27 กรกฎาคม 2550 11:13 น.
แมวคราว
เจ้าหมาแก่เกลอเก่าชื่อเจ้ากี้
อายุผ่านหลายปีวัยหมาเฒ่า
ได้พบกันวันแรกแปลกไม่เบา
แม่บ้านเอาใส่ลังนั่งตาปรอย
เป็นหมาแก่ใต้คอนโดโถเจ้ากี้
ป่วยเหลือที่เมื่อมองมาตาละห้อย
เหมือนเจียมตัวเจียมใจใช่สำออย
เฝ้ารอคอยแม้เศษแห่งเมตตา
เป็นขี้เรื้อนทั่วกายาน่าสงสาร
ได้แม่บ้านผู้อารีที่รักหมา
เฝ้าอาทรเหมือนลูกป้อนหยูกยา
ค่อยแข็งกล้าขนเริ่มงอกออกเต็มตัว
เคยแวะเวียนเยี่ยมกี้หมาขี้โรค
ค่อยคลายโศกเอิบอิ่มชวนยิ้มหัว
ตาดำๆจับฝ้าเหมือนพร่ามัว
ตามลำตัวมีขนขาวปนดำ
ซื้อโครงไก่ให้กี้ยามมีทรัพย์
ตาดำขลับมองมาดูน่าขำ
เหมือนคำตอบขอบคุณเคยหนุนนำ
กี้จดจำได้ทุกครั้งยังวิ่งตาม
ทุกเช้าเดินไปทำงานเมื่อผ่านกี้
มันวิ่งรี่เหมือนร้องอย่ามองข้าม
เดินมาส่งทุกคราตาวาววาม
เป็นความงามเร้นลับหมากับคน
ถึงเป็นหมาแต่เจ้ากี้มีความคิด
รู้ผูกมิตรผูกใจไปทุกหน
กตัญญูรู้คุณเป็นบุญตน
ไม่ปะปนอกุศลจิตจนนิดเดียว
หากคนยิ้มให้กันบ้างอย่างเจ้ากี้
เติมไมตรีผูกสัมพันธ์หมั่นแลเหลียว
ร่วมกันสานสังคมให้กลมเกลียว
โลกบูดเบี้ยวคงน่าอยู่..และดูดี..(เนาะ)
10 กรกฎาคม 2550 09:49 น.
แมวคราว
ตามรอยบาทศาสดาพาพบสุข
เดินห่างทุกข์ด้วยเหตุธรรมนำสังขาร
ช่วยขัดเกลากิเลสหนามาช้านาน
ล่วงวันวารได้ยึดหลักพิงพักใจ
ที่เส้นผมบังภูเขามัวเมาหนัก
โลภโกรธรักจักทำใจอย่างไรได้
สุดแต่ตัวตัณหาชักพาไป
เที่ยววิ่งไล่อารมณ์อยู่ไม่รู้พอ
กำหนดรู้ลมหายใจไม่วอกแวก
ขับจิตแปลกดับไปใจจดจ่อ
สมาธิสติตั้งไม่รั้งรอ
ตัดย่อท้อกายใจน้อมพร้อมฝึกตน
กินมื้อเดียวต่อวันมั่นศีลแปด
กิเลสแผดเกือบวุ่นวายเสียหลายหน
จิตกุศลดลจิตตกเลิกวกวน
จึงผ่านพ้นห้าวันได้ไปด้วยดี
วัดสุนันทวรารามนามพิสุทธิ์
ร่มเย็นดุจธาราใสไม่หมองศรี
เจ้าอาวาสศิษย์หลวงปู่ชาท่านปราณี
มิตสุโอะคเวสโกนี้มีที่มา
ชาติญี่ปุ่นหัวใจไทยใสสะอาด
ทำนุศาสน์จรัสแสงจิตแรงกล้า
เพียรจงกรมสมาธิวิปัสสนา
ธรรมปฏิบัติสายวัดป่ามาเนิ่นนาน
วัดอยู่เขินเนินเขาลำเนาป่า
ร่มเย็นแรงศรัทธามหาศาล
สิบนิ้วน้อมศิโรราบก้มกราบกราน
ได้ธรรมะเป็นทานช่วยต่อบุญ
ตั้งใจกลับมาใหม่ในวันหน้า
ขอบุญญาพระพุทธองค์ทรงเกื้อหนุน
เกิดชาติหน้าฉันท์ใดได้การุญ
ได้พึ่งร่มพระพุทธคุณเย็นนิรันดร์.
(โครงการอบรมพุทธธรรม..วัดสุนันทวราราม
วันที่ 25 มิย.50 - 29 มิย. 50
ขออนุโมทนาในความตั้งใจดีของท่านที่ไปร่วมปฏิบัติธรรมครั้งนี้ด้วย.)
หน้าส่วนตัว
1160
