14 มิถุนายน 2552 23:23 น.
แม่จิตร
โอ้แสนเจ็บอนาถทาสความรัก
เราจมปลักหดหู่ไม่รู้หาย
ยิ่งคิดยิ่งทุกข์ท้นทุรนทุราย
จนเวียนว่ายสายน้ำตาที่จาบัลย์
ทุกวันนี้ฉันรู้ซึ้ง
ความคิดถึงคนไกลใจโศกศัลย์
โอ้รักเอ๋ยเคยอยู่เคียงคู่กัน
แม้หลับฝันยังเพ้อหาน้ำตานอง
รู้ไหมว่าฉันคิดถึงเธอมาก
ตั้งแต่วันที่แธอจากฉันหม่นหมอง
มองทางไหนก็อ้างว้างทางที่มอง
บ้างร่ำร้องระบายจนบ่อยครั้ง
ฉันรอคอยเหมือนข้าวรอคอยฝน
รอคอยจนใจเหือดแห้งแล้งความหวัง
เคยเข้มแข็งกลับอ่อนแอไร้พลัง
ใช้ชีวิตที่ยังซังกะตาย
หากว่าเธอได้อ่านบทกลอนนี้
ขอคนดีจงรู้ซึ้งถึงความหมาย
และนี่คือความในใจอยากระบาย
จากผู้ชายคนนี้ที่รักเธอ
1 กุมภาพันธ์ 2552 11:52 น.
แม่จิตร
ภายในตึกดูลึกลับคนนับร้อย
มานั่งคอยเพื่อผ่านการทำแท้ง
บางคนมาครั้งแรกยังคิดระแวง
ขั้นตอนทำอาจรุนแรงจนถึงตาย
สำหรับคนที่มาทำบ่อยบ่อย
คงเป็นเรื่องเล็กน้อยและดูง่าย
บ้างก็ใส่หมวกอำพรางกันอับอาย
มาพร้อมกับแฟนชายคลายกังวล
สำหรับเธอมาเพราะความไม่พร้อม
จึ่งยินยอมเอาเด็กออกคือเหตุผล
ซึ่งตอนนี้ยังเรียนอยู่สู้ดิ้นรน
ไปสู่หนทางข้างหน้าอนาคต
หลังจากนั้นผ่านไปไม่กี่วัน
ที่แห่งนั้นก็ถูกจับไปตามกฎ
พร้อมเด็กสาวมากหน้าน่ารันทด
ขณะเธอชมข่าวสดจากโทรทัศน์
แล้วเหตุการณ์ยิ่งเลวร้ายไปกว่าเก่า
ด้วยเพราะเขามาเลิกร้างไม่ซื่อสัตย์
เหตุเขาคบสาวสวยหวังรวยทางลัด
ซึ่งเห็นแก่ตัวจัดหน้าตัวเมีย
เธอจึ่งคิดย้อนไปในความหลัง
แม้กระทั่งตอนรู้จักและได้เสีย
เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขร่วมคลอเคลีย
ยิ่งคิดยิ่งละเหี่ยใจในบัดดล
แล้วเหตุการณ์ผ่านไปก็หลายปี
กับการมีแฟนใหม่ได้เริ่มต้น
ประสบการณ์ในอดีตยังสอนตน
ให้รู้จักระวังคนที่เข้ามา
แต่โชคดีเธอพบรักครั้งใหม่
เขาจริงใจคอยดูแลและห่วงหา
พร้อมเขานั้นก็ขอเธอวิวาห์
หลังศึกษาดูใจมาเนิ่นนาน
ตั้งแต่นั้นเธอมีสุขทุกวันคืน
ไม่ว่าหลับหรือตื่นเป็นสุขศานติ์
แต่รู้สึกเหงาบ้างหลังแต่งงาน
จึ่งต้องการอยากมีลูกสักหนึ่งคน
และแล้วเธอก็สมหวัง
เมื่อรู้ว่าการตั้งครรภ์ได้เริ่มต้น
จึ่งดูแลเอาใจใส่ใจกายตน
พร้อมสืบค้นการตั้งครรภ์คู่กันไป
และค่ำคืนวันนั้น
เธอนอนฝันว่ามีเด็กยืนร่ำไห้
มาเรียกเธอตรงหน้าบ้านสะท้านใจ
แล้วมาใกล้เห็นเลือดท่วมตัวพลัน
เธอตกใจตื่น
รู้สึกเหมือนมีใครยืนข้างเตียงนั่น
และก็เป็นแบบนี้ทุกคืนวัน
เธอยังฝันถึงเด็กอยู่เรื่อยมา
แม้เธอหมั่นทำบุญอุทิศให้
แต่ก็ไม่ได้ผลจึ่งพึ่งศาสนา
พระแนะนำให้นั่งวิปัสสนา
อาจรู้ว่ามาจากสาเหตุอะไร
จนเธอรู้เบื้องลึกสำนึกผิด
ในชีวิตเคยทำแท้งผิดมากใช่!
เธอยิ่งคิดยิ่งรันทดหดหู่ใจ
น้ำตาไหลขณะนั่งสมาธิ
หลังจากนั้นพระท่านสวดให้พร
แล้วพูดสอนเตือนใจให้สติ
ที่เขามาหาโยมคิดดูซิ
ถึงผลกรรมอุตริที่ทำมา
ที่สำคัญเขานั้นยังน้อยใจ
ที่โยมรักลูกใหม่ให้คุณค่า
ต่างจากเขาถูกทำสิ้นชีวา
ยังไม่ทันลืมตามาดูโลก
เมื่อฟังคำพระท่านจบก็ลากลับ
เธอยอมรับเรื่องเก่าเก่าคลายเศร้าโศก
แต่แล้วเหตุการณ์วิปโยค
เธอโชคร้ายถูกรถชนตอนขับรถ
แต่โชคดีที่เธอรอดปลอดภัย
เพราะหมอได้ผ่าตัดให้โอสถ
แต่ว่าเด็กในครรภ์น่ารันทด
หมอนั้นหมดทางช่วยเหลือให้รอดตาย
เช้ารุ่งขึ้นเธอพบกับสามี
พร้อมข่าวที่ทำให้หัวใจสลาย
ลูกในท้องของเธอต้องวางวาย
เธอร่ำร้องแสนเสียดายทุรายทุรน
หลังจากเธอออกจากโรงพยาบาล
เธอต้องการทำบุญกุศล
อุทิศให้ลูกทั้งสองของตน
ให้หลุดพ้นบาปกรรมโดยเร็วไว
ซึ่งเธอยังรู้สึกสำนึกผิด
จึ่งคิดเขียนประสบการณ์ผ่านเว็บไซต์
ว่าครั้งหนึ่งเคยทำแท้งผิดพลาดไป
หวังเตือนใจวัยรุ่นหมกมุ่นเซ๊กส์
14 พฤศจิกายน 2551 03:41 น.
แม่จิตร
แสนอาลัยสมเด็จพระพี่นางฯ
ผู้สรรค์สร้างแดนดินถิ่นสยาม
พระเปรียบดั่งแสงหนึ่งคือรุ้งงาม
มีแต่ความเมตตาและปรานี
ทรงส่งเสริมการศึกษา,พยาบาล
แม้แต่คนพิการทุกถิ่นที่
สิ้นท่านแล้วบรมมหาจักรี
ปฐพีมืดมนท้นอาลัย
ชีวิตสั้นแต่ความดีสิยืนยง
เสมือนองค์พระพี่นางฯนิรันดร์สมัย
บำบัดทุกข์บำรุงสุขประชาไทย
เปี่ยมหัวใจพระโพธิสัตว์นักพัฒนา
จึ่งทวยราษฎร์ทั่วผองต่างร้องไห้
ระเหยไปเป็นเมฆฝนมากล้นค่า
เพื่อรำลึกความหลังท่านเมตตา
แม้ชาติหน้าขออยู่ใต้พระบารมี
โอมทวยเทพทั่วทั้ง.............โลกสาม
รับเสด็จแสงรุ้งงาม.........ค่าฟ้า
ยังสถานพิมานความ...........วิจิตร
คำอธิษฐานทั่วหล้า..............สุขนั้นนิรันดร์เทอญ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแม่จิตร
หน้าส่วนตัว
1034
