7 กรกฎาคม 2557 21:29 น.
ได้ฟังคำ "บอกลา" น้ำตาไหล
ความหวั่นไหวปั่นทอนพาอ่อนแอ
เจ็บเกินรับโดยง่ายว่าพ่ายแพ้
ยอมขี้แย...ร้องไห้ไม่อายใคร...
ยิ่งรับฟังเหตุผลใจคนเปลี่ยน
หัวใจเจียนจวนขาดพาหวาดไหว
ตีหน้าซื่อเอ่ยปากว่าอยากไป
ง่ายกระไร....ถ้อยคำที่ย้ำมา...
คงไม่รู้...ว่าอีกใครหัวใจนั้น
ทนอดกลั้นเก็บงำทั้งน้ำตา
แอบลอบมองผ่านเลยดูเฉยชา
จึงรู้ว่า...สิ้นทางระหว่างเรา...
ปรับอารมณ์ขมขื่นแล้วฝืนยิ้ม
น้ำตาปริ่มอกใจดุจไฟเผา
คลายสะอื้นผ่อนลงเพื่อส่งเขา
จบเรื่องเก่าเพียงกาลที่ผ่านผัน...
ต่อแต่นี้...ฝังลงความทรงจำ
มิเตือนย้ำเรื่องราวในคราวนั้น
เข็ดขยาดหวาดกลัวชั่วนิรันดร์
กี่กัปล์กัลป์จงคลาดสิ้นวาสนา....
ปล.๑ : ฟังเพลงแล้วอินเนอร์มาแบบเกินบรรยาย อิอิ
ปล.๒ : บางครั้งก็ยากจะเข้าใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น
ปล.๓ : มีคำถามมากมายที่อยากถามอยากได้คำตอบ แต่เพื่อให้ทุกอย่างดีที่สุด จึงเลือกไม่พูดอะไรออกมา...