25 กันยายน 2550 16:46 น.
แมวคราว
แน่ะ..ดูก่อนวิญญูผู้ประเสริฐ
ฟังเราเถิดนะท่านคำขานไข
หากอ่านแล้วเกิดรำคาญจงผ่านไป
ไม่อยากให้ขุ่นเคืองเปลืองเวลา
ว่าโลกเราวันนี้มีแต่แล้ง
นับวันแห้งเหี่ยวหนักไร้ภักษา
ความอุดมสมบูรณ์ดีที่มีมา
ล้วนลวงตาเพียงบางแห่งขัดแย้งกัน
มีช่องว่างห่างหายหลายพันโยชน์
ขอได้โปรดตระหนักไว้ในใจมั่น
มีทั้งรวยเหลือลากยากจนครัน
ช่วยแบ่งปันลดช่องว่างบ้างเป็นไร
ที่กินมากหมูเนื้อเหลือบานเบอะ
ขอร้องเถอะช่วยเคลียร์กันเสียใหม่
กินพออิ่มใช้พอดีมีน้ำใจ
ประหยัดน้ำประหยัดไฟให้บ้านเมือง
หากพออยู่พอกินสิ้นทุกสิ่ง
เลิกกินขว้างกินทิ้งก็หมดเรื่อง
สงสารคนเขาไม่มีที่ฝืดเคือง
เลิกเปล่าเปลืองพลังงานผลาญแผ่นดิน
เลิกอวดรวยอวดร่ำทำท่าหยิ่ง
ใช้เงินซื้อทุกสิ่งไปเสียสิ้น
พ่อกูรวยแม่กูใหญ่เคยได้ยิน
แต่ต่างกินเหงื่อข้าวจากชาวนา
รีบช่วยตัวช่วยรัฐประหยัดเถิด
หากยังหวังผลเลิศภายภาคหน้า
เลิกกินทิ้งกินขว้างอย่างเคยมา
ซับน้ำตาคนอดหมดระทม
เอาช้อนกวาดจานข้าวจนขาววับ
น้อมคำนับชาวนาด้วยจึงสวยสม
ขอบคุณทุกสรรพสิ่งยิ่งน่าชม
ที่สร้างสมธัญญาหารแต่นานมา
สำนึกดีสังคมดีมีความคิด
ใช่นำเรื่องดัดจริตมามุสา
ประหยัดกินประหยัดใช้ไว้ถึงครา
เพื่ออนาคตลูกหลานในบั้นปลาย
ทรัพยากรดีได้มีใช้
สงวนไว้เถิดหนาอย่ามักง่าย
ฝืนคำข้าวอีกช้อนหนึ่งไม่ถึงตาย
คราวหลังอย่ามักง่าย..ตักมาเกิน..(นะน้องนะ)
19 กย.255
20 กันยายน 2550 10:29 น.
แมวคราว
เขียนถึงเพื่อนคนหนึ่ง...คิดถึงว่ะ
มึงเป็นไงบ้างนะกูอยากเห็น
ตั้งแต่มึงสอนให้เล่นไพ่เป็น
พ้นลำเค็ญว่างเมื่อไรใช้หากิน
ถึงหน้าบอลติดปลายน่วมอ่วมนิดหน่อย
กูไม่ค่อยอยากรองต่อก่อหนี้สิน
เฮียโต๊ะบอลสอนเด็กตามเช็คบิล
เหงื่อไหลรินแลกเงินบาทเกินคาดเดา
กูวางมือทุกอย่างทางนรก
เรื่องเตะตีต่อยชกมันโฉดเขลา
พ้นวัยรุ่นบุญล้นคนอย่างเรา
นึกเรื่องเก่าขึ้นมามันน่าอาย
เคยอกหักดังผึงได้มึงปลอบ
เมาจนหมอบมึงลากมาอย่างว่าง่าย
เที่ยวขอโทษขอโพยเพื่อนโวยวาย
มึงเดือดร้อนแทบตายที่กูเมา
กูกรีดเลือดเชือดแขนแสนอนาถ
มึงก็ปราดเข้าด่าว่าผีเข้า
คอยลูบหลังลูบไหล่ใครไม่เอา
มึงนั่งเฝ้าจนเช้ากูซึ้งใจ
ยามอับจนหม่นหมองขอร้องเพื่อน
นาฬิกาหนึ่งเรือนมึงถอดให้
ไปแปะโป้งก่อนหนาอย่าช้าใย
ค่อยไถ่ให้วันหน้าไม่ว่ากัน
ได้ทำงานเป็นผู้คนไม่จนจิต
ด้วยมีมิตรอย่างมึงเป็นมิ่งขวัญ
และมีมึงเพื่อนรักช่วยผลักดัน
เราต่างผ่านคืนวันที่ดีร้าย
มาวันนี้หดหู่กูเขียนถาม
เฝ้าติดตามเพื่อนกูไปอยู่ไหน
กี่ปีเดือนแล้วหนาที่ลาไกล
จงรู้ไว้..กูรักมึง..คิดถึงจัง..(ว่ะ)
คิดถึงเพื่อนเสมอนะ..อยากไล่เตะกันเหมือนเดิม...
19 กันยายน 2550 10:30 น.
แมวคราว
ไอย๊ะ...
สูจะเต้นจ้ำบ๊ะหรือไปไหน?
แต่งตัวเปิดโค้งเว้าไม่เข้าใจ
ลูกหลานใครกันหว่ามันน่าตี
อ้อร้อ..
หรือสูรอพวกโรคจิตคึกผิดที่
ใส่เสื้อรัดเต้าเต่งเบ่งบานดี
เพิ่มคดีข่มขืนเที่ยวยืนโชว์
สาวเหอ..
ของของเธออย่าเที่ยวเผยเลยพุดโถ
ถึงน่าแลแต่ก็ขอเซย์โน
อย่าทำโก้ด้วยเรื่องเปลืองเนื้อตัว
หลบบ้านหวา.....
เปลี่ยนเสื้อผ้าเสียใหม่ไปทูนหัว
สัตว์สังคมจ้องล่ามันน่ากลัว
ไม่รู้ใครดีชั่วระวังตน
หวังดี...
ถึงเสียงนี้อาจเบาไปไม่ได้ผล
หากมีใครฟังบ้างแค่บางคน
ลุงอยากพ้นคดีเก่า..เฒ่าหัวงู...
(แบบว่ากลอนพาไปครับ..หาใช่ตัวกระผมเองไม่..อิๆ
รีบแก้ตัวก่อนเลย...มีพิรุธๆเนาะ...)
คำแปล...ไอยะ...คำอุทานอย่างคำว่าอุบ๊ะ...
สาวเหอ..สาวเอ๋ย..
อ้อร้อ....กระแดะหรือแก่แดดทำท่าทางระรี้ระริก
หลบบ้านหวา....กลับบ้านดีกว่า..
14 กันยายน 2550 09:11 น.
แมวคราว
เขียนถึงเธอคนดี..พี่ขอโทษ
ที่ผ่านมาอย่าโกรธเลยได้ไหม
ทุกสิ่งผิดคิดทำจำใส่ใจ
และจะไม่หวนทำซ้ำอีกเลย
เห็นน้ำตาของน้องยามร้องไห้
พี่ปวดใจนักหนาแก้วตาเอ๋ย
ไม่ร่าเริงล้อเล่นเหมือนเช่นเคย
หัวใจเอยแทบสลายพ่ายน้ำตา
อภัยเถิดคนดีที่พลั้งผิด
อย่าได้คิดหลบลี้หลีกหนีหน้า
พร้อมยอมให้โฉมยงลงอาญา
จะต่อว่าอย่างไรไม่หนีเลย
เช็ดน้ำตาเถิดน้องอย่าร้องไห้
พี่ผิดไปสำนึกแล้วนางแก้วเอ๋ย
นับจากนี้ต่อไปใคร่ชดเชย
ไม่ละเลยเจ้าจอมขวัญ..ขอสัญญา..
หน้าส่วนตัว
2071
