6 พฤศจิกายน 2551 14:47 น.
แมวคราว
กัดแตงโมเต็มคำรสฉ่ำหวาน
ยิ้มหน้าบานเขี้ยวน้ำแตงแดงสดใส
นั่งแกว่งขาเรี่ยผิวน้ำยามสุขใจ
วิ่งแล่นไล่ปุยนุ่นปลิวลิ่วตามลม
ล้มตัวนอนแผ่หราบนหญ้าเขียว
ยิ้มคนเดียวมองหมู่เมฆแล้วเสกสม
กระต่ายขาวหางม้วนตัวอ้วนกลม
นั่นขนมปุยฝ้ายคล้ายเคยกิน
นั่นฝูงม้าแล่นลิ่วเป็นทิวแถว
ลมมาแล้วเป่าเมฆกลายมลายสิ้น
พลิกตัวกลับทับหญ้ามาหอมดิน
เต่าทองบินสู่ฟ้าจากฝ่ามือ
ดึงดอกเข็มเล็มก้านหวานปะแล่ม
เสื้อมอมแมมเลอะลายอ้ายเด็กดื้อ
ลงคลานเข่าเป่าหนังยางเพื่อนครางฮือ
ยังเลื่องลือเก็บลูกแก้วแล้วทอยกอง
เสียงหัวเราะเริงร่าฝ่าสายฝน
เที่ยวซุกซนขุดดินเล่นให้เป็นร่อง
ธารน้ำฝนเย็นใสไหลเนืองนอง
เรือใบไม้แล่นล่องท่องธารา
อุ้มหมาน้อยตาใสในอ้อมแขน
ทั้งหวงแหนแสนรักเจ้านักหนา
คืนเดือนมืดมองดาวพร่างพราวตา
ชวนบิดาชมชี้ที่ฟ้าไกล
คือถิ่นแคว้นแดนฝันบรรเจิดแจ่ม
หมั่นมาแย้มยิ้มเยือนเหมือนอยู่ใกล้
ยามเหนื่อยล้ามาหนักอยากพักใจ
หลบอยู่ในภวังค์ฝันอันรื่นรมย์
ถอยเวลามาใหม่ดั่งใจนึก
ความรู้สึกเกินนิยามความสุขสม
ยามโลกจริงขู่กรรโชกจนโงกงม
เร้นอารมณ์..สู่โลกฝัน..นิรันดร...
แมวคราว...(คนช่างฝันและชอบฝัน)
...คิดถึงพ่อ...คิดถึงวัยเด็ก.....คิดถึงหมา..คิดถึงบ้าน....
6 พย. 2551
22 สิงหาคม 2551 13:36 น.
แมวคราว
(กลบทสะบัดสะบิ้ง)
เพียงแค่เริ่มเคลิ้มหลับกระสับกระส่าย
ในม่านตาพร่าพรายขยายขยับ
เห็นหิ่งห้อยวับวิบระยิบระยับ
ปีกกระหยับเยิบยาบกระซาบกระซิบ
หมู่เมฆลอยพร้อยพลิ้วละลิ่วละล่อง
นกเริงร้องร่อนออกกระจอกกระจิบ
จิกหนอนหมับหงับหงุบกระจุ๊บกระจิ๊บ
กระดุบกระดิบลัดเลาะสะเงาะสะแงะ
บ้างหันรีหันขวางกระด้างกระเดื่อง
ยักย่างเยื้องตามละเมาะกระเตาะกระแตะ
เล็งตาลอดสอดส่ายระคายระแคะ
ตรงเข้าแงะงัดเงื่อนสะเทือนสะท้าน
นั่นเนื้อทรายย้ายโยกกระโดกกระเดก
ลุยโยกเยกธารเย็นกระเซ็นกระซ่าน
ลูกไม้ผลหล่นลงกบงกบาล
เลยลนลานโลดลัดกระจัดกระจาย
แนวหินกว้างกลางลานสะอ้านสะอาด
บุปผชาตินานับขยับขยาย
หมู่ภมรร่อนลงระบงระบาย
เกสรกลายเกลื่อนกลาดระนาดระเน
หมูป่าเปลี่ยวเขี้ยวแข็งกระแย่งกระย่อง
หาหน่อไม้พุงป่องตุปัดตุเป๋
เดินงันงกตกปลักทุลักทุเล
ซัดโซเซปอนเปียกตะเกียกตะกาย
นั่นเหล่าลิงวิ่งลุกขยุกขยิก
บ้างหลุกหลิกลางลิงสวิงสวาย
กินไม้เมาเฝ้าวนทุรนทุราย
แค่นคอคายขลุกขลักสะบักสะบอม
กระเตงลูกลงน้ำกระดำกระด่าง
เพื่อนมาข้างร้องดุทนุถนอม
เข้าแล่นไล่ไม่มีประนีประนอม
ลูกอิงอ้อมโอบพุงพะรุงพะรัง
ลางลิงไล่ไขว่คว้าประสาประสี
จ่าฝูงรี่วิ่งโร่พิโธ่พิถัง
บ้างโลดแล่นเลาะลัดระมัดระวัง
บ้างเหลียวหลังค้อนควักตะหวักตะบวย
เลยแลลอดเหล่าลิงกระติ้งกระตุ้ง
เห็นแสงรุ้งสวยสะสละสลวย
หนึ่งนงรามงามงดระทดระทวย
เผยผ้าผวยเต่งตึงตะลึงตะลาน
หัวใจเต้นเผ่นลุกตะกุกตะกัก
ด้วยนึกรักเอวกลมผสมผสาน
งามระเบิดเถิดเทิงเสริงสราญ
แทบจะคลานคุกเข่าพะเน้าพะนอ
ขยับกายหมายจ้อประจ๋อประแจ๋
นึกแนบนางแน่วแน่จะอี๋จะอ๋อ
นวลละไมเนื้อละเมียดละเอียดลออ
พริ้มตารอจุมพิตกระมิดกระเมี้ยน
พลันหัวงูชูเพ่งเขย่งขยับ
เอื้อมมือรับร้อยรัดวัดเฉวียน
แล้วไล่รุกซุกซนทั้งวนทั้งเวียน
บัดเดี๋ยวปลี่ยนเป็นกิ๊กระริกระรี้
ช่างชื่นชมสมรักเป็นนักเป็นหนา
งามนวลหน้าน้องหนูกระจู๋กระจี๋
เจ้างูใหญ่เลื้อยปราดกระวาดกระวี
ยามนารีออดอิดกระบิดกระบวน
พลันเสียงสายฟ้าฟาดผงาดผงะ
แรงปะทะดังพลั่กกระอักกระอ่วน
โดนเมียเหวี่ยงหมัดตบมิทบมิทวน
ดันเผลอครวญเสียงหลงละมงละเมอ
กระหน่ำมาหลายหมัดสงัดสงบ
แถมลูกตบอีกซ้ำจนป้ำจนเป๋อ
ทนฟังเมียร่ายยาวจะหาวจะเรอ
เลยต้องเจออีกพลั่ก...สะบักสะบอม.....(ฮือ...กรรมเวร..)
แมวคราว..
22 สิงหาคม 2551
ปล.นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...อย่าละเมอเรียกใครนอกจากภรรยา..อิ..อิ..
21 สิงหาคม 2551 11:27 น.
แมวคราว
มองกระบี่ที่ถือในมือเจ้า
เป็นมันเงาวาบวับจับนวลหน้า
คงโกรธเกลียดพี่แล้วจากแววตา
เหมือนอยากฆ่าให้ตายวายชีวัน
น้อยหรือนี่พี่รักเสียนักหนา
ใช่แสร้งมาหว่านล้อมเจ้าจอมขวัญ
สำนึกผิดแล้วหนาเชิญฆ่าฟัน
พี่นิ่งอั้นอัดอกตระหนกใน
นึกถึงเรื่องเบื้องหลังที่พลั้งผิด
เกินจะคิดหลบลี้หนีไปไหน
เห็นแววตากมลมาลย์สะท้านใจ
เหมือนเหินห่างร้างไกลอยู่ในที
อยากกอดกุมนุ่มเนื้อเพื่อออดอ้อน
ฟังพี่ก่อนเถิดหนาแก้วตาพี่
เป็นจำเลยจงรักเฝ้าภักดี
ไม่คิดหนีสักน้อยคอยอาญา
ดาบตวัดตัดขั้วหัวใจพี่
เถิดคนดียอมตายอย่าหายหน้า
ต้องคมดาบเลือดรินสิ้นชีวา
ยังดีกว่า..ศรีสวัสดิ์ตัดสัมพันธ์.
แมวคราว...
20 สิงหาคม:2551
18 สิงหาคม 2551 09:01 น.
แมวคราว
เจ้าดอกไม้สีฟ้าน่าถนอม
อยู่ในอ้อมป่าฝนบนภูเขา
ก้านเขียวอ่อนซ้อนวางอย่างบางเบา
กระหวัดเถาเลี้ยวเลี่ยงดั่งเอียงอาย
ใบมนบางวางแนบแอบกลีบอ่อน
บางใบช้อนชูเชิดอย่างเฉิดฉาย
บางใบแก่แผ่กล้าดุจท้าทาย
ดังเล่นลายลดหลั่นอย่างบรรจง
แกนกึ่งกลางหว่างงดอกออกอ่อนขาว
เกสรพราวเจือเหลืองชำเลืองหลง
จากขาวจางฟ้าละไมเหลือบไล่ลง
งามจนงงงกเงิ่นเดินซวนเซ
เจ้าดอกไม้สีฟ้าช่างน่ารัก
ตรึงใจนักพิศเพลินเกินหันเห
หากมักง่ายหมายชมสมคะเน
ดอกไม้คงว้าเหว่ก่อนตรอมตาย
มิอาจแตะดอกไม้ดังใจหวัง
กลัวพลาดพลั้งหยาบหยามจนงามหาย
ได้แต่มองแน่วนิ่งไม่ติงกาย
จุมพิตดวงดอกไม้ในสำนึก
ลมไหวโยกโบกล้อพะนอขวัญ
ดอกไม้สั่นไหวเขยื้อนเหมือนรู้สึก
กรีดกลีบบานหวานฉ่ำอยู่ล้ำลึก
เหมือนจะนึกรักอยู่มิรู้แล้ว
เถิด..ดอกไม้สีฟ้าเจ้าอย่าหมอง
ดูซิจ้องตอบข้านัยน์ตาแป๋ว
หากจำห่างร้างไกลไร้วี่แวว
ประทับเจ้าไว้แล้ว..ณ.ห้วงรัก..
แมวคราว...
13 สค.2551
เขียนถึง..ดอกไม้สีฟ้าที่แสนจะน่ารัก...
13 สิงหาคม 2551 14:51 น.
แมวคราว
หลับตาเถิดยอดรักจงพักผ่อน
เจ้าผ่านหนาวผ่านร้อนมาหนักหนา
ทิ้งบทเพลงโลกฟังหลั่งน้ำตา
ฝากบทกลอนนี้มาด้วยอาลัย
จดหมายจากแนวหน้าตาแดงเรื่อ
หนุ่มชาวเรือส่งสำเนียงเสียงสดใส
รักสาวมอญสาวน้ำชีอเวจีใจ
ยอดรักเสี่ยงมาลัยจำได้ดี
เพลงสามสิบยังแจ๋วแว่วในหู
เด็กยังรู้ร้องเล่นเป็นสุขขี
ขอรอยยิ้มสักนิดมิตรไมตรี
เพลงรักพี่เสียดายน้องก้องระบือ
เสียงโชเล่ย์พเนจรมาวอนว่า
ยอดรักลาลับไกลไปแล้วหรือ?
เมียไม่มาเมียไม่มีที่เลื่องลือ
จารึกชื่อรักเมียหลวงห่วงเมียน้อย
ทหารใหม่ไปกองยังร้องสั่ง
ถามมีแฟนหรือยังหน้าละห้อย
พี่กอดปืนยืนหนาวร้าวรอคอย
รักน้องอ้อยเด็กมันยั่วกลัวเซซัง
รักสะท้านดินสะเทือนเหมือนซ้ำเศร้า
ดีกว่าอยู่เปล่าๆโดนเสียมั่ง
เพลงกำนันกำในถูกใจจัง
ลืมหรือยังเล่าจำปูนจำปาจำปี
ยามไอ้หนุ่มตู้เพลงบรรเลงกล่อม
อย่าอ้อมค้อมอยู่กับยายไม่หน่ายหนี
โลกสุดท้ายของผึ้งตรึงฤดี
หัวใจสลายที่สิงห์บุรีซึมไปเลย
หนุ่มพิจิตรอกหักรักแม่ม่าย
เพลงกังหันปลายไม้ยังเอื้อนเอ่ย
อยู่คนเดียวแหละดีที่คุ้นเคย
กระไรเลยเสียงแจ้วแก้วลืมดง
ยังมีอีกมากมายหลายพันบท
ที่จารจดล้วนเพลงปลื้มบ้างลืมหลง
น้ำเสียงเยี่ยมเรี่ยมไรจอดใจจง
ยอดรักคงเป็นหนึ่งติดตรึงตรา
หลับตาเถิดยอดรักจงพักผ่อน
เจ้าผ่านหนาวผ่านร้อนมาหนักหนา
สุขสถิตย์สู่แคว้นแดนดารา
อาลัยลาแด่......ยอดรัก สลักใจ.
แมวคราว...
13 สิงหาคม 2551
ขอไว้อาลัยและคารวะดวงวิญญาณของคุณยอดรัก สลักใจ
หรือคุณนิพนธ์ ไพรวัลย์ พี่แอ๊ว..นักร้องในดวงใจของผม
ขอให้ไปสู่สุขคตินะครับ....คุณยังอยู่ในใจของผมและแฟนเพลงทุกคนเสมอ...
ปล.ขอบคุณรูปภาพจากเวปคุณยอดรักครับ...
หน้าส่วนตัว
3350
