24 เมษายน 2550 14:18 น.
แมวคราว
อย่ารำคาญกันเลย..นะคนดี
กว่าจะถึงวันที่..ลงเอยได้
เราต่างต้องฟันฝ่ามาเท่าไร
ใจต่อใจเรียกร้องต่างต้องการ
ถึงเป็นฉันวันนี้ที่แสนทึ่ม
ไม่เคยลืมแรกรักสมัครสมาน
หวังเยื่อใยไมตรีที่ยืนนาน
ร่วมกันสานล้อมรั้วครอบครัวเรา
อาจขัดหูขัดตาประสาฉัน
บางทีรั้นดึงดื้อหรืองี่เง่า
บางครั้งเบื่อหรือบ่นอดทนเอา
หวังแนบเนาเคียงคู่อยู่กับเธอ
ได้โปรดเถิดคนดี..สุดที่รัก..
โปรดอย่าผลักไสฉันวันพลั้งเผลอ
อย่าเฉยชาพาใจให้ละเมอ
ฉันคงเก้อเก้งก้างยามห่างไกล
ด้วยรักเธอ..คนดีอย่างที่สุด
เยี่ยงมนุษย์คนหนึ่งพึงรักได้
ที่สุดแล้ว..ฉันคนนี้มีแต่ใจ
และมอบให้เธอหมดแล้วนะแก้วตา
อย่ารำคาญ..กันเลยนะคนดี
เธอทำให้ชีวิตนี้..แสนมีค่า
โปรดอยู่เคียงข้างฉันมั่นอุรา
วิงวอนมา..เป็นกลอนเศร้า..เหงาหัวใจ..
23 เมษายน 2550 15:40 น.
แมวคราว
เพียงกระซิบเพลงหวานผ่านริมหู
เพิ่งได้รู้ว่าเพลงซ้ำน่าขำไหม?
ในอดีตวันวานที่ผ่านไป
เคยมีใครคนหนึ่งซึ้งกับเธอ
ได้แต่อึ้งกิมกี่มาทีหลัง
เพลงยังฝังในใจให้เขินเก้อ
แอบอุทานว่า.อ้าว..ราวละเมอ
ไม่อยากเจอเหตุการณ์รานหัวใจ
ขับรถผ่านร้านนั้นเมื่อวันก่อน
เธอก็ย้อนความหลังยังจำได้
ร้านที่เรามาด้วยกันตอนนั้นไง
แปลบข้างในเธอจำผิดคิดว่าเรา
เพลงก็ซ้ำ..ที่ก็ซ้ำ..ช้ำเหลือที่
ก็ฉันอยู่ตรงนี้นี่ไงเล่า
ตาของเธอยังเห็นเป็นรูปเงา
ภาพรักเก่ายังสะกิดคอยติดตาม
หยุดกระซิบเพลงหวานผ่านริมหู
น้ำตาพรูลึกล้ำด้วยคำถาม
หากความรักหนหลังยังแสนงาม
ขออย่าห้าม..ฉันน้อยใจ..ได้ไหมเธอ...
19 เมษายน 2550 15:03 น.
แมวคราว
สูงสุดสุ่สามัญกระนั้นหรือ
เคยแย่งยื้อยุดกันพลันห่างหาย
นานไปนิดผิดพลาดตลาดวาย
แสนเสียดายวันก่อนไม่ย้อนคืน
เคยเป็นหนุ่มรูปงามกล้ามฟิตปั๋ง
ล้นกำลังฉกรรจ์ฉกาจไม่อาจฝืน
ทั้งเขี้ยวเล็บน่ากลัวเป็นตัวยืน
ทุกวันคืนคิวล้นสาววนเวียน
ควงคนนี้สีคนนั้นฟันแล้วทิ้ง
ผ่านผู้หญิงดาษดื่นจนคลื่นเหียน
จ้องแต่เสพกามาแทบอาเจียน
มักว่ายเวียนแต่เรื่องเซ็กซ์ชอบเด็กแนว
ด้วยเล่นตัวว่าหล่อพี่พอได้
สาววุ่นวายไหวหวั่นกันเป็นแถว
ตามจีบทิ้งจีบขว้างอย่างกะแมว
สมใจแล้วแล้วไปไม่ผันแล
มองเพื่อนๆเข้าหอหัวร่อร่า
สงสัยเอ็งใกล้บ้าเสียเป็นแน่
แต่งงานกันไปทำไมไม่เห็นแคร์
ตูไม่อยากมีแม่เพิ่มอีกคน
ถึงครองตนคนเดียวไม่เปลี่ยวเปล่า
เที่ยวกินเหล้าเคล้านารีไม่มีหม่น
หิ้วกานดาหน้าใสวัยเซ็กซ์ซน
เป็นสุขล้นหัวใจไปวันวัน
มารู้สึกอีกครากว่าห้าสิบ
กำลังริบหรี่ลานสังขารสั่น
ลุกก็โอยนั่งก็โอยร่วงโรยพลัน
นึกถึงวันวัยหนุ่มแล้วกลุ้มใจ
ถุงใต้ตายานหย่อนก่อนกำหนด
เพราะหมั่นซดเสพสุราหายั้งไม่
เหนียงใต้คอหย่อนคล้อยห้อยลงไป
กระแอมกระไอด้วยบุหรี่ที่สูบนาน
ผมบนหัวเริ่มหงอกบอกวัยแก่
ไม่เที่ยงแท้แป้ป้อหนอสังขาร
แม้นกเขาตัวนั้นเคยขันนาน
ออกอาการคอพับเหมือนหลับใน
สุงสุดสู่สามัญกระนั้นหรือ
เฒ่าวัยดึกครางฮืออย่างหม่นไหม้
อ่านคอลัมน์ลุงหนวดแล้วปวดใจ
อยากมีใครมาดูแล..ก่อนแก่ตาย.
5 เมษายน 2550 17:46 น.
แมวคราว
เดือนห้าคราแล้งร้อน ลมแรง
ดาษดื่นหมื่นมดแดง เกลื่อนห้อม
มะม่วงทุกพวงแฝง จับจ้อง
ยามสุกรุกรุมล้อม กัดทึ้ง ไพรี
แสนสงสารเจ้ามดแดงแฝงมะม่วง
น่าเป็นห่วงอกใจกระไรหนา
คงเคยอยู่แต่ไหนแต่ไรมา
ทึกทักว่าผลที่เห็นเป็นของตัว
ใครจะมาใครจะไปเที่ยวไล่กัด
คอยฮึดฮัดขับไล่เขาไปทั่ว
เพราะหวงก้างหวงของต้องหมองมัว
ไม่นึกกลัวถูกขยี้จนบี้แบน
เพราะมะม่วงต้นนี้มีเจ้าของ
เฝ้าประคองฟูมฟักด้วยรักแสน
ทั้งรดน้ำพรวนดินให้ไม่ขาดแคลน
เจ้าคิดแค้นเรื่องไรให้บอกที
เออนี่แน่ะ.มดแดงแฝงมะม่วง
หากก้าวล่วงข้าเมื่อไรไม่ควรที่
อย่าตัดพ้อต่อว่าไม่ปราณี
อาจขยี้แหลกสลายตายคามือ
หลบไปเถิดไปให้พ้นต้นมะม่วง
คอยตามหวงตามกีดกันมันถูกหรือ
ผลมะม่วงสุกเหลืองหอมเลื่องลือ
เจ้าของคือ...ตัวข้า...อย่าจองเวร..
16 มีนาคม 2550 16:01 น.
แมวคราว
โค่นต้นไม้ขวางถนนแล้วปล้นฆ่า
ปลิดชีวาล้มตายทั้งชายหญิง
โรยเรือใบก่อนซ้ำกระหน่ำยิง
กี่ศพกลิ้งตายเกลื่อนริมเถื่อนทาง
แม่กอดลูกร้องขอต่อชีวิต
ไม่ปราณีสักเพียงนิดจิตผีสาง
รู้แต่ฆ่ากันให้ตายชีพวายวาง
คุ้มค่าจ้างจากซาตานมารสังคม
ไม่สำนึกทั้งสิ้นแผ่นดินเกิด
ถือกำเนิดจากขุมไหนไม่รู้สม
แผ่นดินใต้ไร้สุขทุกข์ระทม
กี่ศพล้มกลายเป็นเหยื่อเพื่อสังเวย
ยกสิบนิ้วน้อมประณตท่องบทสวด
วอนปู่ทวดวัดช้างไห้ถิ่นใต้เอ๋ย
ขอให้ไทยอย่าฆ่าไทยต่อไปเลย
อย่าละเลยวิถีพุทธหยุดก่อกรรม
ต่างหน่อเนื้อเชื้อชาติศาสนา
ใช่เป็นข้อเข่นฆ่าหรือยีย่ำ
ล้างคราบสัตว์เดรัจฉานใจด้านดำ
ให้น้อมนำแต่ความดีมีน้ำใจ
ขอพุทธคริสต์อิสลามทั้งสามศาสน์
จงรักชาติชาติศาสนาถิ่นอาศัย
ไม่แยกกลุ่มแยกเหล่าเขาหรือใคร
รวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทยให้ยืนยง.
โค่นต้นไม้ขวางถนนแล้วปล้นฆ่า
ทุกวิญญาณ์ขอผลบุญนำหนุนส่ง
แผ่นดินใต้ของพวกเราทุกเผ่าพงศ์
ยังดำรงหากเรารักสามัคคี
จะกดดันฉันท์ใดไม่ทิ้งถิ่น
รักแผ่นดินตราบชีพวายตายเป็นผี
ใครคิดแยกแผ่นดินใต้หมายลองดี
มาย่ำยีแผ่นดินกู...สู้ยิบตา..
หน้าส่วนตัว
1336
