15 กันยายน 2547 20:20 น.
แม่มดน้อยค่ะ
อ ย า ก เ ก็ บ โ ล ก ก ว้ า ง ม า น อ น ห นุ น
ม อ ง ดู ปุ ย นุ่ น ก่ อ น ห ลั บ ไ ห ล
ไ ล่ จั บ ผี เ สื้ อ . . .
ห ย อ ก ล้ อ แ ม ง ป อ ทั่ ว ทุ่ ง ก ว้ า ง ไ ก ล
เ ก็ บ ด อ ก ไ ม้ สี ส ว ย ใ ส
ติ ด ผ ม แ ท น กิ๊ บ รู ป หั ว ใ จ สี ช ม พู
จู ง มื อ เ ธ อ อ อ ก เ ดิ น เ ล่ น
นั่ ง ฟั ง ส า ย ล ม เ ย็ น ขั บ บ ท เ พ ล ง เ ป่ า หู
โ ล ก ก ว้ า ง ๆ ค ง เ ล็ ก ล ง น่ า ดู
ถ้ า ข้ า ง ก า ย มี เ ธ อ ยื น อ ยู่
แ ล ะ เ รี ย น รู้ โ ล ก ก ว้ า ง ไ ป ด้ ว ย กั น
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
13 กันยายน 2547 15:32 น.
แม่มดน้อยค่ะ
มองแสงสีรุ้งแต้มฟ้าหลังฝนบ่าย
อยากปีนป่ายสายรุ้งซบกายกับแผ่นฟ้า
ใช้ขวดแก้วเก็บสีรุ้งก่อนแดดบ่ายจะโรยรา
หยิบพู่กันจุ่มสีระบายฟ้าให้สวยใสนานๆ
ฟ้าสีสวยแลดูกว้าง
เก็บดอกหญ้ามาวางก่อนแสงดาวจะขับขาน
ดอกหญ้าบนฟ้าส่งเสียงเริงร่าเบิกบาน
ฉันส่งยิ้มหวานภูมิใจบ้านดอกหญ้าบนฟ้าไกล
เอนตัวหลับซบไอสะพานสีรุ้ง
สูดกลิ่นฟุ้งทุ่งกว้างบนฟ้าใส
จะมีใครเชื่อถ้าฉันเก็บเรื่องวันนี้บอกเล่าไป
ว่าดอกหญ้าก็ลู่ลมกลีบไหวบนฟ้าใสได้เหมือนกัน
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
เคยคิดนะว่าตัวเองไม่เก่ง คงสู้ใครเค้าไม่ได้
แต่ลองคิดอีกที
พื้นดินที่สองเท้าเรายืนอยู่ก็ไม่ได้ต่ำกว่าใครๆ
แลดูดอกหญ้าเล็กๆบนพื้นดิน
ลองแลดูใหม่ถ้าเก็บแต้มไว้บนฟ้าแทนดวงดาวเวลากลางวัน
ก็คงสวยไม่ต่างจากดวงดาวเวลากลางคืน
ฟ้ากว้าง. . .
มีที่ว่างให้เรายืนอยู่แน่นอนอยู่แล้วล่ะ
อย่ากลัวถ้าฟ้าจะกว้าง
ยิ่งฟ้ากว้างเท่าใดก็ยิ่งมีที่ว่างให้เรามากเท่านั้น
หน้าส่วนตัว
1887
