9 กันยายน 2545 00:16 น.
แมวบิน
สายฝนโปรยปรายคล้ายจะบอก
อกใครช้ำชอกหนักหนา
สายฝนหล่นรินดั่งน้ำตา
เหมือนว่าเจ็บช้ำด้วยคำใคร
วอนลมพัดพาสายฝน
ลบรอยหมองหม่นจะได้ไหม
ลบรอยลบรักอาลัย
ลบไปจากใจฉันที
เหน็บหนาวร้าวรอนอ่อนล้า
เกินกว่าใจคนจะพ้นหนี
หนาวฝนทนได้ไม่ไยดี
หนาวเพราะคำคนนี่สิแทบปางตาย
จะลืมแล้วคำรักที่มักบอก
จะลืมคำย้อนยอกที่หลอกไว้
ให้น้ำฝนบนฟ้ากว้างมาล้างใจ
ลบรอยไหม้รอยหมองของตัวเอง
23 สิงหาคม 2545 13:42 น.
แมวบิน
เพราะฉันเป็นคนแบบนี้
ไม่มีดีอะไรซักอย่าง
ซ้ำไม่เคยระแวดระวัง
จึงต้องพังเหมือนอย่างที่เคย
เจ็บไม่จำกี่คำกี่หน
เจ็บเพราะคน คนเดียวอกเอ๋ย
เพื่อนก้อว่าแต่กลับละเลย
สุดจะเอ่ยถ้อยคำใดๆ
สมน้ำหน้าอยากบ้าอยากหวัง
ทุกข์ประดังมันสะใจไหม
เสือกไปรักเค๊าจนหมดใจ
คนอะไรมันโง่จริงๆ
19 สิงหาคม 2545 01:40 น.
แมวบิน
คิดถึงเจ้าหญิงของฉัน
ป่านนี้จะหลับฝันถึงไหน
ข้ามฟ้าภูผาแสนไกล
ส่งใจฝากฝันถึงเธอ
ในฝันของฉันคืนนี้
ยังมีเจ้าหญิงอยู่เสมอ
แล้วฝันถึงฉันบ้างไหมเออ
หรือฉันละเมอเพ้อไปอยู่ฝ่ายเดียว
19 สิงหาคม 2545 01:21 น.
แมวบิน
สวยเอย งามเจ้าเอย สุดจะเอ่ย พร่ำรำพัน
หมู่ไม้ นานาพันธุ์ ใครเสกสรร ปั้นแต่งเติม
หอมเอย กลิ่นเจ้าเอย ลมรำเพย พัดให้เคลิ้ม
ดอกกระถิน มินตราเติม เพิ่มสีสวย ด้วยสีสัน
หมู่เอย หมู่ภมร คงบินว่อน ตามใจฝัน
ข้ามฟ้า พนาวัลย์ เพื่อฝากฝัน ดอกกระถิน
มินเอ๋ย เจ้ามินตรา ทั่วพฤกษา พนาสินธุ์
จะกู่ก้อง ให้ได้ยิน ดอกกระถิน กลิ่นจับใจ
18 สิงหาคม 2545 20:02 น.
แมวบิน
อยู่อย่างไร้หัวใจ
สิ่งที่ทำไปดูไร้ค่า
เสียทั้งใจเสียน้ำตา
ที่ผ่านมาเป็นเพียงฝันไป
หลับฝันเพียงชั่วคืน
ลืมตาตื่นแทบทนไม่ไหว
ใครคนหนึ่งซึ่งอยู่แสนไกล
ทำให้ใจเจ็บปวดเหลือเกิน
หน้าส่วนตัว
680
