5 มีนาคม 2550 19:02 น.
แม่มดใจร้าย
เพียงรอยชื่นในคืนที่ช้ำรัก
สุดจะหักหัวใจที่ขื่นขม
เป็นเพียงรอยความหลังที่ตรอมตรม
ให้ระทมหัวใจกับน้ำตา
เพียงรอยหวานที่ผ่านในคืนเศร้า
รอยความร้าวหัวใจช่างหนักหนา
ไยรอยรักที่ฝากในอุรา
จึงต้องพาหัวใจให้ช้ำทรวง
2 มีนาคม 2550 09:43 น.
แม่มดใจร้าย
แปลกฤดีตอนนี้ไยเศร้านัก
เหงาความรักหรือไรให้หม่นหมอง
หรือใจฉันขาดคนมาเคียงครอง
จนต้องหมองหัวใจให้เศร้าตรม
หรือขาดคนคิดถึงมาเคียงข้าง
ทำอ้างว้างหัวใจให้ขื่นขม
แสนจะเศร้าหัวใจไยตรอมตรม
อยากจะบ่มความเหงาเศร้าออกไป
28 กุมภาพันธ์ 2550 22:02 น.
แม่มดใจร้าย
จากวันแรกที่ฉันได้รู้จัก
ได้มิตรรักนักกลอนที่ชิดใกล้
เราคุยกันฉันท์มิตรด้วยน้ำใจ
ต่างซึ้งในคุณค่าแห่งไมตรี
มิตรภาพที่เธอได้หยิบยื่น
ช่างชุ่มชื่นต่อจิตมิตรคนนี้
ฉันซึ้งในคุณค่าแห่งความดี
ที่เธอมีต่อฉันเสมอมา
มิตรภาพสองเราไม่เคยหมด
ยังรินรดดวงใจกันอยู่หนา
ถึงห่างกายใจใกล้อยู่ทุกครา
ยังซึ้งค่าของคำว่ามิตรใจ
25 กุมภาพันธ์ 2550 20:45 น.
แม่มดใจร้าย
เธอห่างหายไปแล้วหรือเพื่อนรัก
เธอคอยทักหัวใจยามอ่อนไหว
เธอมีเพลงให้ฉันทุกวันไป
เธอรู้ใจยามทุกข์อยู่ทุกครา
หายไปไหนกันหนอเพื่อนคนนี้
หายไปนี่เหมือนเธอหลบลี้หน้า
หายห่างไปทำใจเศร้าระอา
หายห่างตาจงรู้ว่าคิดถึงเธอ
22 กุมภาพันธ์ 2550 14:42 น.
แม่มดใจร้าย
ขอตอบตามความเห็นที่เธอกล่าว
ฟังเรื่องราวที่เล่าเหมือนเรานี่
Queen of Snow โอ้โหช่างโชคดี
เพราะเรานี่เคยมีคนตั้งมา
เขาบอกเราเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง
ใจยังแกร่งยิ่งกว่าภูผาหนา
เดินหน้าเริ่ดเชิดหยิ่งติดนัยน์ตา
จนไม่กล้ามาทักเลยโฉมตรู
ทั้งวาจาคำพูดของเรานั่น
เขายินกันทุกวันจนติดหู
ใครระรานกับฉันนั้นน่าดู
แม่โฉมตรูไม่ยอมถ้าถูกกัน
แล้วเรื่องใจจริงแท้แน่ในรัก
เธอประจักษ์เห็นไหมหัวใจฉัน
มอบให้แก่มิ่งมิตรสนิทกัน
เพราะใจฉันไม่เคยจะผันแปร
แต่ตอนนี้ใจฉันขอหยุดพัก
อย่ามาทักถามใจคิดไรแน่
ความเย็นชาที่เห็นติดตาแล
ที่แน่แน่ฉันคือ Queen of Snow