24 พฤษภาคม 2549 15:46 น.
แมงกุ๊ดจี่
การได้รู้จักใครสักคนเป็นเรื่องธรรมดา
แต่ก็ที่จะมีโอกาสได้ใกล้ ได้ค้นหาความเป็นตัวตนของใครสักคน
คงเป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดา....
ถึง...คุณ____ (คนเคยรู้สึกดี)
เวลาของเรา การพบกันของเราคงจะเร็วไป
และแตกต่างกันในหลายอย่าง ความคิด ความต้องการ
จดหมายฉบับนี้ที่จะเขียนถึงคุณ เป็นฉบับที่ 2 ที่จะเขียน
แต่คงไม่ถึงคนรับอย่างแน่นอน การเขียนถึงคุณในครั้งนี้
ฉันคนเดิม หัวใจเดิม แต่ความรู้สึกใหม่...
*ใหม่* อย่างไรหรือ?
ฉบับแรก ฉันเขียนถึงคุณด้วยความรู้สึกผูกพันและซาบซึ้ง
ฉบับที่สอง ฉันเขียนด้วยความรู้สึกที่เจ็บร้าว ปวดพร่าไปทั้งหัวใจ
ฉันเคยถามตัวเองอยู่เสมอ การที่จะดูแลรักษาความรู้สึกของใครสักคน
ที่เป็นคนสำคัญหรือ *ผู้เป็นที่รัก* สำหรับเรานั้น ต้องดูแลใส่ใจมากแค่ไหน?
ฉันเพียรถามตัวเองอยู่เสมอมา และคอยปฏิบัติให้ดีอย่างที่สุด
แต่ที่สุดของฉันมัน ดีแล้วหรือ? สำหรับ*ผู้เป็นที่รัก* ฉันไม่มีคำตอบ
*ฉันขอโทษคุณนะค่ะ* ฉันคงทำได้ไม่ดีพอ เพราะปฏิเสธความเป็นตัวของตัวเองไม่ได้
คุณ___ ค่ะ สำหรับเรื่องที่ผ่านมานั้น ฉันคงทำใจยอมรับไม่ได้
ฉันไม่โทษหรือโกรธคุณหรอกนะค่ะ แต่การที่คุณทำอย่างนั้น มันเป็นการกระทำที่
หักหาญน้ำใจ และทำลายเกียรติของผู้หญิงที่คุณบอกว่ารัก และเป็นคนสำคัญ...
ขอได้มั้ย? ขอให้คุณลืมไป ลบล้างไป ฉันให้*อภัย* คุณ...
แต่ต้องแลกกับเงื่อนไข แค่เพียงข้อเดียว...
ข้อเดียวเท่านั้นเองค่ะ ที่ฉันจะขอคุณ...
"จากนี้ไป เราอย่าเจอกัน และขอร้องคุณอย่าร้องขอในสิ่งที่เคยได้"
เท่านี้เอง คุณให้ฉันได้มั้ย? ถ้าหากความเป็นลูกชายยังมีพอ
ขอเถอะ ! นะ ขอร้อง ได้โปรดปล่อยฉันไป
หัวใจที่เคยบอกว่าคุณว่าเข้มแข็ง...
ตอนนี้มันแหลกยับ ไม่เหลือชิ้นดีแล้ว
หากจะประสานใหม่ก็คงไม่เหมือนเดิม เพราะใจฉันเจ็บร้าวเหลือเกิน...
จดหมายฉบับนี้คงเป็นฉบับสุดท้ายที่จะเขียนถึงคุณแล้ว *โชคดีนะ*
ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง
คนไม่สำคัญ....