30 ธันวาคม 2545 23:33 น.
แม่มดน้อยค่ะ
ไม่ว่าขอบฟ้าจะกว้างแค่ไหน
ความห่างไกลไม่ได้เป็นกำแพงขวางกั้น
ความรู้สึกดี ๆ ที่ถักทอจนกลายเป็นความผูกพัน
ทำให้คนสองคนได้อยู่ใกล้กัน ณ.ตรงที่ของหัวใจ
ความห่างไม่ได้ทำให้ใจห่าง. . . . .
กลับช่วยเติมความห่วงใยปิดช่องว่างระหว่างเราไว้
ความมั่นคง คือ คำสัญญาที่พูดด้วยหัวใจ
และความเชื่อมั่นในตัวคนไกล คือเหตุผลของการรอคอย
27 ธันวาคม 2545 15:23 น.
แม่มดน้อยค่ะ
ึค ว า ม เ ห ง า. . .แ ท ร ก ก า ย โ อ บ ล้ อ ม ฉั น
ค ว า ม เ งี ย บ งั น. . .เ ข้ า ม า รุ ม ทำ ร้ า ย
ค ว า ม ป ว ด ป ร่ า. . .ร า ย ล้ อ ม อ ยู่ ร อ บ ก า ย
ค ว า ม เ ดี ย ว ด า ย. . .พ ร้ อ ม จ ะ ฆ่ า ฉั น ทุ ก น า ที
โ ป ร ด อ ย่ า ทำ ร้ า ย กั น
อ ย่ า ก ลั่ น แ ก ล้ ง ฉั น ด้ ว ย วิ ธี นี้
ค ว า ม เ ฉ ย ช า เ พิ่ ม ค ว า ม ห่ า ง ไ ก ล ขึ้ น ทุ ก ที
แ ล ะ หั ว ใ จ ด ว ง นี้ ก็ อ่ อ น แ อ เ กิ น ก ว่ า จ ะ รั บ มื อ
11 ธันวาคม 2545 14:39 น.
แม่มดน้อยค่ะ
จับปากกามาขีดเป็นเส้นสาย
เก็บตัวอักษรมากมายใส่กระดาษขาว
แต่งแต้มถ้อยคำ ผูกมันเป็นเรื่องราว
ให้วันที่ว่างเปล่า เติมเต็มด้วยเรื่องราวของหัวใจ
เก็บเอาตะวัน พระจันทร์ และหมู่ดาว
แทนความรู้สึกเหน็บหนาวและหวั่นไหว
เพิ่มคำพูดหนึ่งซึ่งถักทอด้วยหัวใจ
~ ~ รั ก เ ธ อ น ะ ~ ~
ถ่ายทอดจากความรู้สึกที่อ่อนไหว
แต่มีหัวใจที่มั่นคง
9 ธันวาคม 2545 20:32 น.
แม่มดน้อยค่ะ
ขอเวลาฉันสักหน่อย
ให้หัวใจดวงน้อยได้พักพื้นจากความผิดหวัง
ขอบคุณที่เข้ามาเติมเต็ม เป็นหนึ่งกำลัง
แต่ฉันยังอยากอยู่ลำพังเพื่อรักษาใจ
ขอเวลาให้ฉันได้เหงาบ้าง
ให้หัวใจบาง ๆ ได้กอบเก็บความหวั่นไหว
เก็บความรู้สึกดี ๆ ไว้ที่หัวใจ
เก็บความชอกช้ำหม่นไหม้ ไว้เป็นบทเรียน
ขอเวลาฉันชั่งใจ
ระหว่างความรักครั้งใหม่กับหัวใจแปรเปลี่ยน
ยังอ่อนแอกับความปวดร้าวที่เข้ามาเยี่ยมเยียน
ขอให้เวลาที่หมุนเวียนเปลี่ยนหัวใจ
ขอเวลาให้ฉันเข้มแข็งกว่านี้
เพื่อรักใครได้เต็มที่ในวันที่อ่อนไหว
แล้ววันพรุ่งนี้ฉันจะให้โอกาสกับหัวใจ
เลือกที่จะรักใคร ใครคนที่เป็นกำลังใจให้ฉันเสมอมา
9 ธันวาคม 2545 20:32 น.
แม่มดน้อยค่ะ
หอบความรักมาขอโทษ
เธออย่าโกรธฉันเลยนะ
หอบดอกไม้มาเต็มท้ายกระบะ
ยกโทษให้ฉันเถอะนะ คนดี
เลิกทำแก้มป่อง - ป่อง
เธอไม่ใช่ปลาทองนะ. .ยาหยี
ยิ้มหน่อยนิด แค่เพียงวินาที
นะจ๊ะคนดี. . .ยื่นนิ้วมาเกี่ยวก้อยกัน
หน้าส่วนตัว
970
