รักเธอนั้นที่เห็นเป็นแบบไหน ว่างเว้นไกลเกินใจจะมองหา ใกล้เพียงใดเหมือนใจไกลลิบตา ช่างเหว่หว้าวูบมาแล้วจากกัน รักฉันนั้นไม่ต้องมีการมองเห็น ใจยังเป็น คงเต้นไม่เปลี่ยนผัน แต่มันเริ่มอ้างว้างไม่ว่างวัน เธอและฉันเรานั้นเริ่มห่างลา เวลานั้นพรากฉันไปจากเธอ ตอนฉันเพ้อ ไร้เธอแม้มองหา ยามฉันเศร้า ไร้เธอมาเยียวยา เพราะเราว่างต่างเวลาจึงล้าใจ เมื่อเราต่างต้องการต่างบางสิ่ง เมื่อความจิงเราต้องการเส้นทางใหม่ จะดื้อดึงฝืนกันรั้งเยื่อใย ไม่ก็ใครต้องปวดใจเพราะไร้ทาง.. ..