12 กุมภาพันธ์ 2551 11:24 น.
แมวคราว
แต่นแล่นแตรนแล่นแตรนแคนหนูเป่า
ค่อยคลายเหงาหัวใจไหมน้าจ๋า
ที่ราบสูงเมืองสุรินทร์ถิ่นจากมา
กับคุณอาของหนูผู้พิการ
สองชีวิตริมทางข้างสยาม
ยังรอความเมตตาจิตคิดสงสาร
เอ็นดูหนูเถิดหนอเร่ขอทาน
ค่าอาหารพอมื้อซื้อหยูกยา
แต่นแล่นแตรนแคนหวานหนูขานขับ
เท้าขยับตัวเอียงไร้เดียงสา
สองตายายจนยากที่จากมา
ยังคอยท่าอาและหนูอยู่สุรินทร์
เกิดมาจนแสนจนทนทุกข์ยาก
ท้องกับปากหิวอยู่มิรู้สิ้น
ไม่อยากขอก็ต้องขอพอได้กิน
ช่วยหลั่งรินน้ำใจให้เงินตรา
วันอาทิตย์คืนสุรินทร์ถิ่นกำเนิด
โรงเรียนเปิดกลับไปไม่รอท่า
รอถึงวันศุกร์ก่อนจึงย้อนมา
กล่อมคุณน้าคนสวยด้วยเสียงแคน
แต่นแล่นแตรนแล่นแตรนแคนหนูเป่า
คละคลอเคล้าคู่เคียงเสียงรถแล่น
ขอบคุณทุกน้ำใจในเมืองแมน
หนูน้อยยืนเป่าแคนทดแทนคุณ.
7 กุมภาพันธ์ 2551 09:18 น.
แมวคราว
เมื่อตาพบสบตาประสาเหี้ย
แลบลิ้นเลียทักทายมุ่งหมายมั่น
กระโดดกอดกันกลมผสมพันธุ์
ถึงกลางวันแสกแสกมิแปลกใด
เหี้ยต่อเหี้ยรักกันมันไม่ผิด
มันก็สรรพชีวิตอย่าสงสัย
คนหรอกหนาว่ามันแสนจัญไร
เข้าบ้านใครย่อยยับอัปมงคล
น่าสงสารเหล่าเหี้ยพลอยเสียชื่อ
คำคนลือเหยียบขยี้เสียปี้ป่น
เป็นคำด่าว่าเหี้ยให้เสียคน
แปลกพิกลแสนอาภัพอัปมาลย์
ถึงน่าเกลียดน่ากลัวเรียกตัวเหี้ย
ไม่ชอบเลียแข้งขาน่าสงสาร
อายส่ำสัตว์บ้างหนาอย่าประจาน
ถึงเลื้อยคลานแต่ใจไม่เลื้อยตาม
ช่างน่ารักนักหนาประสาเหี้ย
ไม่เปลี่ยนผัวเปลี่ยนเมียมีสองสาม
วิสัยสัตว์ดอกหนาอย่าหาความ
เป็นภาพงามก่อนหน้า..วาเลนไทน์.
(เปลี่ยนบรรยากาศกันบ้างนะครับ...นี่คือความรักอีกรูปแบบหนึ่ง)
หน้าส่วนตัว
1069
