23 มีนาคม 2550 08:44 น.
แม่มดใจร้าย
ดอกประดู่ ร่วงหล่น บนลานเศร้า
ทุกข์โรมเร้า เพราะเจ้า มาสิ้นสูญ
ลานประดู่ แสนเศร้า เคล้าอาดูร
ทุกข์เพิ่มพูน เพราะเจ้า มาจากลา
เจ้าจากไป ด้วยหน้าที่ ถูกกำหนด
ให้รันทด หัวใจ เป็นนักหนา
แต่เจ้าไป เพื่อชาติ กษัตรา
เพื่อผองข้า หมู่ชน ได้พ้นภัย
เลือดเจ้าหลั่ง รินรด ทั่วแผ่นพื้น
เพื่อจุดยืน แห่งชาติ ที่ยิ่งใหญ่
หัวใจเจ้า นั้นทำ เพื่อธงไทย
ขออาลัย พี่ประดู่ ผู้ร่วงโรย
21 มีนาคม 2550 19:31 น.
แม่มดใจร้าย
เล่นไม่เลิก จริงจริง นะเธอจ๋า
น่าระอา เหลือเกิน นะคุณเอ๋ย
เอาฉันมา ล้อเล่น สนุกเลย
จะให้เอ่ย ปากว่า อย่างไรดี
เล่นเป็นเด็ก ไม่คิด ถึงคนอื่น
พ่อทรามชื่น ระรื่น เหลือเกินนี่
ทำตัวเป็น ยอดชาย นายตัวดี
มาเร็วซี เรามา ต่อกรกัน
เพราะฉันเป็น เพียงหญิง คนคนหนึ่ง
คนที่ซึ่ง ไม่ยอม เหมือนกันนั่น
อย่าคิดมา ระราน ไม่ยอมกัน
มาฟาดฟัน ให้รู้ ดูสักที
ว่าใจจริง ใครแน่ ให้เอื้อนเอ่ย
มาเฉลย หัวใจ อย่าวิ่งหนี
ระวังตัว กันหน่อย พ่อตัวดี
ฉันเห็นมี คนตาม หลังเธอมา
เห็นในมือ มีมีด ถือมาด้วย
เห็นจะช่วย ไม่ได้ นะเธอจ๋า
ฉันขออยู่ ข้างฝ่าย ภรรยา
ก็เพราะว่า ฉันเป็น หญิงนะสิ
21 มีนาคม 2550 08:57 น.
แม่มดใจร้าย
เพราะเพรงกรรม ทำไว้ แต่หนไหน
ร้อยเรียงให้ หัวใจ ได้ฝันหา
พบเจอกัน ในวัน ต้องชะตา
แล้วนำพา หัวใจ ให้ห่างไป
ตามเพรงกรรม ที่ทำ กรรมกำหนด
พบเพื่อชด ใช้กรรม ที่ทำไว้
ตามแต่บุญ หรือกรรม ที่ทำไป
ทุกชีวา นั้นไซร้ ได้พบกัน
อาจจะหวาน อาจชื่น อาจขืนข่ม
อาจจะตรม หัวใจ ไม่ใช่ฝัน
แต่เป็นเพราะ เพรงกรรม ที่ทำกัน
ไม่มีวัน จะฝืน โชคชะตา
เรือชีวิต ล่องไป ไม่มีฝั่ง
ได้แต่หวัง รอวัน ที่ฝันหา
หมดเพรงกรรม ที่ทำ ต่อกันมา
อีกไม่นาน หรอกนา คงโชคดี
20 มีนาคม 2550 12:49 น.
แม่มดใจร้าย
วันเวลา ที่ผ่าน เวียนเปลี่ยนวัน
ช่างผกผัน เปลี่ยนแปร ในดวงจิต
เธอคือคน แปรเปลี่ยน ให้ชีวิต
หมุนความคิด ไม่หยุด กับเวลา
เหมือนสายน้ำ ไหลไป ไม่หวนกลับ
ไยไปลับ ไม่กลับ คืนมาหา
กี่คืนวัน ผ่านปี ล่วงเลยมา
วันเวลา ไม่ช่วย ให้ลืมเธอ
18 มีนาคม 2550 21:25 น.
แม่มดใจร้าย
ผิกาล แห่งความเศร้า
ใจร้าว ก็ขื่นขม
ผิว่า ต้องตรอมตรม
ใจขม ตรมฤทัย
ผิว่า ต้องลาล่วง
ใจห่วง ฤๅไฉน
ผิว่า ต้องลาไกล
หัวใจ คงเศร้าจัง
ผิลา แล้วในรัก
เศร้านัก รักหนหลัง
ผิกาล ผ่านรักพัง
จึ่งหวัง ฝังหัวใจ