้าย
ฉันเขียนกลอนโพสต์ไปตามใจคิด
มีมวลมิตรมากมายหลายหลากล้น
มีเพื่อนชื่อกุหลาบมาคอยยล
ไยมีคนมาว่าให้ได้อาย
ฉันเขียนกลอนตอบกุหลาบเพราะเหมือนเพื่อน
ไม่ลืมเลือนว่าเพื่อนมีมากหลาย
แต่มีคนอคติอยู่ในใจ
เขียนความหมายจนคิดติดใจตน
ขอบอกคุณที่คิดอคติ
คุณช่างติใครใครทุกทุกหน
ฉันเคยเห็นข้อความที่คุณลง
ความหมายคงไม่ดีสักทีเลย
ขอขอบคุณความคิดที่มีให้
ขอขอบใจคุณที่ไม่มีเฉย
คิดอย่างไรก็พูดออกมาเลย
มาเฉลยความคิดที่ติดใจ
30 พฤศจิกายน 2549 21:47 น.
แม่มดใจร้าย
ณ วันหนึ่งฉันจึงหาความหมาย
เดินตามใจของคนที่อยากเที่ยว
ขึ้นชื่อว่าลำบากยากนักเชียว
แม่เลยเกี่ยวแขนเพื่อนเดินขึ้นภู
อยากรู้ว่าความลำบากที่ใครบ่น
ว่าต้องทนเดินฝ่าถ้าอยากรู้
แสนลำบากตรากตรำนะพธู
ลองไปดูแล้วจะรู้ภูกระดึง
เสียงกระดิ่งกริ๋งกร้างกังวาลแก้ว
มันเจื้อยแจ้วดังมาให้คิดถึง
เริ่มตั้งต้นจากฐานภูกระดึง
แล้วใจจึงตั้งต้นเดินขึ้นไป
แค่ไม่ถึงครึ่งทางของซำแฮก
เอะเอะแปลกร่างกายเป็นไฉน
ทำไมเหนื่อยอ่อนล้าแทบขาดใจ
ปั่นป่วนในท้องไส้หวั่นอุรา
ก็ตัวเราไม่เคยเป็นเช่นนี้
แล้ววันนี้ทำไมแปลกนักหนา
เหนื่อยแสนเหนื่อยแค่เดินครึ่งทางนา
บอกเพื่อนว่าไม่ไหวแล้วละตู
ขอพักเหนื่อยข้างทางตรงนี้หน่อย
แล้วค่อยค่อยนั่งลงอย่างคุดคู้
เริ่มอยากอ้วกออกมาแล้วละตู
สงสัยสูอดนอนเมื่อคืนมา
30 พฤศจิกายน 2549 18:11 น.
แม่มดใจร้าย
พึ่งรู้ค่าความหมายเมื่อทายทัก
คำว่ารักที่ให้ใจสุขสม
หว่านคำรักทักใจได้ชื่นชม
หว่านคารมสมคำร่ำลือชาย
ในความรักที่ให้จริงแน่หรือ
หรือแค่ชื่อมิมีซึ่งความหมาย
เพียงแค่หว่านคารมสมคำชาย
ในความหมายจริงแท้แค่หลอกลวง
อยากให้เธอชี้แจงแจ้งประจักษ์
คำว่ารักมอบให้มิได้หวง
มิได้แค่ความหมายมาหลอกลวง
แล้วอย่าห่วงว่ารักฉันจักคลาย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแม่มดใจร้าย
หน้าส่วนตัว
1305
