27 พฤศจิกายน 2549 14:20 น.
แมวคราว
กลางเปลวแดดแผดเผาอย่างเร่าร้อน
มือจับฆ้อนคงมั่นไม่หวั่นไหว
เป็นคนงานก่อสร้างช่างเหนื่อยใจ
น้ำเหงื่อไหลทุกยามแลกน้ำเงิน
จบปอสี่มีนาแต่ว่าเช่า
ทั้งหนักเบาสู้งานมานานเนิ่น
ยามหน้านากลับบ้านทำงานเพลิน
เสร็จนาเดินทางมุ่งเข้ากรุงไกร
มือวางเคียวจับฆ้อนเหมือนก่อนเก่า
แดดที่เผาร้อนรนแทบป่นไหม้
ซื้อส้มตำกับข้าวเหนียวเคี้ยวกลืนไป
ใช่ข้าวใครไหนเล่าหนอชาวนา
ข้าวหยิบมือซื้อมาถึงห้าบาท
นึกอนาถนี่กระไรใจแปร่งปร่า
ขายข้าวเปลือกเขากลับลดกดราคา
หยาดน้ำตาปนเม็ดข้าวทุกคราวกิน
ใครเคยคิดบ้างไหมในความต่าง
คนก่อสร้างซื้อข้าวแพงเรี่ยวแรงสิ้น
ชาวนาจนลงทุกวันมันชาชิน
ข้าวที่กินอยู่ทุกเมื่อ..เหงื่อตัวเอง.
กลางเปลวแดดแผดเผาอย่างเร่าร้อน
มือวางค้อนมาจับเคียวเกี่ยวรีบเร่ง
วัฏจักรความแร้นแค้นแสนวังเวง
ยังบรรเลงกล่อมทุ่งนาและป่าปูน..
23 พฤศจิกายน 2549 11:44 น.
แมวคราว
รักอักษรกลอนกานท์งานหนังสือ
จึงสานสื่อสืบสร้างอย่างใจฝัน
จะเป็นหนึ่งหรือไม่..ใช่สำคัญ
คู่ประชันคือสำนึกฝึกตัวเอง
เพียรกลั่นถ้อยร้อยกรองทำนองเสนาะ
แม้นไพเราะจับใจใช่อวดเก่ง
รับติชมสมอ้างอย่างนักเลง
ไม่เคยเกรงสำคัญเห็นว่าเป็นครู
สวมวิญญาณนักกลอนใช่นอนเปล่า
หมั่นบอกเล่ากลอนกานท์ให้ผ่านหู
นามแมวคราวแม้นเห็นจงเอ็นดู
ใช่ลบหลู่นามปากกาอาจารย์ใด
แค่แมวหนึ่งซึ่งเดินอย่างเพลินเพลิด
และทูนเทิดรักภาษายิ่งกว่าไหน
ชอบสรวลเสเฮฮาทุกคราไป
และซึ้งใจเพื่อนรักเหล่านักกลอน
มาเถิดเพื่อนร่วมสร้างเส้นทางฝัน
มากรองกลั่นใจรักสู่อักษร
ร่วมแรงกันมั่นหมายอย่าคลายคลอน
สื่อสุนทรสืบสร้างทางกวี.
21 พฤศจิกายน 2549 12:45 น.
แมวคราว
บนผืนฟ้าจันทร์เพ็ญเด่นอร่าม
บนผืนน้ำกระทงน้อยลอยเป็นสาย
บนฝั่งคลองคนคลอเคียงอยู่เรียงราย
ต่างมุ่งหมายรอคอยลอยกระทง
ในห้วงฟ้าดารารายประกายส่อง
ในน้ำนองแสงเทียนเหลืองเรื่อเรืองส่ง
ในหลืบมืดริมน้ำยามค่ำลง
สองร่างคงถือกิ่งไม้อยู่ชายคลอง
เขี่ยกระทงใบน้อยที่ลอยใกล้
หวังเก็บได้เหรียญอันเล็กเด็กทั้งสอง
พระจันทร์จ้าตาประกายมิหมายมอง
แค่ปากท้องอิ่มได้ไปอีกวัน
จันทร์เจ้าเอ๋ยข้าขอแสงแรงอีกหน่อย
กระทงลอยมาอีกใบใช่ไหมนั่น
น้องเอื้อมเขี่ยพี่ผวาคว้าตามพลัน
สองชีวัน..ละลิ่วลับกับกระทง....
21 พฤศจิกายน 2549 09:51 น.
แมวคราว
หายไปไหนเสียเล่าโอ้เจ้ามืด
คนใจจืดจับเจ้าเอาไปไหน
ยินใครเขาเล่าว่าเจ้าลาไกล
ขึ้นรถไปกลางแดดเปรี้ยงเมื่อเที่ยงวัน
ก่อนเจ้าเคยวิ่งเล่นทั้งเย็นเช้า
เคยคลุกข้าวแบ่งให้ใจสุขสันต์
จะเป็นหมาหรือใดไม่สำคัญ
หนึ่งชีวันมีค่ามากกว่าเมิน
ก่อนมืดเคยหวาดกลัวยามยั่วเย้า
พอนานเข้าเจ้าขนสวยเลิกขวยเขิน
กระดิกหางย่างตามทุกยามเดิน
ได้เพลิดเพลินลูบเล่นเป็นเพื่อนกัน
ตัวดำมืดขนเกรียนเหมือนเพียรตัด
แววซื่อสัตย์เจิดจ้าสองตานั่น
เจ้าดำปลอดขาวเดียวตรงเขี้ยวฟัน
เป็นหมาพันธุ์ทางไทยไร้ราคา
บางคราคนคึกคะนองลองไล่เตะ
ทำอะเอะด้วยเห็นเจ้าเป็นหมา
มืดสั่นกลัวลนลานซมซานมา
หวังเมตตาจากใครเล่าเจ้าหมาจร
มาวันนี้ไร้เงาของเจ้ามืด
คนใจจืดจับไปไหนให้สังหรณ์
หรือไปตุ๋นเครื่องยาแสนอาวรณ์
คงม้วยมรณ์ด้วยคนเถือแล่เนื้อกิน
เจ้าดำปลอดตลอดตัวจนหัวหาง
จึงวายวางชีพให้คนใจหิน
เจ้าหลั่งเลือดส่วนข้าน้ำตาริน
สนองลิ้นปรนกิเลสสังเวชใจ
ถึงกายดับลับเลือนเจ้าเพื่อนยาก
เจ้ายังฝากทั้งชื่อและซื่อใส
ไปดีเถิดหมาจรอย่าร้อนใจ
เกิดชาติใดจงหลีกพ้น..คนใจทราม..
20 พฤศจิกายน 2549 12:02 น.
แมวคราว
เมื่อก้าวล้มลงไปในครั้งหนึ่ง
คงรู้ซึ้งแก่ใจในความหมาย
หากมัวนั่งจับเจ่าคงเปล่าดาย
ซังกะตายอยู่อย่างนั้นชั่ววันคืน
จักรอมือใครเล่าให้เขาฉุด
เมื่อเธอหยุดตนไว้ใครอาจฝืน
หากตัวเองอ่อนแอแม้แรงยืน
ร้อยมือยื่นหมายช่วยก็ป่วยการ
หากคราใดล้มลงก็จงลุก
รีบปลอบปลุกวิญญาอย่างกล้าหาญ
สรรพชีวิตดำรงได้อีกไม่นาน
นาทีผ่านล้วนมีค่าน่าเสียดาย
ขังตัวเองอยู่ใยในห้องมืด
ดูชาชืดซึ่งชีวาน่าใจหาย
จะเศร้าโศกโศกากว่าวันตาย
หรือขวนขวายสู้ชีวิตลองคิดดู
กล้ายอมรับกับทุกอย่างในทางถูก
จงฝังปลูกศรีศักดิ์แห่งนักสู้
เคยหกล้มก็ให้เห็นว่าเป็นครู
เปิดประตูออกมาหาความจริง
เห็นท้องฟ้านั่นไหมยังใสสด
โลกงามงดรอรับสรรพสิ่ง
ลมยังโบกโยกไม้ไหวเอนอิง
เก่าปลิดทิ้งเพื่อใบใหม่ได้ผลิบาน
นกยังร้องเริงร่าเหมือนคราก่อน
ผีเสื้อว่อนเวียนผกาหาน้ำหวาน
ปลายังคงแหวกว่ายในสายธาร
ปรากฎการณ์ทุกอย่างยังเหมือนเดิม
ถือความหวังกำลังใจไล่ความเหงา
อย่าขลาดเขลาจงสู้ศึกอย่างฮึกเหิม
ประสบการณ์เป็นแรงคอยแต่งเติม
จะยิ่งเพิ่มความแกร่งแห่งใจตน
เพชรมีค่ากว่าถ่านหลายล้านเท่า
ต่างผ่านเผาร้อนไหม้ให้ฉงน
กว่าเป็นเพชรเม็ดสวยด้วยอดทน
ถ่านปี้ป่นพ่ายร้อนด้วยอ่อนแอ
เช็ดน้ำตาสูดหายใจให้เต็มปอด
อย่าอิดออดลุกขึ้นมาหาทางแก้
แม้นไม่ช่วยตนเล่าใครเขาแล
จะยอมแพ้กลางทางได้อย่างไร
ลุกขึ้นเถิดเพชรกล้าหาทางออก
ฟ้าเบื้องนอกยังกระจ่างสว่างใส
เติมตัวเองด้วยหวังกำลังใจ
ก้าวออกไปข้างหน้า..อย่าหวั่นกลัว..
....กำลังใจแด่เพื่อนที่ลังท้อแท้ทุกคนครับ...สู้นะ....
หน้าส่วนตัว
1171
